ต่อจากปัญหากระทู้ที่แล้ว นี่เป็นอีกเรื่องนึงที่สะกิดใจอยู่ตลอดเลย
คือแฟนเรามักจะละเลยเรื่องการทำการบ้านค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่จะจองรรเป็นส่วนใหญ่ในการทำกิจกรรมค่ะ แฟนอายุ25 เรา23 ซึ่งเราว่าเค้าก็ยังหนุ่มยังแน่นอยู่แท้ๆ แรกๆทำบ่อยมากก หลังๆคบมาปีนึงกลายเป็นเค้าละเลยไปเลย เดือนนึงมีทีนึง บางเดือนไม่มีเลย แล้วมีทีนึงก็ไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ เราเคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเรื่องสนิทตั้งแต่หลังปีแรกที่คบกันจนตอนนี้คบมาจะเข้าปีที่3 ก็ยังคงประสบปัญหาเดิม คุยกี่ครั้งๆก็แก้ได้แค่เดือนสองเดือนแรกก็กลับมาเป็นอีก เค้าให้เหตุผลว่าเหนื่อยงาน งานหนัก ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยอย่างนี้แหละ แต่เรางงว่าแล้วทำไมแรกๆถึงหาโอกาสหาเวลาทำได้ตลอด แล้วตอนนี้กลับกลายเป็นนู่นนี่ก็ไม่ได้
เราพยายามจะเข้าใจจริงๆนะว่าเค้าเหนื่อยงาน แต่อีกมุมก็คิดว่า แล้วเราล่ะ🥲 เราต้องจัดการกับตัวเองตลอดเลยไม่ใช่มั้ยถ้างั้นเราจะมีแฟนไปทำไม จะมีอะไรกันได้ก็ต่อเมื่อเค้าต้องการใช่มั้ย ถ้าเค้าต้องการคือได้เสมอแต่ถ้าเป็นเราต้องการก็คือไว้ก่อน ถ้าเราไม่ถามเค้าก็ไม่เริ่มเรื่องนี้เลย ท้อแท้ว่าอายุ25ยังเป็นแบบนี้แล้วต่อๆไปเราก็ต้องทนแบบนี้หรอ เถียงกับตัวเองเรื่องนี้มานานมาก ติดแค่ความผูกพัน
ถ้าจะเลิกด้วยเหตุผลนี้จะดูไร้สาระมั้ย ถ้าขอเลิกเลยแบบไม่ให้โอกาสแล้วเพราะคุยเรื่องนี้กันมาหลายรอบแล้วมันก็ยังไม่มีอะไรปรับปรุง ไม่ดีขึ้นเลย เราฮึ้บมาปีกว่าๆ บางทีมันลดทอนความมั่นใจเรามากก ถึงขั้นขนาดร้องไห้ไประบายให้เค้าฟังไปแต่สุดท้ายก็ยังเป็นแบบเดิม
ถ้าอยากเลิกเพราะแฟนละเลยเรื่องการทำการบ้าน ?
คือแฟนเรามักจะละเลยเรื่องการทำการบ้านค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่จะจองรรเป็นส่วนใหญ่ในการทำกิจกรรมค่ะ แฟนอายุ25 เรา23 ซึ่งเราว่าเค้าก็ยังหนุ่มยังแน่นอยู่แท้ๆ แรกๆทำบ่อยมากก หลังๆคบมาปีนึงกลายเป็นเค้าละเลยไปเลย เดือนนึงมีทีนึง บางเดือนไม่มีเลย แล้วมีทีนึงก็ไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ เราเคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเรื่องสนิทตั้งแต่หลังปีแรกที่คบกันจนตอนนี้คบมาจะเข้าปีที่3 ก็ยังคงประสบปัญหาเดิม คุยกี่ครั้งๆก็แก้ได้แค่เดือนสองเดือนแรกก็กลับมาเป็นอีก เค้าให้เหตุผลว่าเหนื่อยงาน งานหนัก ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยอย่างนี้แหละ แต่เรางงว่าแล้วทำไมแรกๆถึงหาโอกาสหาเวลาทำได้ตลอด แล้วตอนนี้กลับกลายเป็นนู่นนี่ก็ไม่ได้
เราพยายามจะเข้าใจจริงๆนะว่าเค้าเหนื่อยงาน แต่อีกมุมก็คิดว่า แล้วเราล่ะ🥲 เราต้องจัดการกับตัวเองตลอดเลยไม่ใช่มั้ยถ้างั้นเราจะมีแฟนไปทำไม จะมีอะไรกันได้ก็ต่อเมื่อเค้าต้องการใช่มั้ย ถ้าเค้าต้องการคือได้เสมอแต่ถ้าเป็นเราต้องการก็คือไว้ก่อน ถ้าเราไม่ถามเค้าก็ไม่เริ่มเรื่องนี้เลย ท้อแท้ว่าอายุ25ยังเป็นแบบนี้แล้วต่อๆไปเราก็ต้องทนแบบนี้หรอ เถียงกับตัวเองเรื่องนี้มานานมาก ติดแค่ความผูกพัน
ถ้าจะเลิกด้วยเหตุผลนี้จะดูไร้สาระมั้ย ถ้าขอเลิกเลยแบบไม่ให้โอกาสแล้วเพราะคุยเรื่องนี้กันมาหลายรอบแล้วมันก็ยังไม่มีอะไรปรับปรุง ไม่ดีขึ้นเลย เราฮึ้บมาปีกว่าๆ บางทีมันลดทอนความมั่นใจเรามากก ถึงขั้นขนาดร้องไห้ไประบายให้เค้าฟังไปแต่สุดท้ายก็ยังเป็นแบบเดิม