สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากจะมาเล่าให้ฟัง อยากได้คำแนะนำ ความคิดเห็นจากทุกๆคนที่เห็นกระทู้นี้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาได้5ปีแล้วคบกันตั้งแต่ปี1ยันจะเรียนจบ แฟนเราเรียน4ปี ส่วนเราเรียน5ปีจะจบช้ากว่าแฟน1ปี รักของเราเรียกได้ว่าเป็นระทางไกลได้เลย ไกลกันเกือบ600โล เราเรียนกันคนละมอคนละภาคกันเลยแต่สิ่งนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคู่เรา เท่าที่คบกันมาเชื่อใจไว้ใจซึ่งกันและกันไม่เคยมีเรื่องมีที่สามเข้ามาเลยจะมีแต่ทะเลาะกันเรื่องทั่วๆไปที่เกือบทุกคู่จะเป็น เรื่องมันเริ่มจาก1ปีสุดท้ายของการเรียนเรามันคือการฝึกสอน และเราได้ที่ฝึกสอนกับเพื่อน2คนตอนจะย้ายมาสอนเรา2คนละอยู่หอกันซึ่งเพื่อนเราก็มีแฟนมาอยู่ด้วยเวลาจะไปไหนมาไหนต้องไปกัน3คนตลอดจะให้พาเราไปด้วยตลอดก็เกรงใจเขา จะไปคนเดียวก็กลัวหลงกลัวอันตราย เราเลยมีความคิดที่ว่าอยากให้แฟนเราย้ายมาอยู่กับเรา พอดีแฟนเราเรียนจบใหม่ยังไม่มีงานทำอยากให้มาทำงานที่ใกล้ๆเรากับเรา การมีแฟนคอยไปไหนมาด้วยกันมันคงจะดีกว่าไปพึ่งเพื่อนตลอดเราเองก็เกรงใจเขา ซึ่งเราคิดว่าคู่เราสองคนก็คบกันมานานอยู่ ผู้ใหญ่รับรู้ทั้ง2ฝ่ายไปมาหาสู่กันตลอดก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรมากหรอก เราเลยลองคุยกับแฟนดูแต่ความคิดของเราเห็นต่างกันต่างกันอย่างฟ้ากับเหวเลยเขาบอกว่า เขาไม่อยากมา เขาไม่กล้ามาอยู่เขาบอกเราว่าเขาไม่อยากไปอยู่ในที่ไม่เคยอยู่ กลัวมาเป็นภาระ ไม่มีงาน ไม่รู้จักใครแต่เขาคงลืมไปนะว่าเราเองได้ที่ฝึกสอนที่นี้เราก็ไม่ได้รู้จักใครเหมือนกัน คุยไปมาเราก็ทะเลาะกันจนเลิกกันไปเป็นเดือนวันหนึ่งเราได้กลับมาคุยกันอีกกลับมาปรับความเข้าใจกันใหม่มันเหมือนจะดีขึ้นนะเราเลยเอาเรื่องนี้มาพูดอีกครั้งว่าใกล้จะไปฝึกสอนแล้วนะไม่มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยหรอ เขาเขาบอกเราว่าเขากำลังจะไปทำงานกับพี่เขาแล้ว เราเลยขอให้ไม่ไปได้ไหม บอกให้มาทำงานที่นี้ แต่เขาก็ให้คำตอบเรามาต่างๆนาๆ มันมีคำพูดหนึ่งซึ่งแทงใจเรามาคือเขาบอกเราว่า “อย่าทำตัวเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้” สุดท้ายมันก็จบด้วยคำว่าเลิกอีกอยู่ดี ซึ่งเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นรอบเดียวนะคะ เกิดขึ้นตั้งแต่ก่อนออกฝึก1เทอม จนจะออกฝึก จนตอนนี้เราจะออกฝึกสอนอยู่แล้ว ตอนนี้ก็เลิกกันไปได้ครึ่งปีแล้วแต่ก็ยังวนกลับมาคุยกันตลอดเหมือนจะตัดกันไม่ขาด แต่ทุกครั้งก็จบที่คำว่าเลิกเหมือนเดิม จนณเวลานี้ไม่ได้ติดต่อกันมาเกือบ2เดือนแล้ว เราเห็นเขาเหมือนจะเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นแล้วยังคงมีแต่เรานี้แหละที่ยังแอบหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้กลับมาคบกันอีกครั้ง
เราอยากรู้ว่าที่เราทำแบบนี้มันเห็นแก่ตัวเกินไปจริงๆอย่างที่เขาบอกใช่ไหม?
