สวัสดีค่ะ เราเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ คือตอนนี้เรามีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนหนึ่ง เขาคือแฟนเก่าของเพื่อนสาขาเดียวกับเราเลิกกันไปได้เกือบปีแล้วและเมื่อประมาณ3-4เดือนก่อนเขาคนนี้ทักมาหาเราเพราะได้ช่องทางการติดต่อมาจากเพื่อนเขาที่เคยเป็นคนคุยกับเรามาก่อน เขาแสดงออกมาชัดเจนมากค่ะว่าต้องการจะจีบเราซึ่งเราตอนนั้นที่พึ่งจะอกหักจากผู้หญิงคนหนึ่งพอมีคนเข้ามาเราเลยอยากลองสายสัมพันธ์กับเขาดู ช่วงนั้นเขาดีมากค่ะ ดูแลเราทุกอย่าง ให้เราทุกอย่าง ช่วงแรกๆที่รู้จักกันเรากับเขาก็เรียนรู้นิสัย ความชอบของแต่ละคนเรื่อยๆ จนถึงเดือนที่สองที่เราสองคนรู้จักกัน เราจำได้ดีวันนั้นเขาไม่ทักมาคุยกับเรา เจอหน้ากันเมินเหมือนกับไม่เห็นเราอยู่ในสายตา ด้วยความที่เราคิดถึงเขามากเราเลยเลือกที่จะทักเขาไปอีกครั้งว่าออกมาเจอกันที่เดิมมั้ยซึ่งครั้งนี้เขากดอ่านและตอบตกลง พอเราสองคนเจอกันสิ่งที่ทำอย่างแรกกลับไม่ใช่การกอดอย่างทุกที แต่เป็นความเงียบ เงียบอยู่แบบนั้น จนเขาเหมือนจะทนไม่ไหวแล้วก็ถอดแหวนของเราที่เขาเคยหยิบไปใส่หน้าดื้อๆคืนมาแล้วก็เดินออกไป ตอนนั้นเราเข้าใจถึงสิ่งที่เขาอยากจะบอกเราทันที เราเกลียดตัวเองก็ตอนนั้นที่เป็นคนเข้าใจอะไรง่ายเกินไปทำไมเราไม่เป็นคนเข้าใจอะไรยากๆก็ไม่รู้ เขาไปสักพัก เป็นเราที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม ร้องไห้จะเป็นจะตายตรงที่ๆเรากับเขาเคยมานั่งกอดกันอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเคลียร์ปัญหา หรือคุยเรื่องอะไรกันก็มานั่งตรงนี้ประจำ พอเขาต้องการห่างกับเราในตอนที่อยู่ตรงนั้นมันเลยทำให้เราโคตรเจ็บ โคตรอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ แต่เพราะเป็นที่สาธารณะเราเลยทำได้แค่ร้องไห้เงียบๆคนเดียว ผ่านไปสองวันเราสองคนก็ไม่มีการติดต่ออะไรกันเลย จนมาวันที่สามที่วิทลัยเรามีงานกิจกรรม มีนักร้องมาร้อง มีการจัดซุ้มขายของ ช่วงแรกของวันผ่านไปอย่างปกติ แต่พอมาถึงช่วงบ่ายที่มีนักร้องมาร้อง ไม่รู้เพราะเรายังอินความรู้สึกที่ยังต้องการเขาอยู่รึเปล่า พอนักร้องเขาร้องเพลงเศร้าเราก็เผลอร้องไห้ออกมาจนต้องเดินออกไปจากหน้าเวที เพียงหลบไปร้องไห้คนเดียว คงเพราะแบบนั้น คงเพราะสภาพเราดูน่าสังเวชเกินไป เขาเลยเดินมาหาเราคล้ายๆว่าอยากจะมาเคลียร์และมาขอโทษที่ทำให้ร้องไห้ เขาให้เหตุผลกับเราว่าเขามีปัญหาทั้งกับครอบครัวทั้งกับงาน เพราะเกี่ยวข้องกับเรา เขาเลยตัดสินใจว่าจะห่างกับเรา เราดคลียร์กันไปสักพักใหญ่ๆสุดท้ายสถานะที่ได้คือเป็นเพื่อนกัน ทักได้คุยได้แต่ไม่มีอะไรเกินเลย ตอนแรกเราไม่โอเคมากๆที่เขาเลือกแบบนั้นแต่พอกลับมาบ้าน เรากลับรู้สึกดี โอเคมากๆ มันอาจจะเรียกว่าปลง ปลงแล้วกับคนนี้ พอตกดึกเขาขอโทรกับเราซึ่งเราก็โอเคและคิดว่าทั้งตัวเราและเขาคงไม่มีอะไรต้องคุยเกี่ยวกับเรื่องรักๆใคร่ๆแล้ว แต่มันก็ไม่ใช่ มันเหมือนกับว่าที่เขาขอโทรก็เพื่อที่จะพูดคำแก้ตัวอันอื่นที่ยังไม่ได้พูดออกมา เขาอ้างนู้นอ้างนี่ อ้างว่าเพราะแบบนี้เพราะแม่เขาไม่ชอบเรา เพราะครอบครัวเขาไม่ต้องการแบบนี้ และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดเขาก็พูดขึ้นมาว่ายังชอบเราอยู่ ยังอยากมีเรา ยังอยากให้เราอยู่กับเขา เขาเลยขอเป็นFWBกับเรา เรายอมรับเลยว่าตอนนั้นไม่ว่าเขาจะพูดอะไรจะอยากได้สถานะไหนเราพร้อมหมด แล้วเป็นอย่างนั้น เราสองคนจากคนคุยสู่สถานะเพื่อนที่สามารถมีอะไรกันได้ เราอยู่กับความสัมพันธ์แบบนั้นมาจนเกือบเดือน ก็ได้รู้ว่าเขาตอนนี้เขากลับไปคุยกับแฟนเก่าของเขาแล้วก็ยังมีคนคุยคนใหม่ของเขาอยู่อีกคนหนึ่งเป็นคนที่เขาบอกกับเราว่าเพื่อนเขาเป็นคนแนะนำมาให้ กับอีกคนที่เขาบอกว่าคุยกันในฐานะเพื่อนและไม่มีทางที่จะเกินเลยไปมากกว่านั้น
มาอยู่ในเวลาปัจจุบันกันบางค่ะ ตอนนี้เขาบอกว่าที่ยังมีการแชทคุยกันมีแค่เรา แฟนเก่าคนนั้นและคนที่เขาบอกว่าคิดแค่เพื่อน 3 คนเท่านั้น ยังบอกอีกว่าเพื่อนคนนั้นได้สารภาพรักเขาและมีการเริ่มรุกเขามากกว่าแต่ก่อน แต่เขาก้ไม่ได้สนใจและปล่อยผ่าน ช่วงนี้เรากลับรู้สึกว่าเขาเริ่มไม่พอใจเวลาเราไปเที่ยวหรือกินเหล้ากับเพื่อนที่เป็นผู้ชาย เวลามีคนมาจีบเขาก็มักจะเงียบพอเราคาดคั้นเขาก็มักจะพูดออกมาว่าหึง หวง ไม่ชอบที่เราไปอ่อยให้ให้เบอร์ให้ไลน์คนอื่น และมักจะพูดกับเราเสมอว่าถ้าเราทำตัวเหมือนตอนเราเมามันก็คงจะมีสิทธิที่เขาจะขอเราเป็นแฟน เพราะเวลาเราเมาเรามักจะงอแงและพูดสิ่งที่คิดอย่างตรงไปตรงมาไม่มีอ้อมค้อม เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองทุกอย่าง เราจำได้ว่าเขาขอเราเป็นเมีย ใช่ค่ะ ไม่ได้ขอเป็นแฟนแต่ขอเราเป็นเมีย เรายอมรับว่าตอนนั้นรู้สึกดีมากพอเช้ามาเพื่อนถามว่าเรากับเขาเป็นอะไรกัน เราเลยลองทักไปถามเขา