สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะขอเข้ามาพูดคุยถึงเรื่องครอบครัวเราตัวเองกับแฟนคนรักของเรา
ที่ทำให้ทุกวันนี้เรายังตื่นมาบางทีก็แอบร้องไห้ เศร้าอยู่ในใจเสมอ

ขอเล่าถึงครอบครัวตัวเองคร่าวๆนะคะ
ณ ปัจจุบัน เราอายุ 28 ปี มีคุณพ่อ คุณแม่เสียไปตั้งแต่อายุ14 พ่อมีเมียใหม่
เขาไม่มีลูกด้วยกันแต่มีหลานฝั่งเมียใหม่ที่พ่อคอยดูแล เลี้ยงดู ก็คงรักเหมือนลูกแท้ๆ
ส่วนเรา มี พี่ น้อง รวมเรา3คน เราเป็นลูกคนกลาง พี่น้องก็รักกันดี เรามีแฟนที่คบกันมาเกือบ5ปี
แฟนกับพ่อเรารู้จักและได้เจอกันมาประมาณ 2 ปีแล้วค่ะ

ทุกวันนี้เราอาศัยอยู่กับแฟนและแม่แฟน 
ส่วนพ่อเราอยู่กับเมียใหม่ ลูกๆเมีย หลานเมีย และน้องของเรา ที่บ้านเขา
เราจะเล่ายังไงดี...... เอ่ออ เราแค่รู้สึกว่าทุกวันนี้เรารู้สึกเศร้าที่ เราออกมาอยู่กับแฟน
รู้สึกว่าพ่อเราห่างเหินกับเราไปมากๆ มากถึงมากที่สุด รู้สึกเหงาและคิดถึงพ่อและครอบครัวตัวเองค่ะ
บางทียังมีสะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วคิดว่า ฉันมาอยู่อะไร มาทำอะไรที่นี่(ที่บ้านแฟน) รู้สึกดาวน์มากๆ แต่สักพักก็หาย
ก็คิดเสมอว่า พ่อจะคิดถึงเราบ้างไหม แกจะรู้สึกยังไง ในความรู้สึกเรา พ่อยังเห็นว่าเราเป็นเด็กเสมอ
ทุกวันนี้บางทีโทรหาพ่อเพราะคิดถึง พ่อเราก็ไม่รับโทรศัพท์บ้าง ไม่อ่านไลน์บ้าง
เราคิดถึงพ่อมากค่ะ แต่ก็พยายามกลับบ้านไปหาเค้า ไปนอนบ้านตัวเองบ้างนะคะ 

เราไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร นานแค่ไหนมันก็ไม่เคยหายไป มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหม
หรืออาจเป็นเพราะเราอยู่บ้านแฟน ไม่ค่อยถูกกับแม่แฟน ไม่ค่อยมีความสุข แต่เรากับแฟนรักกันมากๆนะคะ
บางทีอยู่ๆมองรูปพ่อ ได้แต่ร้องไห้ออกมา ขอโทษคุณพ่อที่ไม่ได้อยู่ด้วย ที่มีความสุขกับตัวเองแบบที่พ่อหวังให้ไม่ได้ 
ทุกวันนี้ก็รอวันที่ออกมาซื้อบ้านอยู่กัน มีลูก มีครอบครัวของตัวเอง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและรับฟังกันนะคะ