เรายังเรียนอยู่ค่ะและทำงานฟรีแลนซ์ไปด้วย เปลี่ยนงานบ่อยๆ เจอผู้คนหลากหลาย และต่างสถานที่ ปกติตอนไม่โควิดก็ไม่ได้ใส่แมส คนก็จีบปกติ พอใส่แมสก็ยังก็มีคนมาจีบทั้งที่ใส่แมส แบบไม่เห็นหน้าเราเลย เพราะเราไม่เคยถอดแมสให้เขาดู(ไม่อยากให้คนมาจีบเพราะคือยังไม่อยากมีแฟน กลัวหวั่นไหวด้วยไม่อยากคุยมันจะเป็นความผูกพันก็พยายามไม่สนิทกะใครมากแต่ก็ทักทายเฟรนลี่ได้แต่จะไม่ต่อบทสนทนายาวๆบางทีก็ตัดบทว่ามีแฟนแล้ว) แต่มีคนๆนึงค่ะ  ในที่ทำงาน เขาชวนคุยเก่งเราเลยคุยด้วย คุยแบบเพื่อน คุยถูกใจ คุยถูกคอนั่นแหละค่ะ คุยกันได้เกือบเดือนเพราะไปทำงานก็เจอกันทุกวันจนถึงวันที่ทำงานวันสุดท้าย เขาพูดอะไรมาขอคอนแทค ชวนไปกินข้าว เราพยายามปฏิเสธทุกทางบอกยุ่งๆ(แต่จริงๆเราก็หวั่นไหวแหละแต่ด้วยความที่เขาไม่ใข่สเปคและเราเองก็ยังไม่อยากมีแฟน)
และคนเรามันจะมีเซ้นเวลาใครมาชอบเราค่ะ ทั้งที่เขาก็ไม่ได้พูดตรงๆแต่พูดอ้อมๆบ่อยมาก เราสงสัยว่าเขาชอบเราจริงๆทั้งที่ใส่แมสงั้นเหรอ เราคุยกันหลายเรื่องมากจนรู้สึกสปาร์ครู้สึกเหมือนรู้จักกันมานาน แต่เรารักษาความมั่นใจเดิมค่ะจะไม่มีแฟนช่วงนี้ เลยไม่ได้มีคอนแทคอะไร แต่มันยังค้างในใจค่ะ เลยสงสัยค่ะว่าเขาชอบกันได้ทั้งทีไม่เห็นหน้าได้เหรอ ทุกคนเคยเป็นไหมคะ? รู้สึกตกหลุมรักจากการคุยกันทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นแค่ดวงตาขึ้นไป?