เขาคุยกันมา 8 เดือน แล้วคบกัน 4 เดือน โดนที่เราไม่รู้อะไรเลย เขาไปหากันหลายรอย ไปไหนมาไหนด้วยกัน โดยที่เราทำงานไม่มีเวลาให้ เราไม่ได้ใส่ใจเขาเลย พอเรารู้ความจิงเลย วันนั้นมันเสียใจ ผิดหวัง หาทางออกบ่เจอ คิดไรไม่ออกเลย ก็เลยกลับบ้าน หลังจากนั้นเราก็ถามเขาว่าจะกลับไหม เขาไม่อยากกลับ โดนที่ในหัวเราไม่ได้คิดเลยว่า เขาอยากอยู่ตวยกัน ยังคิดเสียกไปเป็นห่วงเขาอีก ว่าเราทิ้งเขาไป หื้อเขาอยู่เอง เขาคงเอาตัวไม่รอด เลยเสียกบังขับเขากลับ หลังถึงบ้านเราก็เป็นห่วงเขามากๆ ไม่อยากให้ใครรู้ความจริงว่า เขาทำอะไรกับเรา เลยปิดปากเงียบ ไม่อยากหื้อคนอื่นผิดหวังในตัวเขา ทั้งพ่อแม่เรา พ่อแม่เขา เป็นห่วงว่าเรากลับบ้าน แล้วทิ้งเขาไปตรงนี้แล้วเขาจะโดนคนอื่นว่าให้ หรือพูดเสียๆหายๆ เลยอยู่ด้วยกันต่อโดนที่ ทำเหมือนปกติ ไม่ได้เกินอะไรขึ้น หลังจากเวลาผ่านไป ด้วยที่เรารักเขามากๆ เลยพยามลืมเรื่องที่เขา ทั้งๆที่ลืมไม่ได้หรอก แล้วก็คิดว่าเขายังรักเราอยู่ เลยให้อภัยแต่มันก็เป็นเรื่องที่ให้อภัยได้ไม่ แต่เพราะเราไม่อยากเสียเขาไป ทั้งๆที่เราก็รู้ว่าเขายังคุยกับคนอื่นอยู่ เขาจะไปหางานใหม่ทำ แล้วจะไปอยู่ด้วยกัน เรายอมรับความจริงเรื่องนี้ไม่ได้เลยพยายามไม่รู้ไม่เห็นอะไร   พยายามเอาใจใส่เขามากขึ้น คิดจะช่วนเขาทำงานสร้างตัวด้วยกันทั้งที่เขาก็ไม่ได้อยากอยู่กับเรา
หลังจากนี้ผมควรทำอะไรต่อ มันทำอะไรไม่ถูกเลย ไหนอะเรื่องของเขา เรื่องการงาน มีใครพอจะช่วยผมได้หารือป่าว ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