ผมคบกับแฟนมานาน 10กว่าปี (ตั้งแต่สมัยเรียน) ปัจจุบันทำงานทั้งคู่ เราเองก็ไปๆมาๆระหว่างที่พักแฟนกับบ้านแม่ (แม่อยู่คนเดียว..2-3วันก็ไปหาแม่ทีนึง) ญาติพี่น้องอยู่ห่างไกล เราเป็นลูกคนเดียว ต้องดูเเลท่าน เรากับแฟนยังไม่เเต่งงาน ไม่มีลูก อายุไล่ๆกัน สามสิบกว่าๆ ผมไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่เที่ยว ทำงาน หาเงินมาตลอด ตั้งแต่สมัยมัธยม ปัจจุบันการงานค่อนข้างมั่นคงเพราะทำราชการทั้งคู่  

แรกๆคบกันปกติดีทุกอย่าง จนกระทั่งผ่านมาเมื่อต้นปี แฟนคุยกับเพื่อนสมัยเรียน (ผู้หญิง) มากขึ้น ในสายตาผมมองว่าเพื่อนคนนี้ มีความอิจฉาอยู่เนื่องๆกับแฟนผม (แต่แฟนผมก็เหมือนนะไม่รู้ตัวว่าถูกครอบงำ) ผมไม่อยากพูดเตือนเธอ เพราะเธอรักเพื่อนคนนี้มาก พูดไปก็คงทะเลาะกัน จากการสังเกตุทุกการพูดคุยเพื่อนเธอ จะมีพาดพิงถึงผมบ่อย เพราะก่อนหน้านี้นางเลิกกับแฟนไปเพราะนางออกแนวไม่ยอมคนและเห็นแก่ตัวหน่อยๆ ดูทรงแล้วแฟนนางรับไม่ได้เลยถอยห่าง 

ที่นี้นางก็มาคุย/โทร เรื่องต่างๆกับแฟนผมบ่อยขึ้น สังเกตุว่าบางครั้งมีการยุยงปั้นให้แฟนผมทดสอบผมต่างๆนานๆ(แอบเห็นข้อความที่นางทักคุยกับแฟนผม) เช่น แฟนผมจะออกรถ เค้าก็พูดจาทำนองที่ว่า จะมีของกันหมดแล้ว เรายังไม่มีเลยเราต้องดเอยกว่าแน่ๆ ไว้ออกพร้อมๆกันนะ อย่าเพิ่งออก บลาๆ... จนแฟนเรากลัวว่านางจะด้อยกว่าเพื่อน เลยยกเลิกจองรถไป 

เราซื้อบ้านไว้หลังนึง เป็นชื่อเราคนเดียว เพื่อนนางก็อีกตามเคย ยุยงแฟนเราให้แฟนเรามาขอมีส่วนในบ้าน (ประมาณว่าให้ผมยกบ้านให้เป็นสองชื่อ) บอกกับแฟนเรายังนั้นยังนี้ บลาๆ แต่เรายังไม่ยกให้นะ เพราะแม่เรายังอยู่ ผมอยากเเต่งงานกับแฟน แต่แม่ผมก็ยังไม่อยากให้แต่งเพราะแกกลัวว่าผมจะมอบความรักให้แฟนและลูกๆในอนาคต และกลัวลูกชายเสียเงินแต่งงานเยอะ ผมจึงต้องตามใจแม่ต่อไปไม่อยากให้ท่านเสียใจ เพราะที่สุดคือแม่ผมเท่านั้น แม้ว่าในอนาคตหากไม่มีแม่ ผมเองทนลำบากได้ถ้าไม่สร้างครอบครัวดูเเล

ผมออกรถนางก็ปั้นต่างๆนาๆ ยุให้แฟนผมยกรถให้ นู่นนี่นั่น จนแฟนมาคุยกับผม ผมไม่ยกให้ สรุปก็ทะเลาะกัน แล้วนางก็ไปรายงานเพื่อน เพื่อนก็ปั้นทุกทาง แต่ไม่สำเร็จ

