*คำเตือน* มีเนื้อหาแบ่งชนชั้นชัดเจนไม่ใช่เพื่อการเหยียดแต่เพื่อความชัดเจน
ก่อนที่จะเข้าใจคำว่า "ธรรมดา" ให้สมมุติเราแบ่งแยกชนชั้นหลักเป็น สามชนชั้น บน กลาง ล่าง
เราก็จะแยกย่อยได้อีกครับ เป็น

บนท็อป = ระดับกิจการหลายร้อยล้านแตะๆพันล้าน ที่เราเรียกๆกันว่าไฮโซ ตัวอย่างก็พวกขับรถสปอร์ตแพงๆ คันละหลายสิบล้าน
---
บนกลางๆ = ระดับกิจการหลักสิบล้านค่อนยไปร้อยล้านมักมีอิธิพลในท้องที่(ไม่ใช่อิธิพลแบบอำนาจแต่เป็นที่นับหน้าถือตาในท้องถิ่น) ตัวอย่างรถก็มักจะเป็นรถลักซุรี่6-7ล้านขึ้น
----
บนค่อนล่าง = อันนี้มักจะเป็นเจ้าของกิจการกลางๆเรียกได้ว่าแตะเพดานภาษีแล้วหรือเป็นพนักงานตำแหน่งใหญ่โตที่พอจะกำหนดทิศทางภายในองกรณ์ได้ระดับหนึ่งหน่อยเงินหมุนเดือนละ5แสนขึ้น เรียกว่ารวยก็ได้แต่ไม่อู้ฟู่ขนาดที่ถ้าเลิกทำแล้วจะใช้ชีวิตได้เหมือนเดิมอะครับ
---

