ปกติเราเป็นคนเงียบๆค่ะ ทำตามคำสั่งพ่อแม่ตลอด ยอมรับค่ะ เป็นคนบ่อน้ำตาตื้นแล้วก็เป็นคนขี้เครียดคิดมากค่ะ ในแง่การเรียนครอบครัวบอกว่าไม่กดดันไม่อะไร แต่พอเราสอบตกเพียงวิชาเดียวเอาเราไปพูดกับคนงานที่บ้านเป็นอาทิตย์เลยค่ะ คนงานที่บ้านก็เออ ออไปกับแม่ บางทีก็ด่าแรงๆด้วยค่ะ เหมือนให้เราได้ยิน แต่ต่อหน้าเป็นทำดีค่ะ ทุกครั้งที่ร้องไห้ เราก็พยายามไม่ให้คุณพ่อเห็นค่ะ เพราะทุกครั้งที่เราร้อง เขาจะมาจับผิดแล้วก็ซ้ำเติม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เล็กหรือเรื่องใหญ่ มีครั้งนึงที่เราร้องไห้เพราะทะเลาะกับเพื่อน แล้วคุณพ่อเดินผ่านเขายื่นหน้ามาดูว่าเราร้องไห้มั้ย พอเห็นว่าร้องก็เริ่มว่าเลยค่ะ ไปจนถึงขู่ทำร้ายว่าจะตบ จะตี แม่ก็มีเข้ามาห้ามค่ะ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรหลังจากที่พ่อไปแล้ว แม่แค่พูดว่า "เขาเป็นคนปลอบไม่เป็น" คือ...ปลอบไม่เป็น เลยมาซ้ำแทน แบบนี้ไม่ต้องมาปลอบจะดีกว่าเลย กลายเป็นว่าเราผิดที่เราร้องไห้ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ไปยุ่งกับเขาด้วยซ้ำ เราต้องไปง้อแบบนี้ตลอด ช่วงนี้ใกล้เข้ามหาลัย ทางเราก็อ่านหนังสือตลอดค่ะ แต่ ไม่ได้ไปเรียนพิเศษ ตามเรียนตามช่องยูทูป แต่พอพวกเขาเดินผ่านก็จะมาจี้ค่ะ ว่าเอาแต่เล่นคอม ถ้าไม่ติดอนาคตเป็นเป็นยังไง เรายิ่งคุณพ่อ พอบอกเขาว่าเราเรียนจากในยูทูป เขาก็ไม่ฟังค่ะ  เขาว่าแรงขึ้นเรื่อยๆ เราเข้าใจว่าเป็นห่วงแต่ทำไมต้องมาว่าตลอด เรามีชีทที่ปริ้น ก็เอามาให้เขาดู เขาก็ไม่สน พอเราอธิบายเขาก็หาว่าเถียง  เราเลยลองไปคุยกับแม่ กลายเป็นว่า แม่เข้าข้างพ่อซะงั้น เหมือนเขาพยายามสอนเราว่า "เราเป็นลูกห้ามเถียง เราเป็นลูกเราผิดเสมอ" ใช่ค่ะแม่พูดแบบนี้เลย แล้วก็เรื่องออกไปข้างนอกนี้ไม่ได้เลย ส่วนตัวอายุ 17 แล้วค่ะ แค่ออกไปเซเว่นยังไม่ให้เราออกเลย ไม่นานมานี้เพื่อนๆชวนไปห้าง ไปดูหนังสือเตรียมสอบ เราก็จะใช้เงินรายอาทิตย์ที่ได้จากแม่นี้แหละค่ะไปซื้อ แต่พวกเขาก็ไม่ให้ไป แถมบอกว่าอันตรายมากๆ เรากลัวว่าถ้าโตไปแทบไม่เคยได้ออกข้างนอกจะปรับตัวไม่ได้ ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ พยายามปล่อยวางบ้างแล้วแต่เจอแบบนี้ทุกวันก็ไม่ไหวเหมือนกันค่ะ อาจจะมีหลายประเด็นที่อ่านแล้วงงสามารถถามได้นะคะ รบกวนขอคำปรึกษาทีค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