ผมจะเล่าเรื่องเลยนะ คือผมมีแฟนอยู่คนหนึ่งแฟนผมกับผมเราก็รักกันดีในทุกๆวัน คบกับมาหลายปี เค้าจะเป็นคนที่มักจะเก็บอะไว้ในใจมีปม ทางใจ แต่เราก็มีความสุขอยู่ด้วยกันในทุกๆวัน แต่คบกันมานาน มันก็มีอยู่วันหนึ่งผมจับได้ว่าเค้ามีชู้ หลังจากจับได้ผมขอเลิกกับเค้า เค้าก็ไม่เลิกผมเลยปล่อยเค้า สุดท้ายเค้ากินน้ำยาล้างห้องน้ำจนต้องส่งไป รพ และ ผมยังไม่หย่า เค้าก็ขอให้ผมไปเยื่ยมสุดท้าย พูดกันตกลงกันเค้าบอกว่าถ้าไม่มีผมเค้าก็จะไม่อยู่บนโลกนี้อีกต่อไป ด้วยความที่เป็นคนขี้สงสารและยังรักเค้าผมเลยกลับมา และนี้คือจุดเปลื่ยน ชีวิตของผมเลย หมอส่งเค้าไปตรวจที่ รพ จิตเวช เพราะเค้ามีอาการอยากฆ่าตัวตาย สรุปคือเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งอยู่กับมานานผมก็เห็นเค้าอ่อนไหวนะ แต่ไม่เคยเห็นเป็นขนาดนี้ ตั้งเเต่มีเรื่องที่จับได้ว่าเค้าแอบมีคนอื่นเเล้วเค้ากลับมาคืออาการ ร้องไห้อยากฆ่าตัวตาย อยู่เฉยๆก็ร้องไม่พูดไม่จา นอนไม่หลับซึมๆ เศร้า มันเป็นนักเเทบจะทุกวัน ผมรู้สึกสงสารตัวผมเองมากเลยเอาจริงๆ จากที่ผมมีความสุข ผมกลายเป็นคนที่มีความสุขบางเวลา ก็คือเวลาที่เค้าเหมือนคนปกติ ชีวิตผมส่วนมากผมแทบจะไม่คิดมากเลยแค่ผมไม่หิวผมก็มีความสุขละ แต่พอมาเจออะไรแบบนี้รู้สึกว่าท้อจริงๆ ให้โอกาสเค้ากลับมายังต้องมาแบกรับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันก็มีความสุข เห้อ เอาจริงๆถ้าผมเจอคนดีๆชีวิตผมคงมีความสุขไปละ ทุกอย่างมันเริ่มดีหมดมาเสียเพราะเค้า แท้ๆ แถมกลับมาผมก็เป็นแบบเดิมแต่เค้าไม่เหมือนเดิมเลย