เราสนิทและอยู่ใกล้ชิดกันกับผู้ชายคนหนึ่งมาเป็นปี มีความรู้สึกดีๆให้เขาตลอดมา แต่ด้วยวัยที่แตกต่าง(เราแก่กว่าเขาสิบกว่าปี แต่เราเป็นคนชอบออกกำลังกายตัวเล็ก ก็เลยดูไม่แก่กว่าเขาเท่าไร)เรามองว่าฝ่ายชายยังจะมีอนาคตที่ดี มีอนาคตไกล เราจึงหลบหน้าหายไปเกือบเดือน และเราก็ลืมความรู้สึกนั้นไปแล้ว แต่สุดท้ายเราต้องกลับมาเจอมาอยู่ใกล้ชิดกันเพราะเรายังมีกิจการงานที่อยู่ติดกันกับกิจการครอบครัวเขา การกลับมาเจอกันครั้งนี้เราหมางเมิน ไม่คุยไม่ทัก หลบหน้า และเขาก็มีทีท่าเหมือนโกรธเรา ไม่คุยไม่ทัก เดินหลบไปอีกทางเวลาเจอเราเดินมา (ก่อนหน้านั้นเราสนิทกันจนคนทั่วไปคิดว่าเราแอบคบกัน)  สถานการณ์ตึงเครียดมา1สัปดาห์ แต่แล้ว เราก็คิดขึ้นได้ว่า เราอายุก็30กว่าแล้ว ควรจะวางตัวให้ดีกว่านี้ และเราก็ไม่ได้คิดอะไรแล้ว แค่ทักทายเขาเหมือนญาติเหมือนพี่น้องจะเป็นอะไรไป ในใจเราก็ประมาณว่าเรามาเป็นพี่น้องกันดีกกว่า เพราะยังไงเราก็จะต้องทำมาหากินตรงนี้อยู่ใกล้เขาไปอีกนานแสนนาน เราก็ทักเขาธรรมดาทั่วไป มีผลไม้ก็แบ่งใหัเขาและแบ่งให้คนแถวๆนั้นเท่าๆกัน และตัวเขาก็เริ่มกลับมาพูดหยอกล้อเราเหมือนที่เคยเป็นมา และแล้วอารมณ์อ่อนไหวก็เกิดขึ้น วันลอยกระทง ทั้งฝนทั้งฟ้ากระหน่ำมาราวกับโดนแกล้ง ช่วงเวลา3ทุ่มเรานั่งกังวลอยู่ในร้านเพราะกลัวฟ้าแล่บฟ้าผ่า ลูกน้องก็หนีไปลอยกระทงกันหมด แล้วผู้ชายคนนี้ก็เดินเข้ามาพร้อมกับถ้วยขนมบัวลอยไข่หวาน นั่งลงข้างๆเรา แล้วเขาก็นั่งกินและถามเราว่าไปลอยกระทงที่ไหน เราบอกไม่ไปอ่ะ กลัวฟ้าร้อง เขาก็ไม่พูดอะไร เขาบอกว่า บัวลอยไข่หวานอร่อยมากพูดไปพร้อมกับตักมาป้อนเรา เอาช้อนมาจ่อที่ริมฝีปากเรา เราก็นิ่งไป5วินาที แล้วเราก็ค่อยๆอ้าปากกินบัวลอยที่เขาป้อน เขาก็จ้องหน้าเราด้วยแววตาออดอ้อนให้กิน ช่วงเวลานั้นเราทั้งตกใจทั้งหวั่นไหว รู้สึกวูบวาบเหมือนกำลังตกอยู่ในหลุมความรัก พอเขาป้อนเสร็จเขาก็ตักกินเอง แล้วก็ป้อนเราอีก เราก็ประมาณคิดได้ว่ามันดูไม่เหมาะสม เลยบอกเขาว่าจะปิดร้านแล้วปวดหัว รีบกลับบ้าน เขาก็โอเคเจอกันพรุ่งนี้นะ จากวันนั้นมาเขาพยายามหาของกินหาอาหารมานั่งกินกับเราบ่อยๆ จนเราเริ่มชิน แต่ที่สังเกตุ เขาพยายามใหัเรากินช้อนเดียวกันกับเขาด้วยการป้อนเรา เพราะถ้าเรากินเองเราจะไม่ใช้ช้อนร่วมกับเขา บางครั้งเรากินข้าวไม่หมด เขาก็จะว่าเรากินทิ้งกินขว้างเสียดายของ เขาก็จะมานั่งกินของเราจนหมด งงค่ะ เขาคิดอะไรทำไมเขาถึงอยากกินช้อนเดียวกับเรา ดูดหลอดเดียวกันกับเรา โควิดก็น่ากลัว เราถามว่าเธอไม่กลัว2ขีดจากเราหรอ เขาบอกไม่กลัว คือเราพยายามที่จะดึงตัวเองดึงความรู้สึกออกมา แต่เราก็ต้องยอมให้เขาป้อน ยอมให้เขาแตะเนื้อต้องตัว ยอมแบบงงๆ แต่เราไม่คิดถึงขั้นจะไปเป็นแฟนเขา เพราะเรายังคิดเสมอ อายุเราห่างกันเกินไปและเขาก็หล่อดูดี เพรียบพร้อมทุกอย่าง