เรากับสามีอยู่คนละที่กัน เราทำงานอยู่บ้านและอยู่กับลูก ส่วนสามีทำงานอยู่ต่างๆ จังหวัด 1-2 เดือนเขาจะกลับมาหาเรากับลูก ปัญหาของเรา เรื่องแรก คือเรื่องเงิน การเงินของเราค่อยมีปัญหา ทำไมให้เราบ่นเขาบ่อย เพราะกินเหล้า ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง บ่นบ่อยเหมือนเขารู้สึกรำคาญ ไม่ค่อยอยากคุยอยากโทรหาเราเลย มันก็มีช่วงหนึ่งที่เราเริ่มสึกเหนื่อย ก็เลยเหมือนเฉยชาใส่เขา เหมือนเขาจะรับรู้ได้แหละ แต่เขาเป็นไม่ค่อยพูด เขาก็โทรมาบ้างแต่คุยกันแปบเดียวก็วาง บางทีเราโทรไปเขากินเหล้าอยู่เราก็วางสาย จนบางทีก็คิดว่าเลิกๆ กันเขาจะได้มีชีวิตของเขา แต่เราก็ทำใจให้เขาไปไม่ได้  แล้วพอเขาเปลี่ยนที่ทำงานไปอยู่อีกจังหวัด ซึ่งก็ใกล้เรากว่าที่เดิม เขาก็ยิ่งมีสังคมกับเพื่อนมากขึ้น กินเหล้าทุกวัน เที่ยวกลางบ่อยขึ้น จนพักหลัง เราเริ่มเอ๊ะใจ เพราะตอนโทรหามีสายไม่ว่างบ่อยๆ เขาบอกคุยกับน้องเราก็เชื่อ เพราะเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ และช่วงที่อยู่ห่างกัน เขาไม่มีเรื่องนอกใจด้วย  ครั้งแรกที่จับได้ คือ เขาจะกลับมาหาเรากับลูกวันหยุดยาว  เป็นวันศุกร์เราโทรหาเขาบอกว่าออกมาแล้ว มากับพี่ประมาณสักบ่ายสามกว่า จากที่เขาทำงานกับที่จังหวัดเราอยู่ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมงก็น่าจะถึง แล้วโทรศัพท์เขาก็แบตหมดติดต่อ ไม่ได้ เรารอจนเช้า ก็ยังไม่กลับมา พอสายๆ เขาโทรมาให้ไปรับที่บ้านแม่เขา  เราก็ไปรับ แล้วกลับมาบ้านเรา เราก็ถามว่าไปไหน ทำอะไรมาถึงกลับมาจนป่านนี้ เขาก็บอกว่าเขาไปเที่ยว ไปกินเหล้ากับน้องอีกคนที่ทำงานด้วยกัน เราก็งงตอนจะกลับบ้านบอกว่ามากับพี่อีกคน และทำไมน้องอีกคนมาส่ง ซึ่งไม่มาส่งเขาที่บ้านเรา (เวลาเขากลับมาก็จะมาหาเรากับลูก ไม่ค่อยได้ไปบ้านแม่) เราก็สงสัยก็ถามๆ เขาก็ตอบๆ แต่ที่เขาตอบมันไม่ใช่ความจริง จนเรามาประวัติการโทรของเครื่องเขา ซึ่งคนกับคนนึงบ่อยมาก บ่อยกว่าคุยกับเราใช้อีก เราเลยไปเช็คในไลน์เขาอีก ปรากฏว่า คนนั้นเป็นกะเทย เขาแอบคุยเราลบการสนทนาไลน์ แต่การโทรคงลืมลบ เราก็ถามๆ โมโหด้วย ถามว่าคือใครอะไรยังไง มีอะไรกันรึยัง สามีบอกเราว่า ไม่ได้มีอะไรกัน กะเทยใครจะเอา เขาพูดแบบนั้น แต่กะเทยคนนั้นคือคนที่มาส่งเขาที่บ้านแม่ แต่กลับไปก่อนที่เราจะไปรับ เราก็ยังโกรธอยู่ แต่เขาก็ง้ออยู่มันก็จบไป เพราะเราเชื่อใจสามี เพราะเขาไม่เคยมีเรื่องแบบนี้  แล้วเราก็ลบไลน์กระเทยคนนี้ไป คิดว่าไม่น่าจะติดต่อกันอีก เขาก็กลับไปทำงานปกติ จนกระทั่งวันลอยกระทง เราก็ทะเลาะกันอีกเรื่องที่เขาไปเที่ยว กลับมาก็ ตีหนึ่งตีสอง เราก็เป็นห่วง เราก็โทรไป แต่เขากลับโมโหใส่เรา เราก็บ่นๆ เขาแหละ จนเริ่มไปถึงเรื่องอดีต จากที่เขาไม่เคยพูดกู เขาก็พูด เราท้าหย่า เขาก็เฉยๆ ไม่ได้สนใจอะไร (เราก็ผิดด้วยแหละ ที่เขาแรงเราก็แรงกลับ) เหมือนเขาจะเมาด้วย ทะเลาะกันไม่จบ เราโทรหาก็ไม่รับ เราก็ทำได้แต่ร้องไห้จนเช้า เขาก็โทรมาหลายสายอยู่ เราใจอ่อนก็เลยรับไป เขาไม่พูดขอโทษเรื่องที่ทะเลาะ ไม่ได้คุยอะไรกัน เขาก็วางไป เราก็น้อยใจเขาแหละ คิดถึงเขา แต่ก็ไปอยากโทร เป็นอย่างนี้ 3-4 วัน เขาก็โทรแต่เราไม่คุย ให้คุยแต่กับลูก  พอถึงวันหยุดเราทนไม่ได้ที่ต้องรู้สึกอึดอัด เขาไม่มีแต่คำพูดอะไรที่จะทำให้เรารู้สึกดีขึ้น เราก็เลยขับไปหาเขาที่ทำงาน พาลูกไปด้วย  ใกล้ถึงที่ทำงานเขา เขาก็โทรมา ถามว่าเราอยู่ไหน ไปไหน เราก็ไม่บอกว่าไปหาเขา แต่เขาก็รู้แหละว่าเรากำลังไปหาเขา พอเจอหน้ากันเขามาหาลูกเล่นกับลูก ไม่พูดอะไรกับเราสักคำ เราอึดอัดก็เลยถามว่าจะยังไงต่อ เราบอกเขาว่าเราไม่หย่า (ที่ท้าหย่า ประชดให้เขาเห็นใจ) เราก็เลยเอาโทรศัพท์เขามาดู เขาก็ให้  เราก็เจอว่าเขากลับไปคุยกับกะเทยคนเดิม แจ้งเตือนการเพิ่มเพื่อนใหม่มันยังอยู่ แต่ประวัติการสนทนาเขาลบหมด เราก็แค้นถามๆ เขานิ่ง เงียบไม่พูดอะไร เราเลยขับรถออกมาเอาโทรศัพท์เขามาด้วย  สักพักกะเทยคนนั้นมา เรารับถามว่าเราเป็นใคร โทรศัพท์มาอยู่กับเราได้ยังไง ตกลงใครเป็นเมียกันแน่ เราก็ตอบไปว่าเราเป็นเมีย เราก็ถามกะเทยคนนั้นว่ามีอะไรกันรึยัง กี่ครั้ง เจอกันบ่อยไหม กะเทยก็ตอบว่าเจอกันหลายครั้ง มีอะไรกันแล้ว ความรู้สึกเราเจ็บจี๊ดขึ้นมาเลย  ก็เลยเข้าไปหาสามีที่ทำงาน ยังถือสายกะเทยคนนั้นอยู่ เราก็เค้นถามสามีให้พูดความจริง เขาก็เงียบ เราก็ถามไปว่ามีอะไรกับกะเทยคนนั้นยัง เขาก็ยังไม่ยอมรับ บอกว่าไม่มี แต่เราบอกกะเทยอยู่ในสาย สามีก็พูดว่ามีอะไรกันแค่ครั้งแรก เพราะเขาเมาไม่รู้เรื่อง แต่ก็ไปเที่ยวด้วยกัน 5-6 ครั้ง กะเทยมาหา มานอนที่บ้านพักด้วย  แล้วใครจะเชื่อว่ามีอะไรกันแค่ครั้งเดียว เขาก็ยังยืนยันว่ามีแค่ครั้งเดียว ขนาดนี้เขายังไม่ยอมรับความจริง เพราะเรารักและทำใจไม่ได้ ก็เลยถามว่าจะเอายังไง  เขาเอาแต่เงียบ ไม่มีคำพูดใด เราก็ยิ่งโกรธ ทั้งที่เขาทำผิด เขาไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ถามจะอยากเลิกจริงๆใช่ไหม ถามอยู่หลายครั้ง เขาตอบว่าใช่ ถามว่าไม่รักเราแล้วใช่ไหม เขาตอบว่าใช่  เราถามเพื่อให้เขายื้อเราไว้สักนิด แต่คำพูดเขาทำให้เราเจ็บ จนทำอะไรไม่ถูก (ลูกก็ร้องที่เราทะเลาะกัน) เราไม่มีเรี่ยวแรงมีขับรถกลับบ้านด้วยซ้ำ ใจมันสลาย คิดว่าเขาไม่รักเราจริงๆแล้ว