วันนี้ในช่วงเย็น เราขับรถบนถนนรามคำแหงจะเข้าไปทำฟันค่ะ แล้วระหว่างที่ขับนั้น ถนนรามคำแหงกำลังทำรถไฟฟ้าใช่มั้ย เขาจะบีบเหลือแค่สองเลนให้วิ่งค่ะ เราก็ขับเลนขวามาเรื่อยๆตามคันหน้าเพราะรถค่อนข้างติดช่วงเย็น แล้วพอใกล้ถึงรร.ย่านดังแถวนั้น อยู่ดีๆมีรถตู้คันนึงเปิดไฟจะออกขวามาเลนเรา เราก็บีบแตรเตือนหนึ่งครั้งว่า อย่าออกมานะ เรายังไม่ให้ไป แล้วอีกอย่างคือรถเราขึ้นมา40%แล้ว บีบเสร็จเราก็ขับขึ้นไปปกติ มีแท็กซี่คันนึงคร่อมเลนขวากับกลางอยู่ เราก็บีบแตรเตือนให้เขาออกไป เราจะไป แต่ช่วงเสี้ยววินาทีเรามองกระจกหลัง รถตู้คือจี้รถเราติดๆแบบจี้เลยอ่ะแล้วบีบแตรรัวๆใส่เรา เราก็งงดิว่าแบบมาจี้รถบีบแตรเราทำไมฟะ เราก็ยังไปไม่ได้ เห็นมั้ยว่าเราก็บีบแตรแท็กซี่อยู่เนี่ย พอพ้นแท็กซี่มาเขาก็ยังจี้รถเราแล้วบีบรัวๆ อันนี้คือเข้าใจละว่าคุณไม่พอใจเราที่เราบีบแตรคุณเมื่อกี้ เราก็ฟิวขาดดิ บีบแตรเตือนหนึ่งครั้งว่าไม่ให้ออกนี่คือไม่พอใจกูว่าซ่านน ก็เลยเบรกเลยค่ะแล้วพอมันออกซ้ายก็ยังไม่เลิกตะโดกนถามเรา บีบแตรเรา เราก็เลยปาดเข้าซ้ายแล้วลงไปถามเลยว่ามาบีบแตรใส่เราทำไม ไม่พอใจรึยังไง ไม่เห็นหรอว่าเราไปไม่ได้ เราบีบแท็กซี่ให้ออกไปอยู่ คนขับคือผู้ชาย ก็รัวยับมาเลยว่า คุณมาเบรกใส่ผม มาบีบแตรผม บลาๆ เราก็เถียงกลับไป ก็ไม่เลิกเถียง เราก็ฟิวขาดเลย เลยถามกลับไปว่า แล้วขับรถ อะไรอ่ะ มันก็บอกทำนองว่าขับรถก็ดีพูดหยาบคายนั้นนี่ หยาบคายเรายอมรับเพราะกูเนี่ยฟิวขาดมากๆแล้ว ตอนแรกพูดดีๆด้วยก็แถอยู่นั้นแหละ เราเลยบอกว่า งั้นเปิดกล้องเลยมั้ย ไปเจอกันที่สน. ก็บอกเก่งๆ ประเด็นคือผิดค่ะ แต่ไม่ยอมรับผิด แถไปเรื่อย งงใจมาก แต่จริงๆเราก็มานั่งบอกตัวเองว่า เออไม่ควรฟิวขาดเลยนะ (ทั้งๆที่แบบใจเย็นมาตลอด แต่นี่มาขับขี้ติดรถเราบีบแตรรัวๆอ่ะ 😑) เราไม่ควรฟิวขาด พยายามบอกตัวเองย้ำกับตัวเอง ท่องนะโมไว้เลยจริงๆ