เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนนั่งจับเข่าคุยกันเพราะปัญหาหลายๆอย่าง แต่มี1หัวข้อที่มันยังติดอยู่ในใจเราคือ การนอกกาย แฟนเราบอกว่าการนอกกายเป็นเรื่องปกติของสังคมทุกวันนี้ มันเกิดขึ้นได้ แฟนเราบอกว่ามันก็เหี้*นั่นแหละ แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นได้ และตัวเขาเองก็มองว่าสักวันมันอาจจะเกิดกับคู่ของเรา เช่น เขาไปสนุกกับเพื่อนและเราไม่ได้ไปด้วย เขาอาจจะไปมีอะไรกับคนอื่น ซึ่งเขาก็บอกนะคะว่าเรื่องพวกนี้ไม่มีหรอกคำว่าไม่ตั้งใจ และเขามองว่าสำหรับเขาถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เขาตั้งใจ แต่เขาไม่ได้จริงจัง ประมาณว่าตื่นเต้น? เปลี่ยนกลิ่น? อะไรทำนองนั้นน่ะค่ะ เขาก็บอกมาอีกว่าเขารู้ว่าคนอื่นมันก็แค่ข้ามคืน แต่คนสำคัญจริงๆรอเขาอยู่ที่บ้าน คนที่สร้างอะไรมาด้วยกัน และเราก็บอกเขาไปว่า ถ้ามันเกิดขึ้น เราเลิกแน่นอนค่ะ เพราะสำหรับเรา ถ้าเขาเห็นเราเป็นคนสำคัญจริงๆ เขาต้องรู้ว่าเราจะเสียใจและเขาจะไม่ทำมัน แฟนก็แย้งมาอีกว่าสำหรับผู้ชายน่ะ ทำไปแล้วก็แค่แล้วไป สำคัญก็คือสำคัญ ขอแค่เราไม่รู้เราก็จะไม่เสียใจ เราก็บอกไปอีกว่า "หนูเชื่อว่าพี่ทนเก็บความลับนั่นและมองหน้าหนูทุกวันไม่ไหวหรอก พี่จะสารภาพออกมาเอง" 

*เราและแฟนไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่3 แฟนเราเป็นคนสม่ำเสมอมาตลอด ประมาณว่าคำไหนคำนั้น และเขาชอบพูดเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นอะไรแบบนี้ตลอดเลย เราก็ไม่อยากคิดมากเพราะมันยังไม่เกิด แต่ก็นั่นแหละค่ะ ถ้ามันเกิดขึ้น ทุกคนมีวิธีการจัดการยังไงคะ? การให้อภัย เราควรให้จริงๆหรอคะ เพราะอะไรกัน*