ตอนเด็กเคยได้ยินพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยๆ แม่จะเป็นฝ่ายว่าพ่อไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้ จนรู้สึกว่าทำไมแม่ว่าพ่ออยู่ได้ พ่อไม่เห็นจะเลวร้ายอะไรนักหนาเลย แต่พอได้มาใช้ชีวิตสองคนกับพ่อตามลำพังจริงๆ คำด่าที่แม่เคยว่าพ่อ กลับเป็นคำที่ผุดขึ้นมาในหัว และเป็นที่โดนใจกับความรู้สึกที่มีต่อพ่อในตอนนี้ เลยเข้าใจแม่ในตอนนั้นทันทีเลยว่าทุกข์ทรมานแค่ไหนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ เรื่องบางเรื่องไม่เจอกับตัวคงไม่เข้าใจสินะ 

อ่านแล้วที่ความเห็นว่ายังไงกันบ้าง มาแชร์ประสบการณ์กันได้นะ