สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ คือเรามีเรื่องมาเล่าค่ะ หลายคนอาจจะมองว่าเป็นปัญหาเด็กน้อย(ส่วนตัวเราอยู่ม.4ค่ะ) เป็นเรื่องที่เราผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง

  มีอาจารย์ท่านหนึ่งบอกว่าหุ่นเราโอเค
ให้ลองไปซ้อมคฑากรแล้วจะได้ไปออกงาน เราก็ไป ตอนแรกที่เราไปคฑากรมันขาดอยู่1ตำแหน่ง ละไม้คฑามี2ไม้พอดี และมีคฑากรแล้ว1คน(ซึ่งอยู่ม.2และเข้ามาได้ไม่นาน เหตุผลที่ได้เข้ามาเป็นคืออยู่ห้องกิ๊ฟเต็ดและสวยเพราะนางเป็นลูกครึ่ง) นางได้ไม้สีเงินซึ่งสั้นกว่าไม้เรามาก ส่วนเราได้ไม้สีทอง ตอนแรกก็ซ้อมกันไปปกติไม่มีปัญหา อยู่มาวันนึงนางมาซ้อมโยนไม้สีเงินละรับไม่ได้ ไม้เลยตกพื้นละหัวคฑาหัก ซึ่งรุ่นพี่ที่ซ้อมให้ก็บอกให้ใช้ไม้เดียวผลัดกันซ้อมผลัดออกงานไปก่อน เราก็โอเค พอมีงานแรกเข้ามาครูบอกจะซ่อมไม้ให้เพราะซื้อใหม่มันแพงและวงโยฯยังไม่มีงบ ตอนนั้นเราก็เริ่มมีความหวังครั้งที่1แล้วว่าจะได้เดินไม้คู่ เพราะถ้าได้เดินไม้เดี่ยวคงเป็นรุ่นน้องคนนั้นเพราะเค้าคงคัดหน้าตา ถ้าความสามาถเรามั่นใจว่าเราจะได้เป็นเพราะรุ่นพี่ก็บอกอยากให้เราเป็น ทั้งหุ่นเราสูงกว่าน้องเขา แต่ครูก็ยังไม่เอาไม้ไปซ่อม ซึ่งใกล้ถึงวันงานรุ่นพี่เลยมาถามว่าใครจะเป็น เราก็ลองคิดทบทวนตลอดเวลาซ้อมที่ผ่านมาน้องเค้าดูอยากเป็นมาก เราก็เลยตัดสินใจว่างานนี้ให้น้องเค้าเป็นละงานหน้าเราค่อยเป็นละกัน ด้วยความที่เราเป็นรุ่นพี่เราก็คิดว่างั้นเสียสละก่อน พอรุ่นพี่ถามซ้ำก็ยังไม่มีใครตอบว่าใครจะเป็นเราก็เลยบอกรุ่นพี่ว่าเดี๋ยวงานนี้ให้น้อง...เป็นก่อนก็ได้ ซึ่งรุ่นพี่ก็ขมวดคิ้วแล้วถามเราว่า แล้วตัวเองไม่อยากเป็นบ้างเหรอ เราก็อยากเป็นแต่ไม่กล้าตอบกลัวเขาหมั้นใส้ว่ามั่นหน้าอยากเป็นและน้องที่ซ้อมด้วยกันอีกคนนั้นดูคาดหวังมากจริงๆ เรารู้ดีว่าคาดหวังไว้มากๆแล้วผิดหวังมันเสียใจมากแค่ไหน เราเลยบอกว่าก็ต้องเค้าดูอยากเป็นมากๆเลยให้น้องเค้าละกันพี่ รุ่นพีาเลยบอกว่างั้นตามใจละกัน แต่ตอนลองชุดรุ่นพี่ก็ชวนเราไปลองด้วย ตอนนั้นเราก็รู้สึกแย่นะ เพราะเราก็คาดหวังไว้มากว่าเราจะได้เป็นเหมือนกัน แต่ด้วยความที่เราคิดว่าตัวเองอ่ะเป็นรถ่นพี่และคิดว่าครั้งหน้ายังมีโอกาสแต่..!!! มันไม่ใช่เลยเราคิดผิดเพราะจวบจนงานที่2,3และ4ครูก็ไม่เอาไม้ไปซ่อมจนครูเกษียณ และงานที่2เราก็ไม่ได้เป็นเพราะเป็นงานของลูกเสือแต่ม.