ตอนนี้เราซิ่วมาค่ะ จริงๆติดม.นเรศวร เทคนิคการเเพทย์ แต่ด้วยความที่บ้านเราไม่อยากให้ติดต่างจังหวัด/ไม่อยากให้อยู่หอ เลยไม่ได้เรียนต่อค่ะ เราเลยเลือกที่จะซิ่วแล้วลองทำงานเก็บเงินดู แล้วเราก็ได้แฟนจากที่ทำงานค่ะ แต่เราคุยกันเเล้วว่าต่างคนต่างจะเรียนให้จบ แล้วอยู่ด้วยกัน แต่ที่แย่ลงคือแม่เรารู้ว่าเรามีอะไรกับแฟนค่ะ แม่เลยให้ตัดขาดกับแฟน แล้วใช้ข้ออ้างว่าเเฟนเราทำงานเซเว่น มันดูต่ำ(ซึ่งเราตะหงิดกับคำนี้มากค่ะ) ตีกรอบเราทุกอย่างมากขึ้น ไม่ใช่ว่าเราไม่เข้าใจนะคะ แต่ทั้งอิสระต่างๆก็หายไป เราตั้งใจทำพอร์ตเผื่อว่าจะเข้าspuคณะดิจิตอร์ลอาร์ท แต่เวลาที่แม่ตีไว้ให้เราคือ 9-บ่าย3 เวลาที่เหลือคือต้องช่วยงานที่ร้าน (บ้านเราเป็นร้านขายของค่ะ) แต่เรารู้ตัวเองว่าต้องการเวลามากๆค่ะ วาดรูปถ้าไม่มีหัวคิดก็ไปต่อไม่ได้ แต่แม่เราไม่เข้าใจ เราก็ไม่โต้ แต่จนตอนนี้เขาบังคับใหัตัดขาดกับญาติที่ออกไปใช้ชีวิตเองเพราะมีเเฟนส่งเขาเรียน แม่บอกจะเป็นเสนียดในชีวิต ทั้งๆที่ญาติเราก็เป็นคนดีนะคะ ติดม.ศิลปากร ทั้งเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ใช้ชีวิตเก่งมากค่ะ จนตอนนี้เราคิดว่าจะย้ายออกไปอยู่ห้องเช่าคนเดียวค่ะ เราโดนแม่ด่ามาทั้งชีวิต เราพอทน แต่พอแม่เริ่มมองคนอื่นในชีวิตเราจากภายนอกเราเริ่มไม่โอเค บอกเราก็คงไม่รอดถ้าเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ใช้ชีวิตต่ำๆบ้างล่ะ ทำงานเป็นกรรมกรบ้างล่ะ เราผิดมั้ยคะที่เราอยากจะออกไปอยู่คนเดียวทั้งๆที่ยังไม่20