เหนื่อยกับรักที่ต้องเดินไปคนเดียว คิดอะไรคนเดียว รักเขาข้างเดียว ทำอะไรเพื่อเขาอยู่คนเดียว  ทำอะไรก็ผิดแม้แต่พูดก็ผิด หันหลังห่างกันแค่แป๊บเดียว เธอก็แอบไปคุยกับคนอื่นเธอโกหกเก่ง เธอเจ้าชู้เธอไม่เคยโทษตัวเองว่าผิดไม่เคยเห็นเป็นแนวทางเดียวกันกับสิ่งที่ฉันทำ ทั้งๆที่สิ่งนั้นมันเกิดประโยชน์กับเธอ เธอไม่เคยคิดที่จะฟังเหตุผลอะไร และยามที่เราเจ็บป่วยเธออยู่ตรงไหน นี้หรอ ! คู่ชีวิตนี้หรอคนที่เราจดทะเบียนสมรสคนที่เราอยากมีกันและกันในตอนยามแก่เฒ่า ทำไมเรารู้สึกเหนื่อยจริงๆทำไมเรารู้สึกว่าเธอไม่รักไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย เรารักเธอมากนะ เราหยุดและพยายามทำเพื่อเธอทุกอย่าง แต่เธอไม่เคยทำอะไรเพื่อฉันเลย เราไม่อยากเดินต่อแล้ว เราไม่ฝืนใจตัวเองแล้ว เราอยากได้กำลังใจอยากรู้ว่าควรทำยังไงให้จบเรื่องราวความรักครั้งนี้ เราหมดความอดทนแล้วจริงๆ อยากจะพูดให้ใครฟังก็ไม่กล้า ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจ ใครเคยรู้สึกแบบนี้ช่วยบอกทีจะตัดใจยังไงให้เราเจ็บน้อยและหายไวที่สุด...