คือมันเริ่มตึงๆ มาเกือบจะอาทิตย์นึงละ เพื่อนไม่คุยด้วย ปกติไปเรียนเจอก็จะทักจะหยอกกัน แต่นี่เราต้องเข้าไปทักก่อนพอคุยด้วยก็ถามคำตอบคำ เรามีแฟนเวลาไปไหนเราก็จะไปกับแฟน ละเพื่อนสามคนก็จะไปด้วยกัน เราไม่มีรถละมันมีงานกลุ่มที่เราต้องทำร่วมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนในเพื่อนสนิทเราแต่งานนั้นต้องเข้าไปทำทุกวัน แต่ช่วงหลังๆเราไม่ได้เข้าไปเลย เรารู้ตัวเองดีว่าไม่ได้ช่วยเพื่อนเลยแต่เราบอกเพื่อนนะถ้าไปทำงานมารับเราด้วย สักพักเพื่อนก็ทักมาว่าอยู่ที่ทำงานละ ละเราจะไปยังไงอ่ะ เรากับแฟนก็ไม่ได้ตัวติดกันตลอดบางวันเขาก็กลับบ้าน ละเราจะไปกับใคร เพื่อนในกลุ่มคนนั้นเขาก็ไม่คุยกับเราถามคำก็ตอบคำละเราก็ทักไปถามเพื่อนทุกคนว่าเป็นอะไรทำไมไม่คุย เพื่อนสองคนไม่ได้มีปัญหาอะไรเขาเห็นหน้าเราตึงๆดูเหวี่ยงๆเลยไม่กล้าคุยด้วย พอเรามารู้แบบนั้นเราก็กลับมาคิดละต้องปรับนิสัยใหม่ แต่ทักเพื่อนที่ทำงานกลุ่มเดียวกันเขาบอกว่า..แน่ใจนะว่าจะรับได้ *พยายามที่จะไม่พูดให้ม*งเสียความรู้สึก.. เรารู้ดีว่าเป็นเรื่องงานแน่ๆ เรารู้ว่างานกลุ่มเราผิดที่ไม่ได้เข้าไปช่วยเลย ไม่ได้ถามงานเลย ละเขาบอหว่ามีอีกเยอะแต่เขาหงุดหงิดเราเขาเลยพิมพ์ไม่ได้ จนตอนนี้ยังไม่คุยกันเลย เราอยากรู้ว่าเราควรทำไงต่อ เราไม่ไหวแล้วอ่ะ ร้องไห้เกือบทุกคืนฟุ้งซ่านมาก เราบอกแฟนแต่บอกไม่หมดไม่อยากให้แฟนต้องคิดมากเหมือนเรา ละมันใกล้ช่วงสอบด้วย เรายิ่งจิตตกอ่ะ อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ขนาดเเชทเพื่อนยังไม่อยากอ่านเลย เราต้องทำยังไงหรอต้องอยู่คนเดียวใช่มั้ย เราเหนื่อยมากๆ🥺😭