เขาบอกกับเราว่าถ้าคนอื่นถามตอบไปว่าไม่ต้องยุ่ง แต่ถ้าเป็นครอบครัวถามตอบไปว่าคบกันก็ได้ ... ค่ะ จุดสามจุดเมื่อกี้คือสิ่งที่อยู่ในหัวเราตอนนั้น มันเหมือนความสุขมันสั้น สั้นเกินไป เรายังไม่ทันได้ซึมซับมันได้อย่างเต็มทีเลย มันก็หายไปซะแล้ว แล้วมันก็ยิ่งนักเข้าไปอีกเมื่ออยู่ๆก็เหมือนเขาหลุดปากพูดออกมาว่า "ก็เป็นเฟรนวิทไง" เราพิมพ์อะไรต่อไม่ออกเลย55555 ก็นั้นแหละค่ะ เขาพูดออกมาแบบนั้นทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาหึงเรา หวงเรา แล้วยังขอเป็นเมียอีก เขาเคยบอกกับเราสถานะเมียมีอภิสิทธิ์มาก มันสามารถขออะไรก็ได้ ได้ทุกอย่าง แต่เราก็รู้สึกได้ทันทีว่าอภิสิทธิ์ทุกอย่างมันหายไป หายไปพร้อมกับประโยคที่เขาบอกว่าเราเป็นแค่เฟรนวิทกันเท่านั้นเพราะเขายังเลือกไม่ได้ เขาบอกว่าเขาเลือกได้แค่ครั้งเดียวเขาเลยอยากได้คนที่เหมาะกับเขาที่สุด ตอนนั้นโคตรเจ็บยิ่งมีประจำเดือนอยู่ด้วยเราก็ยิ่งรู้สึกเข้าไปใหญ่ เราเกือบจะโพลงพูดออกไปว่า "งั้นก็กลับไปหาคนเก่าเหอะ คบกับมาเป็นปีเลยไม่ใช่รึไง" แต่เราก็ไม่กล้าพอ เพราะกลัวว่าเขาจะไปจริงๆ โคตรขี้คลาดเลย
ยิ่งวันนี้เป็นวันเกิดของเขา และเป็นวันที่เขากับแฟนเก่าก่อนของก่อนหน้านี้ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าใช่แฟนคนแรกของเขารึเปล่าได้ตกลงคบกัน เรียกง่ายๆว่าวันนี้เป็นทั้งวันเกิดของเขาและเป็นวันครบรอบเขากับแฟนเก่าคนนั้นของเขาด้วย แต่ตอนนี้แฟนเก่าคนนั้นได้เสียชีวิตไปแล้วและดูท่าว่าเขาจะยังไม่ลืมแฟนเก่าคนนั้น ยังมีความรู้สึกหลงเหลือ เราสัมผัสได้จากเวลาเขาพูดถึงผู้หญิงคนนั้น เขาดูมีความสุขมากกว่าเวลาอยู่กับเราด้วยละมั่ง วันนี้เราถามเขาไปว่า วันเกิด อยากอยู่กับเรามั้ย ซึ่งเขาตอบเรากลับมาว่าได้หมด ได้หมดของเขามันเหมือนจะแปลว่ามีหรือไม่มีเราเขาก็ไม่สนใจอยู่แล้วยังไงยังงั้นเลยค่ะ
ตอนนี้เรากำลังคิดว่าเราเลือกกระทู้ผิดหรือเปล่า เพราะจากที่เราพิมพ์มามันเหมือนเรามาเล่าเรื่องมากกว่ามาขอคำตอบ เพราะไม่ว่าความสัมพันธ์นี้จะไปต่อยังไงเรายังจะให้เขาเป็นคนตัดสินใจเลย ทำไมเราเดินออกมาจากความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ได้ก็ไม่รู้ มันเหมือนเขารั้งเราไว้ ส่วนเราก็ไม่ยอมออกมาทั้งๆที่มีโอกาสตั้งมากมาย
เอาเป็นว่าวันนี้เรามาเล่าเรื่องในกระทู้คำถามแล้วกันนะคะ ใครอยากออกความคิดเห็นอะไรก็ออกได้เลย เราพร้อมอ่านทุกความคิดเห็นเลยค่ะ