คบกับแฟนมา 2 ปีแล้ว แฟนอายุจะ 40 แล้ว (เราอายุน้อยกว่าแฟน 4 ปี) แต่ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้น เป็นอัน เขามีธุรกิจส่วนตัว แต่ร่วมทำกับเพื่อน บ้านไม่มีเป็นของตัวเอง (ที่อยู่ปัจจุบันคือบ้านแม่) รถไม่มี เวลาแฟนจะไปทำธุระที่ไหน ต้องคอยอาศัยรถเรา ช่วงคบกันแรกๆ ที่บ้านเขาจะไปธุระที่ไหน เขาจะขอยืมรถเราตลอด พอยืมบ่อยๆ เราก็รู้สึกไม่ค่อยสะดวกใจล่ะ เลยมีปฎิเสธบ้าง แฟนเราไม่เคยเปย์เราเลย บางครั้งเวลาไปไหนมาไหน ไปกินข้าว เวลาจ่ายเงินเขาจะนั่งนิ่งๆ เราก็จะเป็นคนจ่ายตลอด จนเราเริ่มที่จะไม่ไหว บ้างครั้งก็จะตกลงกะเขาให้เขาออกค่าอาหารบ้าง หรือบางครั้งเราบอกอยากกินอันนี้ให้แฟนเลี้ยงหน่อย เขาก็จะบอกเขาไม่อยากกิน แต่เขาจะนั่งรอเรากินนะ แต่เรากินเราก็ต้องจ่ายเองเพราะเขาไม่ได้กินด้วย และมีบางครั้งที่เราจะขอให้เขาช่วยออกค่าน้ำมันรถเวลาเราจะไปหาเขาบ้าง เพราะบ้านเรากับบ้านแฟนอยู่ไกลกันมาก เขาก็มีให้บ้าง แต่ให้ครั้งละไม่เกิน 500 แฟนไม่เคยพูดถึงอนาคต เราเคยถามแฟนว่า ไม่คิดจะซื้อรถบ้างหรอ แฟนเราบอกว่า ไม่จำเป็นต้องใช้ แต่ทุกวันนี้เวลาจะไปทำงานทีเพื่อนเขาต้องมารับ มาส่งทุกครั้งเวลาจะออกไปซื้อของทีก็ไม่มีรถที่จะออกไป (ก็จะรอเราทุกครั้ง รอเราไปหา ล่ะใช้รถเราไปซื้อ) คือบ้านเขาค่อยข้างที่จะเดินทางลำบาก เพราะไม่มีรถโดยสารเข้าถึง ของใช้ของแฟนจะใช้จนกว่าจะพังจริงๆ ถึงซื้อใหม่ ถ้ามันยังซ่อมได้แฟนก็จะซ่อม ขนาดโทรศัพท์แฟนพัง ยังมาขอให้เราซื้อให้ใหม่เลย (แต่เราก็ไม่ซื้อให้นะ เราบอกเขาตั้งแต่มีแฟนมา เราไม่เคยเปย์ ผช. นอกจาก ผช. จะเปย์เรา เราก็จะให้เขากลับ เราไม่เอาเปรียบใครอยู่แล้ว) และตั้งแต่คบกับแฟนมา แฟนไม่เคยเปย์เราเลย ไม่เคยซื้อของชิ้นใหญ่ให้เรา หรือของที่เราอยากได้ แค่หลักพันแฟนก็จะว่าแพง ไม่มีตัง เราก็ไม่ได้เซ้าซี้ต่อ แฟนบอกเราว่า แฟนเก่าเขามีแต่เปย์มีแต่ให้เขา งงดีเนอะ ยังมีผู้ใช้แบบนี้อยู่อีก เราก็เลยบอกกับแฟนว่า เราก็เหมือนกันแฟนเก่าเราเขาก็จะคอยเปย์ คอยซัพพอร์ตเรา ไปเที่ยวกันก็เลี้ยง ไม่ใช่รอแต่ให้เราเลี้ยง ทุกวันนี้ที่คบกันเรามองไม่เห็นอนาคตข้างหน้าเลย ถ้าเกิดคบกันต่อไป มีลูก คุณภาพชีวิตลูกเราจะเป็นยังไง มันดูไม่มั่นคงอะไรสักอย่าง ทุกวันนี้เขาก็อยู่แบบตามมีตามเกิด แบบมีก็ได้ ไม่มีก็ไม่เป็นไร แฟนบอกใช้ชีวิตแบบพอเพียง แต่ชีวิตก็ต้องขับเคลื่อนไปด้วยเงินนะ