สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ เป็นเรื่องราวสั้นๆของผม ผมเป็นลูกคนเดียวเป็นผู้ชาย เมื่อใกล้จบมอปลาย ทุกคนมักจะถามผมว่าอยากเรียนคณะอะไร ผมจึงบอกว่า ผมชอบวิศวะ เพราะตอนนั้นผมไม่ได้ชอบคณะหรืออาชีพไหนเลยจึงตอบไปว่าวิศวะเพราะอยากให้ผ่านๆไป พอนานๆไปเข้าผมก็เหมือนโดนกรอกหูว่าผมต้องไปวิศวะ แต่แท้จริงแล้วผมยังหาตัวเองไม่เจอด้วยซ้ำว่าตัวเองถนัดอะไร ชอบอะไรจริงๆกันแน่ จากนั้น พอจบ ม.6 ผมจึงเข้าคณะนี้ แต่ 1 เทอมมานี้ ผมไม่ไหว เรื่องเรียนไม่ได้เลย เกรดไม่ดี ผมจึงคิดว่าจะซิ่วแล้วใช้เวลาที่เหลือนี้ หาตัวเองให้เจอจริงๆ เอาที่ตัวเองชอบ แต่พอคุยกับทางบ้านเท่านั้น ทางบ้านไม่โอเค อาจจะเป็นเพราะว่า ผมเสียเวลาไป 1 เทอมเต็มๆ เสียเงินไปฟรีๆ ซึ่งผมตัดสินใจแล้วว่าผมไปต่อไม่ไหวแน่ๆ เลยจะถอยออกมา แต่ด้วยความที่ผมเป็นลูกคนเดียว ผมจึงมีแรงกดดันมากกว่าแรงพลักดันด้วยซ้ำ ผมกลัวที่จะทำให้พวกท่านผิดหวังเพราะพวกท่านคาดหวังกับผมแน่นอน กลัวที่จะทำให้ท่านเสียใจ เพราะว่าผมเป็นลูกคนเดียว ถ้าผมพลาดอะไรขึ้นมามันคือจบนั้นเอง ผมจงตัดสินใจว่าจะซิ่วและรอเรียนอีกคณะ แต่ความกลัวที่ว่าผมนั้น หาตัวเองไม่เจอ อย่างที่คนอื่นบอก ตอนนี้เหมือนกับว่า ความกลัวเข้ามาเต็มผมไปหมดกลัวที่จะตัดสินใจพลาด กลัวการที่ผมเลือกเส้นทางนี้แล้วต้องผิดหวังอีกครั้ง ผมควรทำอย่างไรดีครับ มีใครอยากแนะนำ หรือ อยากเป็นที่ปรึกษาไหมครับ ...