เราทำงานอัพตำเเหน่งขึ้นอีกหน่อย เพื่อนนางก็ตามเคย ปลุกปั้นให้แฟนเราคล้อยตาม ประมาณว่าแฟนเราจะมีชีวิตที่ดีขึ้น ยุให้แฟนเลิกกับผม (ออกแนวน้ำนิ่งไหลลึก) เจ้ากรรมแฟนผมเชื่อด้วย ผมล่ะท้อมาก ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันแฟนไม่คุยกับผมเลย พูดด้วยก็ไม่พูด ไปไหนก็ไม่ไปด้วย กินข้าวก็ไม่กินกับผม สนใจเพื่อนมากกว่าผมซะอีก ถึงขนาดคิดที่ว่าจะออกจากงานราชการ ไปทำงานในโรงงานแบบเดียวกับที่เพื่อนนางทำ เพราะเพื่อนนางเคยบอกว่าอยากให้แฟนผม ทำอยู่ในระดับเดียวกัน ไม่อยากให้ไปข้างหน้าก่อน ต้องก้าวไปด้วยกัน  

อีกมุมผมก็ไม่อยากจะโทษเพื่อนแฟนผมอย่างเดียวนะครับ เพราะผมอาจจะผิดไปบ้างเรื่องที่ผมก็ห่วงแต่ตนเองและครอบครัวของผมมากเกินไป จนไม่ค่อยใส่ใจในรายละเอียดต่างๆของชีวิตคู่ ผมบอกตรงๆนะครับ ผมเป็นคนไม่เข้าสังคม เรื่องญาติพี่น้องผมมองผ่านเพราะผมยืนด้วยลำเเข้งมาตั้งแต่เด็ก ญาติพี่น้องทางแฟนผมก็ไม่เอาด้วยใดๆ เพราะผมเป็นคนแบบนี้จริงๆ เค้าไม่ได้มาทำอะไรกับผมหรอกนะ ขนาดญาติพี่น้องผมยังไม่ค่อยจะนับญาติด้วยเลย คนอื่นๆผมองผ่านตลอด จนหลายครั้งญาติทางแฟนก็แอบมีบ่นผมเช่นกัน ฝ่ายเค้ามีเรื่องราวอะไรให้ทำให้ผมก็ปฏิเสธ ถึงแม้จะเป็นงานในหน้าที่ ผมก็ให้มันเป็นไปตามกระบวนการ ไม่เคยมีช่วยนอกในทางคดีใดๆให้ เพราะยึดมั่นว่า ต้องทำในสิ่งที่ถูกต้องเท่านั้น (ในที่ทำงานผมมีฉาญาว่าตรงฉิน) ไม่รู้ว่าได้ชื่อนี้มาได้อย่างไร 

เอาล่ะครับ หลังๆมานี้ผมเริ่มไม่ท้อเเล้วเรื่องความรัก แต่เสียดายเวลาที่ผ่านมาที่ได้คบกันทุกปัญหาผมคุยกัน แต่ไม่มีข้อสรุปใดๆ นอกจากเรื่องเงินๆทองๆที่ผมหามาจะต้องมาแบ่งหารให้แฟน และญาติๆแฟนที่ชอบมาหยิบยืมอยู่บ่อยๆ จนผมเตือนแฟนไปบ่อยๆ ก็เป็นประเด็นทะเลาะกันตลอด 

ท้ายนี้ผมยึดมั่นในการใช้ชีวิตในแบบที่เราเป็น จะให้ใครๆมาทำในสิ่งที่เราต้องการไม่ได้ เเละเราก็ไม่ทำตามใจในสิ่งที่คนอื่นอยากให้เป็นในสิ่งที่ไม่ถูกต้องเช่นกัน