ตามหัวข้อเลยค่ะ หนูอายุ14นะคะมีนิสัยเอาเเต่ใจตัวเองสุดๆเลยค่ะอะไรไม่ดั่งใจหนูจะโวยวายอยากได้อะไรก็ต้องได้อ่ะค่ะ ต่อที่เเฟนหนูเลยละกันนะคะ เเฟนหนูอายุ18ย่าง19ค่ะหนูคบกับเขาได้2เดือนเเล้วเเรกๆหนูกับเขาก็คุยกันเข้าใจกันดีนะคะเพราะตอนคบใหม่ๆยังไม่ได้เริ่มรู้สึกรักเขามากเเต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆรู้สึกรักเขามากเลยค่ะเเล้วตอนคบกันใหม่ๆเขาก็มีเวลาให้เพราะไม่ได้ทำงานเเล้วก็เทคเเคร์ดีมากยิ่งถ้าเขารู้ว่าหนูร้องไห้เขายอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมาปลอบเลยค่ะ เเต่เวลาผ่านไปเขาไม่มีเวลาไห้เพราะทำงานส่งของ เเล้วนิสัยของเขาที่หนูบอกไปตอนต้นก็ตรงกันข้ามทันทีเลยค่ะเวลาไม่มีให้อันนี้หนูเข้าใจนะคะว่าทำงานไมาได้โวยวายอะไรกับเขา เเต่เวลากลางคืนเขาว่างค่ะเขามีเวลาคุยเเต่เขากลับไม่ค่อยทักหาเขาเลือกที่จะไปหาเพื่อนทุกคืนทุกวันเเล้วเขาก็ชอบหายตั้งเเต่ตอน5โมงเย็นยัน3-4ทุ่มเลยค่ะนิสัยเขาก็ไม่เหมือนเดิมด้วยเวลาหนูร้องไห้เขาก็ไม่ปลอบกลับเมินหนู หนูก็รู้สึกเหนื่อยกับท้อมากๆเลยที่ต้องรอหัวอกคนรอมันท้อมาก หนูก็เริ่มไม่ชอบใจเลยโวยวายกับเขาเรื่องนี่ตลอดทำให้ทะเลาะกันประจำเลยค่ะเรื่องผญก็มีหนูระเเวงเขาตลอดพูดเหมือนไม่ค่อยเชื่อใจเเละก็พูดประชดเขาตลอดเลยค่ะ เเต่ก็เคลียกันเเล้วค่ะ เขาบอกว่าเขาจะปรับนิสัยตัวเองใหม่จะไม่ทำตัวยังงี้เเล้วเเล้วเขาก็เปลี่ยนจริงๆค่ะเเต่เปลี่ยนทีละนิดนะคะ หนูก็เปลี่ยนนิสัยตัวเองเหมือนกันเเต่ก็ยากมากๆเลยเพราะหนูเป็นมาตั้งเเต่เด็กเเล้ว เเต่หนูก็เริ่มเข้าใจเขามากขึ้นไม่โวยวายใส่เขาเเล้วนะคะเเต่ก็มีบ้างที่โวยวายคือหนูอยากรู้ว่าถ้าหนูเป็นเเบบนี่บ่อยๆเขาจะรำคาญจะเบื่อมั้ยคะกลัวเขาทิ้งมากเลยค่ะเพราะหนูก็ปรับนิสัยสุดๆเเล้วเพราะรักเขามากทำเต็มที่เเล้วเเต่มันได้เท่านี่จริงๆคิดมากจนเก็บไปฝันบางคืนเลยค่ะ😓😓