มีชายคนนึง ต้องการหาต้นไม้หนึ่งต้นเพราะอยากดูแล และเพื่อเติมเต็มความสุขให้ตัวเอง เวลาผ่านแล้วผ่านเล่าก็เหมือนจะไม่เจอ ชายคนนั้นตัดสินใจเลิกหา  แต่แล้ววันนึงกลับบังเอิญเจอต้นไม้ต้นนึง เป็นต้นเล็กๆ ที่ดูธรรมดา แต่ไม่ธรรมดา ชายคนนั้นกลับรู้สึกชอบและหลงไหลในต้นไม้ต้นนั้น 
ชายคนนั้นได้นำต้นไม้นั้นกลับมาดูแลอย่างมีความสุข ระหว่างที่ได้ดูแล คอยรดน้ำ คอยใส่ปุ๋ย นำไปตากแดด ดูแลเป็นอย่างดี ต้นไม้ต้นนั้นค่อยๆเติบโตขึ้นทุกวันอย่างสม่ำเสมอและผลิบานออกดอกอย่างสวยงาม ชายคนนั้นมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองที่ได้ดูแล เวลาผ่านไปชายคนนั้นดูแลมากขึ้นกว่าเดิม ใส่ปุ๋ยเยอะขึ้นรดน้ำเยอะขึ้น เพียงเพราะอยากให้ต้นไม้ต้นนั้นเติบโตขึ้นมากกว่านี้ ออกดอกเยอะกว่านี้ แต่ผ่านไปพักใหญ่ต้นไม้ต้นนั้นกลับค่อยๆเหี่ยว สีซีด ใบค่อยๆร่วงลงเรื่อยๆ ชายคนนั้นสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น จึงตัดสินใจดูแลให้มากกว่าเดิมขึ้นอีก ใส่ปุ๋ยเยอะขึ้น รดน้ำให้บ่อยขึ้น กลับกันต้นไม้ต้นนั้นไม่ดีขึ้นเลย แต่กลับเหี่ยวเฉาลงทุกวัน ใบค่อยๆร่วงโรย จนไม่เหลือสภาพโครงเดิม จากวันที่เติบโตขึ้นทุกวัน ดอกผลิบานอย่างสวยงาม วันนี้กลับใกล้ตายลงทุกที 
                ชายคนนั้นจึงตัดสินใจนำต้นไม้ต้นนั้นกลับไปคืนที่เดิม เพียงเพราะกลัวว่าหากชายคนนั้นยังเลี้ยงดูต่อไป จะทำให้ต้นไม้นั้นตาย
ชายคนนั้นกลับบ้านมาด้วยความสงสัย  ว่าทำไมต้นไม้ต้นนั้นถึงสภาพค่อยๆแย่ลง ต่างกับตอนแรกที่ต้นไม้ต้นนั้นค่อยๆโตขึ้นอย่างสวยงาม 
ชายคนนั้นได้ใช้เวลาทบทวนตัวเอง ว่าผิดพลาดตรงไหน จนวันนึงหาคำตอบได้ ชายคนนั้นไม่เคยถามตัวเองอย่างจริงจังเลยสักครั้ง ว่าดูแลมากเกินไปหรือเปล่า ใส่ปุ๋ยเยอะเกินไปหรือเปล่า ? รดน้ำเยอะเกินไปหรือเปล่า ? ตากแดดมากเกินไปหรือเปล่า ?  ทั้งที่ระหว่างดูแล ควรศึกษาหาข้อมูลต้นไม้ต้นนั้น
ว่าต้องการน้ำเท่าไหร่ ต้องการปุ๋ยเท่าไหร่ ต้องการแสงแดดเท่าไหร่ แต่ตรงกันข้าม ชายคนนั้นกลับรดน้ำเยอะขึ้น ใส่ปุ๋ยมากขึ้น เอาไปตากแดดทั้งวัน
เพราะแค่เหตุผลอยากเห็นต้นไม้นั้นเติบโตขี้นมากกว่านี้ ออกดอกเยอะกว่านี้ ทั้งที่ต้นไม้ต้นนั้นไม่ได้ต้องการขนาดนั้นเลย จึงทำให้มีแต่แย่ลง ชายคนนั้นรู้สึกผิดที่พยายามมากเกินไป จนทำให้ต้นไม้ต้นนั้นต้องค่อยๆเหี่ยวเฉาลงทุกวัน ชายคนนั้นคิดแค่เพียงว่า อยากดูแลต้นไม้ต้นนั้นให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่ทั้งที่จริงมันไม่ควรเป็นแบบนี้ และต้นไม้ต้นนั้นก็ไม่ต้องการปุ๋ยต้องการน้ำขนาดนี้ 
                หลังจากที่ได้ทบทวนตัวเอง ชายคนนั้นเลือกที่จะกลับไปนำต้นไม้ต้นนั้นกลับมาดูแลอีก เพื่อที่อยากแก้ไข ปรับปรุง แต่ ณ ตอนนั้นก็ฉุดคิดขึ้นมา
หากปล่อยให้ต้นไม้ต้นนั้นได้ดูแลตัวเองไปก่อนมันจะดีกว่ามั้ย ? หากระหว่างนั้นมีคนที่พร้อมดูแลดีกว่าชายคนนั้น หากให้เค้าดูแลจะดีกว่ามั้ย ?