เราเห็นแก่ตัวไปไหม?
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาได้5ปีแล้วคบกันตั้งแต่ปี1ยันจะเรียนจบ แฟนเราเรียน4ปี ส่วนเราเรียน5ปีจะจบช้ากว่าแฟน1ปี รักของเราเรียกได้ว่าเป็นระทางไกลได้เลย ไกลกันเกือบ600โล เราเรียนกันคนละมอคนละภาคกันเลยแต่สิ่งนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคู่เรา เท่าที่คบกันมาเชื่อใจไว้ใจซึ่งกันและกันไม่เคยมีเรื่องมีที่สามเข้ามาเลยจะมีแต่ทะเลาะกันเรื่องทั่วๆไปที่เกือบทุกคู่จะเป็น เรื่องมันเริ่มจาก1ปีสุดท้ายของการเรียนเรามันคือการฝึกสอน และเราได้ที่ฝึกสอนกับเพื่อน2คนตอนจะย้ายมาสอนเรา2คนละอยู่หอกันซึ่งเพื่อนเราก็มีแฟนมาอยู่ด้วยเวลาจะไปไหนมาไหนต้องไปกัน3คนตลอดจะให้พาเราไปด้วยตลอดก็เกรงใจเขา จะไปคนเดียวก็กลัวหลงกลัวอันตราย เราเลยมีความคิดที่ว่าอยากให้แฟนเราย้ายมาอยู่กับเรา พอดีแฟนเราเรียนจบใหม่ยังไม่มีงานทำอยากให้มาทำงานที่ใกล้ๆเรากับเรา การมีแฟนคอยไปไหนมาด้วยกันมันคงจะดีกว่าไปพึ่งเพื่อนตลอดเราเองก็เกรงใจเขา ซึ่งเราคิดว่าคู่เราสองคนก็คบกันมานานอยู่ ผู้ใหญ่รับรู้ทั้ง2ฝ่ายไปมาหาสู่กันตลอดก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรมากหรอก เราเลยลองคุยกับแฟนดูแต่ความคิดของเราเห็นต่างกันต่างกันอย่างฟ้ากับเหวเลยเขาบอกว่า เขาไม่อยากมา เขาไม่กล้ามาอยู่เขาบอกเราว่าเขาไม่อยากไปอยู่ในที่ไม่เคยอยู่ กลัวมาเป็นภาระ ไม่มีงาน ไม่รู้จักใครแต่เขาคงลืมไปนะว่าเราเองได้ที่ฝึกสอนที่นี้เราก็ไม่ได้รู้จักใครเหมือนกัน คุยไปมาเราก็ทะเลาะกันจนเลิกกันไปเป็นเดือนวันหนึ่งเราได้กลับมาคุยกันอีกกลับมาปรับความเข้าใจกันใหม่มันเหมือนจะดีขึ้นนะเราเลยเอาเรื่องนี้มาพูดอีกครั้งว่าใกล้จะไปฝึกสอนแล้วนะไม่มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยหรอ เขาเขาบอกเราว่าเขากำลังจะไปทำงานกับพี่เขาแล้ว เราเลยขอให้ไม่ไปได้ไหม บอกให้มาทำงานที่นี้ แต่เขาก็ให้คำตอบเรามาต่างๆนาๆ มันมีคำพูดหนึ่งซึ่งแทงใจเรามาคือเขาบอกเราว่า “อย่าทำตัวเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้” สุดท้ายมันก็จบด้วยคำว่าเลิกอีกอยู่ดี ซึ่งเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นรอบเดียวนะคะ เกิดขึ้นตั้งแต่ก่อนออกฝึก1เทอม จนจะออกฝึก จนตอนนี้เราจะออกฝึกสอนอยู่แล้ว ตอนนี้ก็เลิกกันไปได้ครึ่งปีแล้วแต่ก็ยังวนกลับมาคุยกันตลอดเหมือนจะตัดกันไม่ขาด แต่ทุกครั้งก็จบที่คำว่าเลิกเหมือนเดิม จนณเวลานี้ไม่ได้ติดต่อกันมาเกือบ2เดือนแล้ว เราเห็นเขาเหมือนจะเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นแล้วยังคงมีแต่เรานี้แหละที่ยังแอบหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้กลับมาคบกันอีกครั้ง
เราอยากรู้ว่าที่เราทำแบบนี้มันเห็นแก่ตัวเกินไปจริงๆอย่างที่เขาบอกใช่ไหม?