กระทู้เดิมก็มีคนบอกมุมมองอีกด้านไว้แล้วนี่ครับ การมีรายรับจะเงินเดือนหรืออย่างอื่นไม่สำคัญเท่ากับเมื่อรายรับหักรายจ่ายแล้วคงเหลือเป็นเงินเก็บต่อเดือนเท่าไหร่มากกว่านะครับ เอาจริงๆนะ คนทำงานกินเงินเดือนส่วนใหญ่ถ้าเงินเก็บเพียงพอเมื่อทำงานไปยี่สิบปี ผมว่าสามารถใช้เงินเก็บไปได้อีก 20 ปีเลยทีเดียวถ้าไม่แสวงหาทรัพย์สมบัติมากมายนะครับ ทำไมถึงคิดแบบนั้นได้เพราะในช่วงเวลา 20 ปี ถ้าเราทำงานเริ่มต้นเงินเดือนน้อยอาจจะยังไม่มีเงินเก็บมากพอ พอทำงานตำแหน่งสูงขึ้นเงินเก็บมากขึ้นถ้าไม่ใช้จ่ายโตตามเงินเดือนนะ แล้วหลังจากนั้นถ้าไม่ทำงานรายจ่ายที่ไปทำงานก็น้อยลงเงินเก็บที่เอามาใช้แต่ละเดือนมันก็ไม่ต้องใช้เท่ากับตอนทำงาน ยกตัวอย่างง่ายๆ สมมติ ทำงานยี่สิบปี มีเงินเก็บ 4 ล้านบาท ผมว่าทั่วไปถ้าค่าใช้จ่ายต่อปี 200,000 บาท ตกเดือนละ หมื่นกว่าบาท ถ้าไม่ต้องเดินทางไปทำงานอยู่บ้านทำงานทั่วไป ก็พออยู่ได้ แถมยังมีเงินไปเที่ยวบ้างตามสมควร การที่จะเก็บเงินได้ขนาดนี้ก็ต้องมีวินัยทางการเงินตั้งแต่แรกๆ สมมติ 5 ปีแรกเก็บเดือนละ 5000 บาท ก็ได้ 3 แสน ห้าปีต่อมาเก็บเดือนละ 10,000 กว่าบาท ก็จะได้ 7 แสน รวมเป็น 1 ล้านบาท แล้วสิบปีที่เหลือ เก็บ 2 หมื่นบาทต่อเดือน เป็น 2 ล้าน 4 แสนบาท รวมเงินเก็บ 3.4 ล้านบาท ระหว่างที่ฝากเงินก็ลงในกองทุนหาดอกผลน่าจะได้สัก 6 แสนบาทตลอดระยะเวลา 20 ปี เห็นไหมครับถ้าทำงานกินเงินเดือนอย่างเดียวแต่รู้จักวางแผนในการออมมันก็อยู่ได้ บางคนไปเปรียบเทียบชีวิตสวัสดิการเมืองนอก ถามตัวเองก่อนว่าแทนที่จะเสียภาษีเหมือนเมืองนอกเอาเงินที่ควรจะเสียภาษีมาออมเองดีกว่าไหม แล้วจะได้ไม่ต้องถามว่า ภาษีกูไปไหนกันอีก เพราะเสียภาษีกันไม่เท่าไหร่แต่จะเอาสวัสดิการอันเริ่ดหรู มีเงินก็เก็บกันบ้างเถอะครับเกิดวิกฤติอะไรจะได้ไม่ลำบาก ประเภทที่ว่าทำงานมาเหนื่อยต้องให้รางวันชีวิตทุกเดือนก็ไม่ไหวนะ สุดท้ายก็มีความสุขแบบเดือนชนเดือนแล้วบอกเงินไม่พอใช้จะมีเงินเก็บได้ยังไง