---

ไมกี้ : [ฉันไม่ต้องกังวลอะไรอีกต่อไปแล้ว ฉันพอแล้ว ไม่เอาแล้ว ฉันจะปล่อยให้แรงกระตุ้นนี่กลืนกิน]
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
- ตัวไมกี้ที่เริ่มหมดหวัง ได้ปลดปล่อยให้แรงกระตุ้นความมืดกลืนกินตัวเอง 
- ไมกี้หยิบดาบคาตานะ ของซันสุ ขึ้นมา และเริ่มใช้มันฟันไปที่ทาเคมิจจิ

ปาจิน : ถ้าเกิดว่า สิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริงล่ะ
มิทซึยะ : ? 
ปาจิน : ก็คำสาปไง นายรู้ใช้ไหม ... แล้วเราจะเอาชนะสิ่งที่เรียกว่า 'คำสาป' ได้ยังไง? 

- ทาเคมิจจิ พยายามบล๊อคแล้ว แต่ด้วยความที่มันเป็นดาบ เขาจึงโดนฟันแขนจนเป็นแผลฉีก 

ซันสุ : เฮ้ย!! นายก็น่าจะรู้นี่ ว่านายลบคำสาปนั่นออกไปไม่ได้หรอก ไมกี้กับแรงกระตุ้นนั้น ไม่สามารถแยกออกจากกันได้ 
ฉันติดตามไมกี้มาทั้งแบบนั้นเพราะความหลงใหลในตัวเขา  ชินอิจิโร่ตายก็เพราะคำสาปนั่น และบาจิ  .. และเอมมะ ดราเค่นก็เหมือนกัน 
ใครก็ตามที่จะพยายามจะหยุดแรงกระตุ้นนั่น สุดท้ายก็ต้องตาย เดี๋ยวนายก็จะตายเหมือนกัน ฮานากางิ!!
ทาเคมิจจิ : หุบปาก!!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้\

- ไมกี้ปักดาบเข้าไปกลางช่วงท้องของทาเคมิจจิ แต่สิ่งที่ทาเคมิจจิทำไม่ใช่การถอยออกไป
แต่เป็นการเข้าไปสวมกอดไมกี้ทั้งอย่างนั้น 

ทาเคมิจจิ : ฉันจะไม่แพ้หรอก มันจิโร่ ฉันจะแบกรับแรงกระตุ้นของนายเอาไว้เอง 
ถ้าเกิดนายจะทำอะไรโง่ ๆ ฉันจะเตะก้นนาย นายเป็นเพื่อนของฉัน 
ไมกี้ : เพื่อนหรอ ? ทาเคมิจจิ
ทาเคมิจจิ : เอามือนายมาสิ ไมกี้ .. นายคือไกของฉัน เพราะแบบนั้น ไม่ว่าจะอีกกี่ครั้ง..ฉันก็จะช่วยนาย 
ไมกี้ : อีกกี่ครั้งงั้นหรอ ? ... ทาเคมิจจิ พูดเรื่องอะไร
ทาเคมิจจิ : ไม่ว่าจะอีกกี่ครั้ง .... 
ไมกี้ : ทาเคมิจจิ ? 

ทาเคมิจจิ : ไม่ว่าจะอีกกี่ครั้ง .... กลับมายังอดีต ... เพื่อที่นายและทุก ๆ คน จะได้ยิ้มได้ 

- ทาเคมิจจิ เริ่มจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแล้ว ในที่สุด เขาก็เหมือนจะหมดลมหายใจ ... 

---