เราเริ่มรู้สึกไม่สนุกกับชีวิต รู้สึกว่าโลกไม่มีอะไรให้น่าค้นหา รู้สึกว่าโลกนี้ไม่น่าอยู่อีกแล้ว อยากพัก อยากนอนคิดอะไรเงียบๆคนเดียวหรือไม่ก็หายไปเลย รู้สึกว่าครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนของเราอีกแล้ว อยากร้อง

เวลาเครียดมากๆ กับปัญหาครอบครัว ไม่รู้จะระบายกับใครรู้สึกเก็บกดมากๆค่ะ บางทีก็อยากจะระบายเป็นคำพูดบ้าง ร้องไห้บ้าง บางทีถึงขั้นอยากทุบทำลายข้าวของเลยค่ะ แต่ไม่เคยได้มีโอกาสระบายเลย มากสุดก็นอนร้องไห้ค

เอาจริงนะค่ะตอนนี้มีเพื่อนยุ2คนอีกคนหนูสนิทมากๆเเต่อีกคนก็สนิทจน เทอมสองพวกเขาก็กลับไม่สนใจหนู เดินสองคนหนูชอบวิ่งตามหลังเขาเสมอ เขาเริ่มมีความลับกับหนูจากที่เมื่อก่อนไม่มีเวลาเดินชอบเดินจับมือกันโดยห

เริ่มเรื่องคือ เพื่อนของเราเขาเคยมีนิสัยที่ร่าเริง เฟรนด์ลี่มากๆ พอมาวันหนึ่งวันที่เขามีแฟนซึ่งแฟนเขาเป็นคนที่toxicมากๆ เอาแต่ใจมากๆ ในช่วงที่เขาคบกันอยู่ก็สามวันดีสี่วันไข้ทะเลาะกันบ่อย หลังจากนั้นเพ

คือเราเป็นคนไม่กล้าไปเล่าเรื่องปัญหาชีวิตให้ใครฟัง จะระบายก็ระบายได้แค่ในนี้ไม่ก็เผลอทำให้เราเห็นว่าร้อง เวลาไประบายให้ใครฟังก็มักจะมีอาการกลัวว่าเขาจะไปเล่าให้คนในครอบครัวเราฟัง สามารถไปอ่านกระทู้ที่

ไปที่ไหนหรืออยู่ที่ไหนจะรู้สึกเหมือนมีคนพูดถึงเราด้านลบตลอด เวลามีเรื่องอะไรมากระทบจะร้องไห้หนักมาก บางทีรู้สึกอยากตาย ไม่อยากไปเรียนหรือไปทำงาน รู้สึกว่าคนใกล้ตัวไม่เข้าใจเรา รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตั

คือนี่เป็นโรคซึมเศร้าเมื่อวานร้องไห้บอกกับแม่ว่าไม่สบายใจไม่โอเคมากๆแต่บอกสาเหตุไม่ได้เพราะพูดไม่ออก แต่กลับได้ยินเสียงพี่ชายอายุวัย25ปีพูดว่าไป ตายซะไปตายซะ ด้วยเสียงล้อเลียน ไอ้เราที่กำลังร้องไห้อยู

นี่โดนตะคอกตั้งเเต่เด็กๆ  พ่อเเม่เเยกทางวันนึงได้ยินเสียงพ่อเเม่ทะเลาะกันไปเเล้ว22ชม. ถามว่าชินมั้ย หึ.... ไม่เลย จนสุดท้ายวันนึงพวกท่านก็เลิกกันเป็นวันที่เเย่ที่สุดในชีวิต เพราะเหตุผลที่พ่อมีชู้

เราเป็นคนๆนึงที่อยู่คนเดียวไม่ได้แบบว่า นอนเฉยๆมองเพดานไม่ทำอะไรอยู่ในห้องมืดๆ ในหัวมันจะคิดอะไรตลอดเวลาแล้วร้องไห้ หลับยากมาก หรือ บางครั้งจู่ๆอารมณ์ก็ดิ่ง บางครั้งคิดเรื่องลบๆจนอยากฆ่าตัวตาย รู้สึกส