สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยคือเรารู้สึกว่าเราไปโรงเรียนไม่มีความสุข เรามีเพื่อนนะคะในกลุ่มมีกันสี่คนสมมุติมีabcd เราสนิทกับa ส่วนcกับdก็สนิทกัน แล้วaมีปัญหาทางด้านจิตใจทำให้เพื่อนต้องขาดเรียนบ่อยๆบางทีเป็นอาทิตย์ก็มี แล้วเราเป็นคนที่ไม่ค่อยสนืทกับเพื่อนคนอื่นเราเกรงใจที่จะไปด้วยกลัวจะไปเป็นส่วนเกินด้วย กลัวเพื่อนไม่อยากให้เราไป แล้วเราก็กลัวกลัวสายตาคนอื่นมาก เรากังวลว่าคนอื่นจะคิดจะพูดยังไงกับเราเราไม่รู้เวลามีคนมามองแล้วเราได้ยินเขาพูดชื่อเรา เรากลัวมากเรากังวลว่าเราทำอะไรผิดหรือป่าวเขาพูดอะไรกับเรา ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากเรียนแต่ที่ๆเราอยู่มันมีโรงเรียนไม่กี่ที ที่นี่เป็นโรงเรียนที่โอเคที่สุด แต่เราก็ไม่ชอบอยู่ดี เราไม่ชอบครูที่โรงเรียนด้วยเพราะaมีปัญหาทางด้านจิตใจ พอครูประจำชั้นรู้ครูบอกว่าครูขอบอกครูคนอื่นให้รู้ได้มั้ยเขาจะได้เข้าใจว่าทำไมเพื่อนเราถึงต้องลาหยุดเป็นอาทิตย์ ซึ่งเพื่อนเราก็โอเคแต่พอครูเอาไปพูดพอครูคนอื่นพูดมันทำให้เพื่อนเรารู้สึกไท่ดีซึ่งเราก็รู้สึกไม่ดีด้วย เพื่อนไม่ได้อยากให้คนอื่นรู้เยอพ แต่ครูคนนั้นพูดในระหว่างที่มีคนอื่นอยู่ด้วย เวลาเราจะปรึกษาครูสักคนเราไม่กล้าเรากลัวเขาเอาเราไปพูดต่อมาก สังคมในโรงเรียนก็ไม่ดี เราเข้าใจว่ามันต้องมีทั้งดีและไม่ดีทุกที่ แต่เราอยู่แล้งเราไม่มีความสุขไม่ใช่ว่าไม่มีทุกวันบางวันเรามี แต่เอาจริงๆเราอยากไปแบบไม่กังวลเราอยากไปแบบไม่คิดมาก อยากใีความสุขแบบที่กลับมาบ้านแล้วไม่นอนร้องไห้ เราต้องทำยังไงคะ เราอยากลาออกแล้วไปเรียนกศน.แต่คงทำไม่ได้เราไม่อยากให้พ่อแม่ผิดหวังด้วย เราแค่มาระบายใครมีแนะนำเราแนะนำเราได้นะ เราอยากรู้เหมินกันว่าต้องทำยังไงมันเป็นที่เราหรือที่สังคม เราพยายามปรับตัวแล้วแต่มันเหนื่อย เหนื่อยมากเลยเหนื่อยจนบางทีเรานั่งคิดว่าทำไมเราต้องพยายามถึงขนาดนี้ หรือมันเป็นที่เรากันแน่ที่เข้าสังคมไม่ได้เอง ใครคิดเห็นยังไงบอกเราได้เราปรับตวได้ สงสัยเรื่องอะไรถามเราได้เรามาตอบได้ตลอดอยากได้ทางแก้ปัญหามากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