ในครอบครัวเรามีสมาชิก 5 คน มีเรา พี่สาว พ่อ แม่ พี่สาวเราห่างกับเรา 6 ปีเป็นลูกคนละพ่อกับเรา พี่มีนิสัยเก็บตัว ไม่ชอบยิ้ม สังสรรค์หรือไม่พูดเพราะ ชอบเอะอะโวยวาย(เสียงดัง) ส่วนเราเป็นคนที่ขี้เกรงใจชอบยิมแย้มแจ่มใสหัวเราะชอบให้คนในบ้านอารมณ์ดี ถึงนิสัยพี่เป็นแบบนั้นไม่เคยมีคนในบ้านด่าหรือว่า เคยมีครั้งนึงพี่เปิดลำโพงดังมากๆๆๆๆ แต่ไม่มีใครว่า ส่วนเราวิ่งเข้าห้องน้ำก็หาว่าเสียงดังสุดๆด่าเรื่องเดิมทุกวัน หรือเรื่องที่พี่แหล้งเราโดยเอาตะขาบมาไว้ในเสื้อก็ไม่ด่า ส่วนเราแค่ทำน้ำกระเด็นใส่พี่ ตีเรา ด่าเราเหมือนเราผิดมาก จนกระทั่งโตมาพี่อยู่หอไม่เคยกลับบ้านเลย เราเห็นว่าห้องเก็บของที่บ้านว่างเราก็จัดแล้วทำเป็นห้องนอนส่วนตัว (ก่อนหน้านั้นพี่นอนกับยาย เรานอนกับพ่อแม่) แล้วพอใกล้จบ ม.6 อยู่ดีๆนางก็กลับบ้าน
 
กลับบ้านมารื้อห้องนอนเรา บอกว่าจะเอาห้องนี้เป็นห้องตัวเอง ทำให้เราต้องนอนฟูกนอกห้องนอนทางเดิน นอนด้วยไม่ได้เพราะนางทำอะไรเสียงดัง เช่น หัวเราะดังมากๆ หรือกรี้ดเวลาเห็นจิ้งจกดังมากๆทั้งๆเป็นเวลาที่ยายนอน จะปิดไฟก็ปิดโดยไม่บอกหรือดูว่าเราทำอะไรอยู่  แม่ก็ไม่เคยห้ามหรือเป็นห่วงเราว่าเราจะนอนยังไงหรือทนยังไง  
 
เรื่องการเรียนพี่ติด 0 ตลอดจนมหาลัยก็เรียนเกิน แม่ก็ปลอบตลอด เงินก็ขอเยอะมาก เป็นพันๆร้อยกว่าครั้งในเดือนเดียว แม่ไม่เคยบ่นไม่เคยสอนว่าเรียนให้ดีๆหรือประหยัดส่วนเราต้องเกรด 4 เท่านั้นไม่งั้นไม่ให้กินข้าว แต่ถ้าได้เกรด4 มาก็ไม่ให้กำลังใจหรือชมเลน ขอเงินซื้ออะไรก็บอกว่า เปลือง ช่วงนี้บ้านเราเป็นอย่างงี้ๆพูดให้เราเศร้า ซึ่งเราขอแค่ 20 บาทเอง 
 
เวลาพี่กลับบ้านจะชอบซื้อขนมหรือของมาให้ แม่ดูดีใจชมตลอดว่าพี่เลือกของดี อร่อยตลอด พอเราซื้อบ้างก็บอกว่าคราวหลังไม่ต้องซื้อ! ไม่กินทิ้งของที่เราให้ไว้จนเน่า จนบูดทั้งๆที่เป็นยี่ห้อเดียวกัน เหมือนกับของพี่เปี๊ยบเลย 
 
จนกระทั่งโตมมา แม่โทรศัพท์เสียพี่ก็เอาของเอานางให้แม่แถมเป็นเครื่องที่เสียด้วย เราก็คิดว่าเออไม่มีเงินซ่อมให้มั้ง จนวันนึงนางโดนโกงเงินไป 300000 บาท เราอึ้งมากที่มีเงินเยอะมาๆ เยอะกว่าพ่อแม่รวมกัน แต่ไม่มีเงินซ่อมโทรศัพท์ให้แม่ เราเลยเป็นฝ่ายเก็บเงินทั้งที่เราเรียนอยู่ต้องไปหางานทำตอนเรียนด้วยเพื่อแบ่งเบาภาระ แต่พี่บอกเราว่าไม่ต้องสนขอก็แค่ขออยากได้อะไรก็ขอจะแคร์ทำไม เราอึ้งมากว่าแม่รักพี่มากแต่ทำอย่างงี้กับแม่หรอ 
 
สิ่งที่ทำให้เราแตกสลาย ร้องไห้ไป7 วัน เหมือนคนอกหัก คือ เปิดมือถือแม่ทีไร คลังรูปแม่ มีแต่รูปพี่ ทุกอย่างเป็นพี่หมดเลย ตั้งเป็นรูปคู่กันสองคน พิมพ์รายชื่อพี่เราเป็นลูกสาว ส่วนเราเขียนแค่ชื่อ  เราเลยคิดว่า เราเป็นลูกที่ไม่ดีหรอ หรือเราไม่สวยหุ่นดี เราก็ลดเป็นหน้าตาให้ครอบครัว แม่ก็ยังไม่ชมหรือดีใจ  เราเคยคิดจะปลง คิดไม่สนเหมือนพี่บ้างแต่ก็ทำไม่ได้ แต่ก็คิดน้อยใจที่เราทำทุกอย่างไม่เคยเห็นหัวเราเลย  มีวิธีไม่แคร์ปลงอะไรแบบนี้บ้างคะ