อยากจะเล่าประสบการณ์ชีวิตที่เจอแล้วรู้สึกแย่ เราอยู่ด้วยกันมาจะ10กว่าปีแล้ว แฟนเราเป็นลูกชายคนเดียวและเป็นแม่เลี้ยงเดียว มันอาจจะมีปัญหาในการคบกันของเราเพราะแม่เขาหวงลูกชายมาก ตลอดเวลาที่เราคบกันมาตั้งแต่ตอนแรกเวลาเราไปเที่ยวไหนด้วยกันแม่แฟนเขามักจะโทรบ่นให้เราว่าเราชวนลูกเขาเที่ยวทั้งๆที่ลูกเขาอยากไปเที่ยวชวนเรา เหมือนเขาไม่เคยโทษลูกตัวเองเลยโทษแต่คนอื่น มันไม่ใช่แค่แรกๆที่คบกันแต่มันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ ตอนแรกก็เข้าใจว่าหวงลูกเพราะมีคนเดียว ไปๆมาๆแบบมันเกินไป ถามว่าเขาดีกับเราไหม เขาก็ดีเป็นบางครั้ง ที่เราอยู่เพราะเรารักแฟนเรามาก แต่เราไม่เข้าใจว่าฝ่ายเขาเป็นผู้ชายทำไมต้องหวงอะไรลูกตัวเองขนาดนั้น เวลาเราไป ตจว ก็โทรตามให้รีบกลับบ่นสารพัดว่าเป็นนั้นนี้ คือตอนอยู่บ้านลูกชายเขาก็อยู่บ้านเดียวกับเขาตลอด แค่มา ตจว บ้านแฟนบ้างไม่กี่วันและมาแค่ปีละ1-2ครั้งเอง เขาเหมือนไม่อยากให้มา แบบบางทีเหมือนเขาไม่อยากให้ลูกชายไปไหนห่างสายตาเลยด้วยซ้ำ และบางครั้งคำพูดเขามันทำให้เราเสียความรู้สึก ไม่รู้จะจับการปัญหาแบบนี้ยังไง แฟนเรา เราก็รักจะให้เลิกกับเขา เขาก็ไม่ได้ผิดอะไร แฟนก็เข้าใจเราที่แม่เขาเป็นแบบนี้ ครอบครัวเราเป็นคนอีสานและครอบครัวแฟนเขาเป็นคนภาคกลาง และบางครั้งดูข่าวนั้นนี้ก็ชอบว่าคนอีสานอย่างงั้นอย่างงี้ ซึ่งเราฟังก็ไม่ค่อยจะชอบเลย ชอบพูดในที่รวมๆ ซึ่งเรามองว่าคนดีคนเลวมันอยู่ที่ตัวคนไม่ใช่อยู่ที่ภาคเกิด มันมีอีกหลายเรื่องที่เราเก็บความรู้สึกไว้ในใจได้แต่เก็บไว้ ไม่รู้ครอบครัวคนอื่นเจออะไรแบบนี้ไหม แค่อยากระบายเฉยๆมันอึดอัดมากๆ