พอดีเรากับแฟนกำลังวางแผนเรื่องอนาคตแต่หาตรงกลางไม่เจอ อยู่ไกลกัน500-600โล เค้าทำงานเป็นครู ส่วนทางบ้านเรามีธุรกิจร้านชำหลายสาขา ทางบ้านเรามีลูกคนเดียว ฝั่งผช ก็ลูกคนเดียว ทางบ้านเราก็อยากให้มาช่วยฝั่งนี้มากกว่า เพราะพ่อแม่ก็จะได้วางมือไปพักผ่อนแล้วรับช่วงต่อ ช่วยกันสร้างต่อดูแลต่อ แต่ผชเค้าก็กลัวแต่งไปโดยที่เค้าไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเป็นชิ้นเป็นอัน ถ้าเค้าย้ายมาอยู่นี่คนอื่นจะว่ามองเค้ามาเกาะบ้านเราสบาย เค้าคิดเยอะมาก จะทิ้งพ่อปู่ฝั่งนั่นมาก็เป็นห่วง จะให้ลาออกจากครู ก็เสียดายกว่าเค้าจะมาถึงจุดนี้ได้เราก็พอเข้าใจ

เค้าบอกถ้าเค้ามาอยู่นี่ ถ้าออกรถหรือมีบ้านเค้าก็อยากให้มีชื่อเค้าสักอย่างนึง หรือมีธุรกิจใหม่ขึ้นมาโดยที่เป็นของเค้า หรือไม่ก็แบ่งเงินไปทำบ้านฝั่งทางบ้านเค้าสักหลัง เค้าบอกอย่างน้อยถ้าเกิดเราเลิกกัน ผมก็ยังมีสิ่งเหล่านี้อยู่ ไม่ได้เลิกกันแล้วตัวเปล่า

ซึ่งเราคิดในใจทำไมต้องคิดแบบนี้ทั้งที่ยังไม่ได้แต่ง มองไกลขนาดนั้นเลยหรอ จริงๆแต่งงานแล้วเราไม่คิดจะเลิกกันเลยค่ะ แต่เค้าชอบคิดแบบนี้ กลัวว่ามาอยู่นี่ทุกอย่างจะเป็นของเราฝั่งของพ่อแม่เราสร้างไว้ให้ เค้าคงไม่สบายใจ พอมาคิดอีกมุม จะแต่งงานกันแล้วยังแยกกันอยู่ต่างคนต่าง ทำงานของใครของมัน วันหยุดเจอกันบ้าง

เค้าบอกอาจจะออกรถใหม่ไว้ขับทำงานหรือขับไปๆมาๆหาเรา กว่าจะขอย้ายมาสอนใกล้ๆได้ต้องรอเกือบสองปี เราไม่รู้จะจัดการการเงินของเราสองคนยังไง และถ้าคนนึงมีหนี้ติดตัวมาเยอะ แถมยังต้องไปกู้เงินมาแต่งเรา แล้วเราต้องช่วยกันผ่อนคืน ทางส่วนของเราก็ไม่ค่อยมีหนี้สินอะไรเยอะแยะ มันเลยทำให้เราสับสนจนคิดไม่ออกว่ามันต้องทำยังไงต่อ จะเอาแบบไหน