ได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ในรถ ตอนนั้นเขาก็อยู่ในรถด้วยแหละ แต่เขาก็นิ่ง เงียบ ไม่มีคำปลอบโยนเลย แต่เขาก็ไม่ได้ลงจากรถ ทั้งที่มันก็ใกล้ถึงบ้านเขาแล้ว จนแม่เราโทรมา เราก็ร้องไห้ แม่ก็ปลอบเราให้เราใจเย็นๆ ให้เราหาที่นอน แล้วเช้าค่อยกลับบ้านให้เราคิดถึงลูกไว้ เราก็เลยไปส่งเขา เขาก็ลงไปง่ายๆ สักพักแหละเราถึงจะขับรถออกมา เราขับรถช้ามากๆ เหมือนจะหมดแรง มันไม่ไหวจริงๆความรู้สึกตอนนั้น เขาน่าจะเห็นเราไม่โอเคแหละ เลยขับรถตามมา เขาก็ถามจะไปไหนเราก็เงียบ เราร้องไห้ตลอด เขาเลยให้กลับไปนอนที่บ้านพักก่อน เราก็ยอมไปเพราะเป็นห่วงลูกมันดึกแล้ว ถ้าขับไปต่อตัวเองไม่ไหวแน่นอน และลึกๆ ก็ยังหวังว่าเขาจะห่วงใยบ้าง พอเข้าบ้านพักเราก็อาบน้ำให้ลูกเสร็จ ก็ทะเลาะกันอีกเพราะเห็นที่ให้กะเทยคนนั้นมานอน เราก็ถามอีก ว่ามาหากันอีกกี่ครั้ง แน่ใจเราหรอมานอนกันแล้วจะไม่อะไร เขายืนยันว่ามันมีแค่ครั้งเดียว เราถามจะอยากกันจริงๆใช่ไหม เขาไม่พูดอะไร เราก็เลยทำท่าจะกลับ เขาเลยบอกให้เรามานั่งใกล้ ด้วยความที่เราไม่ได้อยากไปไม่ได้เลิกกับเขา เลยไปนั่งใกล้ เขาก็เลยกอดเราไว้ ปลอบเรา ให้เราหยุดร้องไห้ เขาบอกว่ายอมแล้ว ไม่ได้อยากเลิกกับเรา แต่เบื่อที่เราชอบถามคำถามเหมือนเขาเป็นผู้ร้าย แต่เขาก็ไม่ได้ขอโทษเรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้น เราให้อภัยเขาก่อน  พอกลับมาคุยกันดีๆ เขาก็เล่าเรื่องกะเทยคนนั้นให้ฟัง ว่ามีอะไรกันแค่ครั้ง ไปเที่ยวด้วยกัน 5-6 ครั้ง มาหามานอนด้วยกัน แต่ไม่มีอะไรกัน เพราะสามีเราพักอยู่กับรุ่นน้องอีกคน เราถามๆ ทุกอย่าง เขาก็ตอบๆ(แต่ไม่รู้ที่ตอบมาจริงแค่ไหน) ก็คุยกันดีๆ ติดตลกบ้าง ไปไหนมาไหนกับกะเทยเป็นคนดูแลเวลากะเทยเมาบ้าง เวลาคนอื่นมองสามีเรา กะเทยก็จะท่าหวง เราก็เลยพูดไปไม่รู้หรอก แต่อยากถาม ฟังไปฟังเหมือนเขากันเป็นแฟนกันจริง เราก็จี๊ดๆขึ้นมา เขาเลยบอกพอๆ เดียวเราจะฟุ้งซ่าน  ความรู้สึกของเราไม่ได้โกรธเรื่องที่อะไรกับกะเทย แต่มันกลัวเวลาที่อยู่ห่างกัน เขาจะแอบไปคุยไปหากับกะเทยคนนั้นอีกรึเปล่า บอกเขาบอกว่าไม่ได้คิดอะไรเฉยๆ แต่เราก็กลัว ระแวงด้วย แต่เก็บความรู้สึกไว้ ไม่อยากทะเลาะกันอีก เราก็ได้แต่คิดมากว่าตอนที่ทะเลาะกันเขาก็นอนอยู่กับกะเทยนั้น เราได้ยินเสียงคนคุยกัน เขาบอกว่าไม่ใช่ ถามอีกก็ว่าเป็นแฟนน้อง ถามอีกทีก็บอกว่าจำไม่ได้  

เขาอาจอยู่ด้วยนอนด้วยกันตลอดก็ได้  จะให้เลิกกันไป เราก็ยังทำไม่ได้ หยุดคิดไม่ได้สักที ทำยังไงดีคะ แล้วสามีเรายังเหลือความรักให้เราบ้างไหม หรือแค่กลัวเราจะทำร้ายตัวเอง