พอดีเรามีแฟนอยู่คนนึงค่ะ เค้าเป็นคนขี้เกียจมากๆ เวลาทำงานเราบอกให้ทำสวยๆก็จะบอกว่าตัวเองทำได้แค่นี้ ส่วนตัวเราเป็นคนชอบคนเก่งนะคะ เราบอกเค้าไปตั้งแต่ก่อนคบแล้วค่ะ เค้าบอกว่าเค้าจะพัฒนาตัวเอง เราก็เชื่อในความพยายามของคนเราเลยคบค่ะ เค้าก็พัฒนาจริงๆนะคะ เกรดก็ขึ้นมาเรื่อยๆ แต่อันดับก็รั้งท้ายอยู่ดีอะค่ะ(แสดงว่าในห้องเค้าก็เกรดขึ้นกันทุกคนเป็นเรื่องปกติ) ไม่รู้ว่าเราอายหรืออะไรนะคะ แต่เราไม่ค่อยรู้สึกภูมิใจในตัวเค้าเลยค่ะ เค้าพูดอยู่ตลอดว่าเค้าจะพยายามเป็นคนที่เราชอบให้ได้ เวลาสอบเราจะบอกให้เค้าว่าอ่านโจทย์ดีๆ ทำคะแนนให้ได้เยอะๆ ในทางกลับกันเวลาเราสอบเค้าก็จะบอกเราว่า สู้ๆนะได้แค่ไหนแค่นั้นเป็นกำลังใจให้ มันเหมือนเราไปกดดันเค้าเลย เราก็รู้ตัวนะคะ แต่จะให้เราเลิกชอบคนเก่งก็ไม่ได้ เวลาเราเห็นคนเก่งแล้วเรารู้สึกว่าเค้ามีเสน่ห์ ดึงดูด ส่วนตัวเราเเล้วเราเป็นคนเรียนเก่งประมาณนึงค่ะ อยู่มหาลัยเกรดต่ำสุดคือ 3.6 แต่แฟนเราเกรดประมาณ 2.2 แต่เทอมนี้ขึ้นมาเป็น 2.6 เค้าบอกว่าตั้งแต่มีเราเค้าเห็นเป้าหมายในชีวิตมากขึ้น แต่บางทีเราก็รู้สึกว่าเค้าจะเรียนจบรึป่าว ดูแลเราได้มั้ย เราไม่กล้าเอาชีวิตไปฝากไว้เลยค่ะ เค้าชอบบอกว่าให้มันเป็นเรื่องของอนาคตแต่อนาคตก็ขึ้นอยู่กับปัจจุบันนี่ค่ะ เรารู้สึกว่าการที่เรียนดีก็เหมือนรับผิดชอบตัวเองได้ รู้หน้าที่ของตัวเอง เราไม่ต้องคอยห่วงหน้าพะวงหลังว่าจะรอดมั้ย แต่อันนี้เหมือนดูเป็นเทอมๆไปอะค่ะ หายใจไม่ทั่วท้องเลยค่ะ ในเรื่องการดูแลเอาใจใส่ ก็ดีนะคะ ซื่อสัตย์ ดูแลดี หรือบางทีแค่นี้ก็อาจจะพอแล้วคะ เราขอ 3.3 ขึ้นเราก็หายห่วงแล้วค่ะ แต่นี่ยังไม่แตะ 3 ให้เราเลยสักครั้ง เราเคยจะไปครั้งนึงแล้วค่ะ แต่เค้าบอกว่าขอเวลาให้เค้าได้พัฒนาตัวเองได้มั้ย เหมือนเราเห็นแก่ตัวนะคะ แต่เราแค่อยากภูมิใจในตัวแฟนตัวเองเรื่องเรียนบ้าง