เรารักนะรักมากด้วยแต่ดูท่าจะมากไป รู้สึกเหมือนเราไม่สามารถพูดอะไรได้เลยไม่กล้าพูดกับเขาตรงๆทั้งๆที่เป็นคนบอกให้เขาพูดตรงๆ เขาไม่เคยใส่ใจความรู้สึกเราเลย แชทกันอยู่ดีๆก็หายพิมพ์คุยกันไม่เคยเกิน5นาทีเขาส่งประโยคนึงพอเราตอบไปเขาก็ไม่อ่านแล้วอีกนานกว่าเขาจะตอบ ก็พยายามเข้าใจว่าเขาไม่ว่างเลยลองคุยกันตรงๆอยู่ครั้งนึงและสุดท้ายก็ได้ทำตอบว่ามา"เราก็ต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง"ทั้งๆที่กำลังคุยอยู่แล้วก็หายอ่ะนะ คือเราเข้าใจว่าเขาอาจไม่ว่างแต่นี่มันก็บ่อยแล้วจะให้เราคิดยังไง คำตอบของเขากับคำถามของเรามันคนล่ะเรื่องกันเลยอ่ะ บางวันคนเป็นแฟนกันไม่คุยกันเลยทั้งวัน เราทักไปแล้วก็ไม่อ่าน และได้คำตอบมาว่าทั้งวันเขานอน นอน24ชม.เลยหรอเราคิดแบบนั้น เราถามว่าไม่ได้มีคนอื่นใช่มั้ยเขาก็เปลี่ยนเรื่องเฉยเลยจะให้เราคิดยังไงอ่ะ? เขาไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนตัวเองเลย หลังจากที่เขาบอกว่าเขาต้องการเวลาส่วนตัวเราก็พยายามไม่รบกวนเขาแล้ว เราพยายามปลอบตัวเองว่าเดี๋ยวคู่เราก็ดีขึ้นสักวั แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเราจะรู้สึกยังไง มีแฟนก็เหมือนไม่มีอ่ะ เราพยายามปลอบตัวเองว่าเดี๋ยวคู่เราก็ดีขึ้นสักวัน รู้ว่ามันควรแก้ตรงไหนสักที่ แต่เราก็ไม่รู้ว่าควรแก้ตรงไหนมีใครแนะนำได้บ้างคะ? หรือจริงๆแล้วเราผิดจริงๆ