สวัสดีค่ะ เราขอเริ่มเรื่องเลย ละกัน ตัวเรากับเเฟนคบกันได้ปนะมาณพ2ปี 3 เดือน ตัวเเฟนเอง เป็นลูกเเม่ค้าที่บ้านเปิดกิจการขายขนมเป็นของตัวเอง ซึ้งตัวเราเองก็เป็นลูกเเม่ค้าเหมือนกันที่ ตัวเรา อายุ ตอนนี้ 21 ส่วนเเฟนตอนนี้อายุ 25 ตอนนี้เราทั้งคู่ออกมา อยู่ด้วยกัน ได้ประมาณ 1 ปี ก่อนหน้านี้ที่จะออกมาอยู่ด้วยกัน เเฟนก็ทำงานที่บ้านอยู่ที่บ้านส่วนตัวเรากำลังจบ ม 6 เเล้วกำลังต่อ มหาลัย เเต่เรื่องมีอยู่ว่า ตัวเเฟน ของเรานั้น เกิด ทะเลาะกันกับเเม่ เเละอยู่ๆเขาก็ออกจากบ้านมีเช่าห้องอยู่ใกล้ๆบ้านของเรา พอเรารู้เเบบนั้น จึงเลิกเรียนต่อเเละ ขอเเม่ ออกไปทำงานข้างนอก (บ้านเรา ไม่ได้ขัดสนอะไรเรื่องเงินพ่อเเม่ดูเเลเราอย่างดีเราเป็นลูกสาวคนเล็กของที่บ้าน ) ตอนเเรกทั้งพ่อเเละเเม่ห่วงเรามากๆ เพราะ เขาเลี้ยงเรามาเเบบดีมากๆไม่อยากให้ลูกออกไปรำบาค เเต่ด้วยความที่ตอนนั้นเราติด ผช คนนี้มากๆเลย ก้าวเดินออกจากบ้านมา เเละทำให้พ่อเเละเเม่เราผิดหวังมากๆ ( พ่อเเละเเม่รู้ว่าเราคบกับ ผช คนนี้ตั้งเเต่เเรกๆเเละไม่อยากให้คบเพราะที่บ้านเขาเเละตัวเขา ไม่ค่อยโอเค โดยคุณเเม่เราไปรู้มาจาก เพื่อนเเม่ ที่ขายของด้วยกัน เขานำมาเล่าให้เเม่เราฟัง) ช่วงเเรกๆที่เราคบกับเขาเรามีความคิดตั้งเเต่เเรกเเล้วว่าถ้ามีเเฟน ก็อยากออกไปใช้ชีวิต อยู่กับเเฟน มันคงจะดี เราเห็นพ่อกับเเม่เรารักกันอยู่ด้วยกัน เราก็อยากเป็นเเบบพวกท่าน เเต่ พอมาอยู่ด้วยกันจริงๆ มันไม่ใช่เลย ช่วงเเรกเรา ทำงานร้านเบเกอร์รี่เพราะเราเก่งด้านขนม เเต่พอโควิดรอบ2 มาร้านเราปิดตัวเราไม่มีรายได้ ตอนนั้นเราเครียดมากๆเพราะไม่มีเงิน เราวิ่งหางานทุกที่ที่ทำได้ รับจ้างทำทุกอย่าง รับฟรีเเลน์ทุกๆอย่าง เเต่ ตัว ของเเฟนเรา เขาเคย ทำงานเเต่กับที่บ้าน ทำงานขายของ เขาบอกเขาทำอะไรไม่เป็น เเต่เขาก็หาเงิน มาโดยการเทรดหุ้นของเขา ในช่วงเเรกๆมันก็มีได้มีเสีย ตอนนั้นเราก็เครียด ไม่รู้จะทำยังไง เรา ก็เเอบกลับไปคุยกับเเฟน เก่า เหมือน ไประบาย กับ เเฟนเก่า ( เเต่ตอนนั้นเป็น เพื่อน ผชที่สนิดกันเรามีเพื่อนไม่เยอะ เพราะทิ้งทุกๆคนมาอยู่กับเขา) คือตอนนั้นเราเครียดมากจริงๆทั้งเรื่อง เงิน ด้วย เรื่องเเฟนด้วยเพราะตอนนั้นที่มาอยู่ดัวยกันเวลาเราเจ็บป่วยเขาไม่เคยหายาให้กินไม่เคยเช็ดตัวให้เลย  เราก็ เลยทักไปหาเเฟนเก่าไประบายเรื่องต่างๆนาๆ เเฟนเก่าเรา ก็สงสารเรา เลยโอนเงินมาให้เรา 3,000 ตอนนั้น เอาไว้จ่ายค่าห้อง หลังจากนั้น เราก็ต้องกินต้องใช้เราไม่มีรายได้ไปประมาณ 2เดือนเราก็โทรไปขอยื้มเงินเเม่ เเม่เราก็ให้เเต่เงินทีได้มาเเฟนเราก็เอาไปเทรดจนหมด จนเข้าเดือนที่3 เรากับเเฟนเหลือเงินกันอยู่เพียง 3,300 บาท ที่เอาไว้จ่ายค่าห้อง เเต่มันก็ไม่พอ  เเล้วเราก็เลยบอกเเฟนว่า ถ้างั้น เอางี้ละกัน พี่ก็เอาเงินไปเทรดเลย เเล้วถ้ามันไม่ได้ ต่างคนต่างเเยกย้ายกลับบ้านก็ได้ เพราะยังไงก็ไม่มีที่ไป เเต่เเล้วโชคชะตาก็เข้าข้างเเฟนเรา วันนั้นในวันเดียวเขาเทรดได้เงินประมาณ3 แสนเหมือนตอนนั้นมันเป็นช่วงข่าวทำให้กราฟ ขึ้นลงโหดมากๆ จากนั้น เเฟนเรา ให้เงิน เรา1 แสนเเต่เราเอาเงินตรงนั้น ไปเก็บใน บช ร่วม ไม่เคยเอาออกมาใช้ และ เเฟนเรา ก็ คิดถึงเเม่เขา เพราะในตลอดระยะเวลาที่เขามาอยู่กับเรา จะมีคน คอยทักมา บอกเขาเสมอ ว่าเเม่เขารำบาคนะนู้นนี้นั้น เขาเลย กลับบ้านไปหาเเม่เขาที่โคราช และ เอาเงินไปให้ 1 แสน และให้ยายเขาอีก5 หมื่น ซื้อ โทรศัพท์ให้ นั่งสาวเขาอีก 30,000 และซื้อไอเเพดให้น้องคนเล็กอีก40,000 เราไม่เคยห้าม ไม่เคยก้าวก่ายเพราะถือว่าเป็นเงินของเขาหลังจากนั้น พอกลับ มา กรุงเทพ เขาก็เทรด เเต่ มันไม่ได้เป็นเเบบที่เขาคิด เหมือนว่าเขาอยากได้เยอะๆ พอได้กำไรเขาไม่ปิดเอากำไรสุดท้ายพอตก็เเตกเสียเงินไปหมด เเล้วเขาเล่นทีนึงก็ หลาย หมื่น ซึ้งเราก็ไม่สามารถ ห้ามอะไรเขาได้เพราะเขาไม่ฟัง เงินเเสนนึงที่เขาเหลืออยู่ก็ค่อยๆหมด ไปหลังจากนั้น  พี่ชาย คนที่2 ของเขาอยากได้ โทรศัพท์ใหม่ เขาก็ ควักเงิน ไปซื้อให้อีก 30,000  เเต่เงินที่ควักออกไปนั้นคือเงินใน บช ร่วมที่ ตอนแรกเขาให้เรา แสนนึง เราก็ไปพูดอะไรไม่ได้ เพราะ ว่า ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ทำงานเพราะเราคิดว่า เขาคงจะเลี้ยงเราได้ เราก็ อยู่ห้อง หาข้าว ทำกับข้าวให้เขา กิน เเต่ เเล้วไม่ใช่เลย เพราะว่า พอเขาเทรดไปเลื่อยๆ ก็มีเเต่จะยิ่งเเย่ลงเรื่อยๆ พอเราเตือนเขาบอกเขา เขาก็ไม่ฟังเรา ตอนนั้นเราเองก็ไม่อยากไปขัดเขา เพราะก่อนหน้านึ้เขาก็หาเงินได้เยอะ เเต่ พอ เขาเทรด จนเงิน เเทบจะไม่เหลือ เราก็คุยกับเขาดีๆว่าพี่จะฟังหนูได้หรือยัง ตอนนั้นก็เหมือนว่า เขาเองจะคิดได้ เขาก็เลย เลิกเทรด ไปเลย เเละหันไปเล่นเกมส์ เพราะเขาบอกเราว่าเขาไม่อยากเข้าไปดูกราฟ เลยต้องเล่นเกมส์  เรื่องมันเเย่กว่าเดิม เขาเล่นเกมส์กับเพื่อน มี ผญ คุยกัน ไม่เกรงใจเรา เราจะนอนก็ไม่ได้นอน ตอนนั้นพอเขาหาเงินไม่ได้ เราก็วิ่งหางานหาเงิน รับจ้างฟรีเเลน์ทุกอย่าง จนได้งานประจำคือ ที่ร้าน อีฟโรเช่  ซึ้งตอนนั้นเราดีใจมากๆ เราทำงาน กลับห้อง ทำงานกลับห้อง เเต่เเฟนเราอยีสภาพเดิมคือ ตื่นอนน กินข้าวเล่นเกม วนอยู่แบบนี้เป็นเดือนๆ เราทนไม่ไหว ทะเลาะกัน ขอให้เขาเลิกเล่น rov ซึ้งตอนเเรกเขาก็ไม่เลิก จนเขาบอกจะเลิกกับเรา เราก็นอนร้องไห้ทุกวัน ไม่โอเคก็ไปอยู่ในห้องน้ำ เหมือนคนบ้า เลยตอนนั้น เเล้วเหมือนเขาเห็นสภาพเราเป็นเเบบนั้น เล่นไปก็ไม่สนุกเขาเลย เลิกเล่น และไปโหลดเกมส์คล้ายๆ มายคาฟมา ซึ้ง เราก็โอเคเราขอเข้าอย่างเดียวเลย คืออย่าคุยกับ ผญ ในเกมส์ เพราะเราไม่ไว้ใจเเละ เเฟนเรา เขา ค่อยข้างที่จะเป็นคน ให้เกรียติ ทุกๆคนที่ไม่สนิด และดูเหมือน ผช อบอุ่น เราก็กลัวว่าจะมีใครมาชอบเเฟนเรา เเฟนของเราก็รับปาก และ เขาบอกจะไม่ทำสุดท้ายมีวันนึงเราลาหยุดงานอยู่ในหัองกับเขา เขาหลับ เราก็เข้าไปในเกม ที่เขาเล่น สรุปไปเจอ เเชตที่คุยกับ ผช เเต่ไม่ได้เชิงในชู้สาว เเต่เหมือนเเบบชวนกันเล่นเกม นัดเวลา เล่นกัน อะไรประมาณนี้ เราไม่โอเคมากๆ เราโวยวาย สุดท้ายเราทะเลาะกัน จะเลิกกันเเต่เราก็ปล่อยเขาไปไม่ได้เราไม่อยากโดนทิ้ง เราก็อ้อนวอนเขาว่าอย่าไป ลบเกมทิ้งเเล้วอยูกับเราเถอะ เเต่ในใจลึกๆตอนนั้นเราโครตเจ็บ ในขนะที่เราไปยืน รับลูกค้าไปทำงาน อดข้าว มื้อนึงเพื่อจะได้ประหยัดเงินให้เขากิน เเต่ เขากลับ เอาเวลาที่ ไม่ได้อยู่กับเราไปคุยกับ ผญ คนอื่น ตอนนั้นเราเจ็บมากๆ เเต่ก็เลิกไม่ได้  จนเหมือนเขา ก็  ใจเย็นเขาก็ ลบเกมส์ทิ้งให้ เเล้วเราก็ลาออกจากงาน เเล้วหางานอย่างอื่นทำ เพื่อให้มีเวลาอยู่กับเขาให้เขาไม่เหงา  ตอนนั้นเราก็วิ่งทำงานไปเรื่อย เทรด มั้งทำงานมั้ง จน มีวันนึง เเม่ของเราให้เรากลับไปช่วยทำงานที่บ้าน เเต่ไม่จำเป็นต้องอยู่บ้าน เเค่ไปทำขนมให้เขาเเล้ว พอตกเย็นก็กลับ ซึ้งจริงๆเรารู้ว่า เเม่เราก็อยากเจอหน้าเรา เรา เเม่เราให้ค่าจ้างวันละ1,000บาท เพื่อให้ไปทำขนมให้อย่างเดียวซึ่งเราก็ไปทำเพราะตอนนั้นเราไม่มีทางเลือกเเล้ว  เดียวมาต่อกระทูนะ