ที่ รร. คุณครูจะให้ นร. ท่องบทสวดมนต์แปลเป็นประจำตอนเลิกเรียนครับ
ก็ท่องกันเป็นแบบนกแก้วนกขุนทองกันไปงั้นแหละ ท่องให้มันเสร็จๆจะได้รีบกลับบ้าน
ไม่ได้นึกเอะใจอะไรเลย ทั้งที่มันก็แปลเป็นไทย พอเข้าใจได้อยู่

อย่างบทสรรเสริญพุทธคุณตอนหนึ่ง ที่ว่า....
"เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย"
ตอนนี้มานั่งนึกย้อนถึงความหมายของบทสวดท่อนนี้แล้ว ตะลึงครับ

พูดถึงคำว่าเทวดา ในความรู้สึกของบุคคลทั่วไป คือ เป็นอะไรที่สูงส่งและวิเศษยิ่ง
หากมีคนมาบอกท่านว่า เขารู้จักกับบุคคลท่านหนึ่ง และบุคคลท่านนี้ เป็นผู้ที่บรรดาทวยเทพทั้งมวลทต่างยกย่องบูชาให้เป็นครูของตน ท่านจะรู้สึกยังไง?
ก. ไอ้หมอนี่ท่าจะบ้า (คนที่ไหนจะไปเป็นครูของบรรดาทวยเทพ)
ข. ตลก (เพราะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้)