กลางค่อนบน = มักจะเป็นพนักงานตำแหน่งก้าวหน้ามาหน่อยหรือจบโทมาแต่ยังไม่เป็นถึงหัวหน้าใหญ่โตที่กำหนดทิศทางได้หรือไม่ก็เป็นเจ้าของกิจการSMEโลคัลทั่วๆไป
---
กลางแท้ = พนักงานออฟฟิศที่มีการศึกษาพอควร ประมานคนจบตรี ม ดัง และจบสาขาที่คนทั่วไปมองว่าเป็นเด็กเรียนอะครับหรือไม่ก็จบสาขาเฉพาะทางจาก ม มีชื่อด้านนั้นๆ ผญชนชั้นนี้นี่แหละครับที่มักจะหาถูกใจไม่ค่อยเจอเพราะผชชนชั้นที่เหนือกว่าตนไปเริ่มมีน้อยแบบ non-linear แล้ว
----
กลางล่าง = ปตรี เอื้ออาทรมักจะได้ทำงานออฟฟิศแบบเงาะๆแงะๆ พูดง่ายๆคืองานหลังบ้านพวกพนักงานแผนกธุรกรรมไรงี้ที่มักจะต้องมีคนสอนงานให้ก่อน คือเป็นงานที่จริงๆแล้วมันไม่ต้องใช้สมองหรอกอย่าว่าแต่ปริญญาเลย เป็นงานที่คำว่าปริญญาคือใบเบิกทางอย่างแท้จริงเพราะถ้าไม่ติดคำว่าปริญญา เอาใครมาทำก็ได้ครับ เวลาเจอกระทู้หรือโพสเจ้านาย/HRมีปัญหาเรื่องลูกจ้างหน้ามึนก็มักจะเจอคนกลุ่มนี้แหละ ผ่อนรถผ่อนบ้านจะเริ่มหน่วงๆแล้ว ข้าราชการส่วนชั้นผู้น้อยมักจะตกอยู่ในช่วงนี้
---
ล่างค่อนบน = พวกแรงงานมีทักษะหน่อย หรือพวกหัวหน้าคนงาน พวกนี้มักจะต้องทำงานเป็นลูกน้องของพวกกลางแท้อีกที ส่วนใหญ่จะพอมีกำลังผ่อนรถผ่อนบ้านเล็กๆได้อยู่แต่เลือดจะเริ่มขึ้นคอแล้ว บางคนจะเรียกว่าพวกทรงซ้อ เพราะพวกนี้มักมีฐานะดีกว่ากลุ่มชนชั้นเดียวกันมักจะชอบโชว์รวยแบบซ้อๆ
---
ล่างกลาง = หนุ่มสาวโรงงาน พวกเขาไม่ได้ขี้เกียจซะทีเดียวแต่โชคชะตาเกิดมาครอบครัวไม่เป็นใจหรือหัวไม่ดี+กับสิ่งแวดล้อมที่ถ้าให้พูดตรงๆคือไม่ศริวิไลซ์ส่งผลให้เขาเป็นแบบนี้ ถามว่ามีอนาคตใหมอันนี้ครึ่งๆเลยใช้เงินเป็นก็พอไหวแต่เรียกว่าอนาคตอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา
---
ล่างสุด = ลูกจ้างอัตราจ้างรายวัน พวกนี้มักจะขี้เกียจเป็นทุนตามด้วยไม่มีหัว ทำให้โฮลงานที่ใหนไม่ได้ซักที่ อาศัยย้ายงานวนไปเรื่อยๆ วันนี้ทำงานเสร็จกินเหล้าตื่นไม่ไหวเลยไม่ไปทำงาน
-----
ทั้งนี้การแบ่งชนชั้นทางฐานะมันจะไม่ชัดเจนครับ มี +- 1 ชั้น ล่างค่อนบน รวยกว่า กลางค่อนล่างเยอะครับไปดูพวกทรงซ้อขายครีมดีๆหน่อยจะเยอะ แต่ทัศนคติมุมมองชีวิตจะแตกต่างชัดเจนครับ
แต่ละชนชั้นเนี่ยก็มักจะอยู่ในกรอบชนชั้นเขาครับ  การคบหาที่ข้ามขั้นได้มักไม่เกินสองขั้น เช่น บนท็อปลงมามากสุดคือ บนล่าง . กลางแท้ ลงมามากสุดมักก็ล่างบน เพราะยิ่งลงเยอะ วิถีชีวิตและทัศนคติมันเริ่มต่างจนไปไม่ได้ครับ
ทั้งนั้นทั้งนี้มันคือโดยเฉลี่ยนะครับ ใครอ่านถึงตรงนี้แล้วมา บอก เห็นคนนู้นนี้นั้น อันนั้นคือคุณหลุดเบลล์เคิร์ฟครับ เหมือนพวกบอก บิลเกตดรอปเรียนยังเป็นมหาเศรษฐีได้ แต่นั่นคือ 1ในหลายพันล้านคนที่เรียนมหาลัยอะครับ โอกาสที่คุณจะเจอเนี่ยใกล้ๆถูกหวย
------
คราวนี้คำว่า "ธรรมดา" ของจขกทเนี่ยคือปัญหาครับ เพราะทุกชนชั้นเขามีสังคมที่เขาคลุกคลีเป็นธรรมดาของชีวิต คำว่าธรรมดา จึงไม่เท่ากัน
พนักงานออฟฟิศก็มองว่าตัวเองเป็นคนธรรมดาๆจะมีคนระดับเจ้าของกิจการหันมามองตัวเองใหม
พนักงานโรงงานก็มองว่าตัวเองเป็นชาวบ้านธรรมดาๆจะมีระดับผู้จัดการหันมามองใหม
ด้วยธรรมชาติแล้ว ผช มักจะไม่ค่อยสนฐานะครับ แต่ ผญ ทางธรรมชาติแล้วฐานะเป็นเรื่องซีเรียสมากๆ ทำให้ผญมักจะมองสูงกว่าฐานะตนเสมอแล้วค่อยลดหลั่นลงมา สังเกตุได้ครับการเงินมีปัญหาเมื่อใหร่บ้านแตกเพราะผญขอเลิกเป็นส่วนใหญ่ เราไม่ได้จะมาตราหน้าว่าเพศหญิงเห็นแก่เงินแต่มันเป็นธรรมชาติ ผช ปกติดีๆส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นผู้ให้ครับ พวกหน้าใหญ่ใจป๋ามันมีที่มาครับคำพวกนี้ เพราะฉะนั้นการที่ผู้ชายโปรไฟล์ดีกว่า แต่งกับ ผญ ที่โปรไฟล์สู้ไมไ่ด้ เนี่ยเป็นเรื่องปกติมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ ถ้ากินอยุ่กันปกติไม่เดือดร้อนแต่ ผญ ทิ้งเพราะ คนใหม่ขับรถหรุกว่านั่นแหละครับค่อยตรีตราว่าเห็นแก่เงิน