หรือหากได้รับน้ำฝน แทนการที่ชายคนนั้นรดน้ำเองจะดีกว่ามั้ย หรือการได้รับแสงแดดตามธรรมชาติมันจะดีกว่าการที่นำไปตากแดดทั้งวันหรือเปล่า ? 
ชายคนนั้นตัดสินใจกลับบ้านตัวเปล่าด้วยความกังวล และบอกกับตัวเองว่าสักวันนึง หากต้นไม้ต้นนั้น กลับมาเหี่ยวเฉาอีก ถ้ามีโอกาสอีกสักครั้ง ชายคนนั้นอยากจะแก้ไข ปรับปรุงสิ่งที่เคยผิดพลาด และจะกลับมาดูแลต้นไม้ต้นนั้นอีกสักครั้ง และจะดูแลอย่างที่ควรจะเป็น หากวันนั้นต้นไม้ต้นนั้น
ยังไม่มีใครที่ดูแลได้ดีพอ ชายคนนั้นก็ยังอยากเป็นคนที่ดูแลต้นไม้ต้นนั้นอีกสักครั้ง จนตอนนี้ไม่รู้ว่าต้นไม้ต้นนั้น กำลังถูกรังแก มีคนไปเด็ดใบหรือเปล่า?
หักกิ่งหรือเปล่า ? ได้รับน้ำเพียงพอหรือเปล่า ได้รับปุ๋ยเพียงพอหรือเปล่า คำถามเหล่านี้ขึ้นผุดขึ้นมาในหัวของชายคนนั้นตลอดเวลา ลึกๆแล้วชายคนนั้น
ยังคงเป็นห่วงต้นไม้ต้นนั้นอยู่เสมอ 
                 ถ้าหากวันนั้นมาถึง และได้มีโอกาส ชายคนนั้นก็อยากกลับไปดูแลต้นไม้นั้นอีกสักครั้ง ถ้าต้นไม้ต้นนั้นพร้อมและยินดีที่จะให้ชายคนนั้น
กลับไปดูแล ถ้าได้กลับไป ชายคนนั้นจะทำในสิ่งที่ควรทำ โดยไม่พยายามมากเกินไป อยู่ในขอบเขต เรียนรู้และดูแลไปพร้อมๆกัน
ทำเท่าที่ต้นไม้ต้นนั้นควรได้รับอย่างพอดี  และหากเป็นเพราะชายคนนั้นที่กลับมาทำให้ต้นไม้ต้นนั้นกลับมา สดชื่น และเติบโตได้อย่างสมบูรณ์แบบอีกครั้ง ชายคนนั้นคงมีความสุขไม่น้อย และคงรู้สึกโชคดีมากๆ 
               
             ชายคนนั้นจะค่อยๆดูแล โดยที่ไม่รีบร้อน  และคอยเฝ้ามองต้นไม้ต้นนั้นค่อยๆเติบโตขึ้นอีกครั้งอย่างมีความสุข  จนถึงวันที่เติบโตเต็มที่ 🌎🌷