ปลายไม่ได้เรียนถึงกระนั้นรุ่นพี่ก็ยังนัดเราไปซ้อมเหมือนเดิมซึ่งเราก็คาดหวังว่าถ้านัดเราไปซ้อมเราอาจจะได้เป็นเพราะชุดลูกเสือเราก็มีแต่ก็ผิดหวังเหมือนเดิม และงานที่3งานเกษียณครูวงโยฯนั่นแหละ เราก็ยังไม่ได้เป็น เพราะรุ่นพี่ไม่ได้เรียกแต่น้อง...ได้เป็น ซึ่งตอนเราเห็นเราก็เสียใจนะน้อยใจด้วยที่แบบ เราก็อยู่วงโยฯนะเราก็เป็นส่วนหนึ่งของวงนะ แต่ไม่เห็นเราได้ทำอะไรซักอย่างเลย และงานที่4กำลังจะเริ่ทขึ้นในเร็ววันนี้ซึ่งวัยนี้เราก็ไปซ้อมเพราะรุ่นพี่นัด และน้องคนนั้นไม่ได้มาซ้อมและไปซ้อมรำ รุ่นพี่เลยบอกว่าสงสัยงานนี้เราจะได้เป็นเพราะเรายังไม่เคยได้ออกงานซึ่งแสดงว่านางคงรู้ว่สที่ผ่านมาเราอยากเป็นแค่ไหนเพราะงานแรกที่เราเสียสละสายตาเแสดงออกว่าผิดหวังเหมือนกันแต่พยายามปลอบตัวเองว่ามันไม่มีอะไรได้ดั่งใจเราทุกเรื่องหรอก แต่อยู่ๆน้องเค้าก็เดินมาบอกว่าเดะงานนี้จะเป็น เป็นให้ก็ได้ ทั้งๆที่เรายังไม่ได้พูดซักคำว่าเราไม่อยากเป็น เราเลยบอกว่าอ๋อน้อง...จะเป็นเหรอ นาวเลยตอบว่าใช่ ละเดินไปหารุ่นพี่บอกรุ่นพี่ว่างานนี้สรุปหนูเป็น แล้วเราก็เลยเดินกลับบ้าน รู้สึกเสียใจละผิดหวังมาก คือเห็นเราใจดีรอบก่อนละรอบนี้ไม่เกรงใจกันบ้างเลยเหรอ รุ่นพี่ก็บอกสลับกันเป็น อบะน้องคนนี้จะชอบอวดหน่อยๆแต่อสดแบบเนียนๆซึ่งเราก็พอมองออก แต่เราก็ตามน้ำตลอดไม่เคยขัดน้องเค้า และเวลาน้องเค้าทำผิดพลาดเราก็สอนตลอดเพราะเราเรียนรู้เร็วกว่าน้องเค้า แต่นี่คือแทบจะไม่เว้นว่างให้เราได้เป็นบ้าง น้องเค้า
พูดมาขนาดนั้นแบ้วว่าจะเป็นเราก็ไปต่อไม่เป็นละไม่กล้าขัด ตอนนี้เรากำลังทำใจเพื่อที่ตะเตรียมรับมือกับความผิดหวังครั้งที่4กับเรื่องเดิมอยู่ค่ะ😢😢

ทุกคนคิดว่าน้องเค้าเป็นคนยังไงคะ รึว่าทัศนคติของเรามันควรแรับเปลี่ยน😅