เพราะฉะนั้นแล้วแยกให้ออกครับว่าคุณอยู่ในสังคมใหนคุณจะได้รู้ว่าจะได้เจอคนตามที่ตั้งไว้ใหม เข้าทำนองที่ว่าอยากได้แฟนไม่กินเหล้าแต่ดันไปหาคู่ในร้านเหล้าคงจะสมหวังแหละ
จบ
---------



ขอเพิ่มประสบการณ์และมุมองส่วนตัวหน่อย ผม 30ปีนี้ครับ จัดได้ว่าเป็นชนชั้นบนค่อนล่างครับ คือที่บ้านทำธุรกิจหลายกิจการอู้ฟู่พอตัว จบมดัง น้องที่บ้านเรียนต่อป โทอังกฤษออกเงินเองชิวๆ แต่คนที่ไม่ได้เป็นเพื่อนวงในด้วยกันมักไม่รู้ เพราะผมเป็นคนไม่สนแฟชั่นครับเสื้อผ้าเน้นคล่องเน้นสบายไม่เน้นหล่อ ผมบนหัวเนี่ยก็บัตตาเลี่ยนไถรองทรงไปครับเริ่มรำคาญเมื่อใหร่ค่อยไปตัด คนมาหาที่บ้านยังนึกว่าผมเนี่ยเป็นคนงานพากันยกมือไหว้ลูกน้องผมงกๆ 555+

อะ มีหลายครั้งครับที่ผมถูกใจลูกแม่ค้าหรือพนักงานทั่วๆไปเยอะ พนักงาน 7 เนี่ยบ่อยมากๆครับ แต่ส่วนใหญ่ไม่แม้แต่จะอยากคุยกับผมด้วยซ้ำ 555+ ไม่โทษกันครับผมเข้าใจโลก ภายนอกผมมันดูก้องแก้งจริงแหละๆ แต่ข้อดีคือมันสแกนคนได้ระดับนึงว่า แค่ขนาดจะคุยเป็นเพื่อนกันเขายังไม่เอา แสดงว่าตัดสินคนที่ภายนอกแน่ๆ เขาก็ไม่ได้เหยียดแบบหนังสั้นผ้าขี้ริ้วห่อทองในเน็ตหรอกครับในนั้นก็เกินไป้ยืนยันว่าไม่เคยเจอแบบนั้นครับ เขาแค่เลี่ยงๆหนีครับ เรารู้เราก็โอเครไม่ว่ากันหาใหม่ต่อคิดซะว่าเราไม่ใช่คู่กัน
แต่คุณรู้ใหมครับในกรณีที่เขาคุยด้วยแต่ผมไม่ตัดสินใจไปต่อคืออะไร ?
กรณีชนชั้นล่างก็มักจะเป็นปัญหาแบบชนชั้นล่างอะครับ
-ลูกติด แต่ตัวเองเพิ่งจบ ม.ปลาย มาหมาดๆ ชัดเจนนะครับ อันนี้เป็นด่านแรกเลย ถ้าพวกคุณรู้ตัวว่าอยู่ในชนชั้นนี้ให้ไปสังเกตุครับว่าสมัยเรียนพวกไม่ขี้เหร่แล้มีแฟนเนี่ยมักลงเอยในชนชั้นเดียวกัน แต่พวกหน้าธรรมดาไม่มีแฟนทำไมตกถังข้าวสารเยอะกว่าก็เพราะเขาไม่มีลุกติดนี่แหละครับ ผชเลือกได้เขาไม่เอาหรอกครับลูกติดหนะ เอาง่ายๆคุณซื้อรถไปรับที่โชว์รูมคุณยังต้องเทสเครื่องครวจหาตำหนิก่อนรับ นี่ก็เหมือนกันครับ ชอบแล้วแต่ยังไม่รักเจอตำหนิก็ขอบาย
-ที่บ้านภาระเยอะ ถ้าแค่พ่อแม่เฉยๆเราโอเครนะ แต่ถ้าพี่น้อง 5 หลาน 10 แต่ละคนเละเทะเนี่ยไม่ไหวครับ ชัดเจนว่ายิ่งอยู่ภาระยิ่งงอกตังก็ไม่ค่อยมีแต่ขยันหาจังภาระเนี่ย
-เข้าใจว่ามีเงิน=ถูกต้องเสมอ พวกคุณมักจะเคยเห็นพวกคลิปไวรัลที่ เวลามีคนทำกริยาถ่อยๆแล้วมีปัญหาก็บอกจ่ายได้ว้อยๆ เนี่ยมักจะมาจากกลุ่มผู้มีอาชีพบริการระดับล่างทั้งนั้น เพราะประสบการณืชีวิตเขาทำงานให้กับคนมาจ่ายเงิน จิตใต้สำนึกมันถูกหล่อหลอมโดยไม่รุ้ตัว คิดว่าถ้าผิดก็แค่จ่ายจบ เกิดเป็นวัฐจักรวนเวียนกดขี่กันเองพอตัวเองเป็นลุกค้าก็แอคเป็นอย่างที่ตัวเองไม่ชอบเวลาเป็นพนักงาน อยู่กันไทรงซ้ออกลายครับ ระเบิดเวลาแท้ๆ
หายากมากที่จะเจอชนชั้นล่างที่ไม่มีปัญหาแบบนี้ แบบที่ทำงานอยุ่ไปวันๆเนี่ยหายากมากคือจนสภาพเฉยๆไม่ใช่จนสันดาร


ส่วนพวกพนักงานออฟฟิศชนชั้นกลางปัญหาหลักเลยคือ ผมไม่หล่อสเปคเขา 5555555555+ อย่างที่บอกแต่ต้นว่าชนชั้นนี้เนี่ยค่าดีฟ้อลของสเปคเขามักจะสูงกว่าหลีคตัวเอง1-2ขั้นอย่างต่ำ ซึ่งที่สูงกว่าเนี่ยคือมันไม่ใช่แค่อย่างใดอย่างนึงไง มันต้อง หน้าตา+โปรไฟล์มาพร้อมกัน
คือสุดท่ายแล้วคนที่ได้คุยกันยาวๆหน่อยมักจะเป็นคนบ้านมีฐานะใกล้ๆกันอยู่แล้ว บางคนทำงานค้าขายกับพ่อแม่เขาเจอกันเลยคุยกัน ที่ผมเห็นในหมู่เพื่อนฐานะใกล้ๆกันก็มักจะเจอแบบนี้แหละเพราะด้วยสถาณการณ์มันบังคับให้ ผญ ได้รู้จัก ผช กลุ่มนี้มากกกว่าแค่คัดหน้าตาแล้วไม่ผ่าน เพราะการคุยงานมันไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งไงมันทำให้มองข้ามเรื่องหน้าตาไประดับนึง

ถึงตรงนี้ผมว่ามี ผญ หลายคนกำลังลุกเป็นไฟแน่ๆ ว่าผมดีแค่ใหนมาตั้งงู้นงี้ ผมก็จะบอกว่ามันก็คือสเปคผมเหมือนคุณมีสเปคคุณนั่นแหละเพียงแคต่ผมอยู่ในจุดที่ผมเรื่องมากได้ไง เพราะผมไม่ได้อยากมีแบบต้องออกตามหาคู่ไรงี้ คือใช้ชีวิตตามปกติบังเอิญเจอแม่ค้าน่ารักพูดจาดีก็ลองคุยจบ