คิดนานมากว่าจะใช้หัวข้อว่าอะไรดี
เริ่มเลยละกัน..
เราเป็นผู้หญิงที่แทบจะไม่คุ้นชินกับเรื่องความรัก เพราะประสบการณ์รักสมัยมัธยมซึ่งผ่านมาเกือบ 8 ปีแล้ว มันทำให้เราไม่คิดโฟกัสเรื่องความรัก แฟน หรือแม้กระทั่งคนคุยเลย และทุกครั้งที่มีคนเข้ามาและเราก็รู้ว่าเขาชอบ เราก็จะชัดเจนว่าไม่นะ แต่จะเป็นวิธีการที่เราและคนที่เข้ามายังเป็นเหมือนเดิม คือ ก็ยังเป็นพี่ เป็นเพื่อนในโมเม้นต์ที่ดี เราไม่เคยให้ความหวังใคร ไม่ทำอะไรดูเป็นเชิงคำว่าคนคุย จวบจนเรียนมหาลัย ก็ยังยืดมั่นว่าจะไม่โฟกัสเรื่องความรัก จวบจนเรียนปี 4 มีคนเข้ามาคุยและเพื่อนคือเชียร์ให้เปิดใจสักที เพราะเราค่อนข้างที่จะเย็นชา ไม่อ่อนหวาน หลัก ๆ เป็นคนไม่ชอบตอบแชท รักอิสระ และโลกส่วนตัวสูง เพื่อนเลยอยากให้เราลองเรียนรู้มันอีกสักครั้ง ไอ้คำว่ารักเนี้ย เราเลยลองเปิดใจดูสักครั้ง ก็ถือว่ามันดีนะ เขาก็ชัดเจนกับเรา เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่แบบเออมันเป็นแบบนี้หรอ แต่เชื่อเถอะว่าอะไรที่มันเหมือนจะดี มันมักจะมีจุดพลิก ฉันโดนเขาเท เพียงเพราะว่า เขารู้สึกดีกับเรานะ แต่ไม่เท่าอีกคน ฉันจุกมาก ตอนนั้นเลยแบบ ไม่เอาแล้วเว้ย!! ฉันไม่สนใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อีก จวบจนเรียนจบปี 5 เข้าสู่ช่วงทำงาน ต้องแยกย้ายไปใช้ชีวิต จากชีวิตที่เคยอยู่กับเพื่อนตลอด ไปไหนทำอะไรก็เพื่อนนี้แหละ แล้ววันหนึ่งมันไม่มี ย้ายมาอยู่หอคนเดียว ในสถานที่แปลกใหม่คนเดียว มันก็เลยเหงาเป็นธรรมดาสินะ มันมีความคิดอยากมีเพื่อนคุยสักคนหนึ่ง จนวันหนึ่งได้รู้จักกับคน ๆ หนึ่ง รุ่นเดียวด้วย เลยรู้สึกดีว่ามีเพื่อนแล้ว ในครั้งแรกเขาเข้ามาทำความรู้จักผ่านสื่อออนไลน์ และบังเอิญเขาเองก็พึ่งมาทำงานแถวเราอยู่ และไม่มีเพื่อนเหมือนกัน มันเลยทำให้รู้จักกัน ได้พูดคุยกัน และก็ห่างหายกันไป แต่เราน่ะอ่อนไหวเหลือเกิน ดันไปชอบเขา แล้วดันเป็นซื่อตรงกับความรู้สึก เลยบอกเขาไปว่าชอบ แรก ๆ นะ เราทักไปเกือบทุกวัน แต่วันละหนึ่งข้อความแค่นั้นเลย เพราะเราก็ไม่อยากรบกวน และต่อให้มันมีบทสนทนาเกิดขึ้น มันก็แค่ไม่กี่ประโยค จะบอกว่าทุกครั้งเขาตอบดีเสมอนะ ไม่ใช่ฟีลถามคำตอบคำ พอเวลาผ่านไปเราไม่ใช่ว่าท้อ แต่เรารู้จุดยืนตัวเอง ในหัวเราไม่ได้อยากมีแฟน แต่แค่อยากมีเพื่อนคุย แต่ในเมื่อเขาชัดเจนนะว่าไม่อยากคุย เราก็ห่าง ๆ ไป แล้ววันหนึ่ง เราตัดสินใจที่จะย้ายไปทำงานที่อื่น ซึ่งไกลจากที่เดิมมาก ตอนแรกคิดอยู่ว่าจะทักไปบอกดีไหม แต่เราก็บอกตัวเองว่าก็ไม่ได้ชอบ (ฉันต้องข่มตัวเองไว้ว่าไม่ได้ชอบแล้วนะ55) ไม่ได้คาดหวังอะไรแล้วไม่ใช่หรอ อย่างน้อยก็เพื่อนหน่า เลยลองทักไป
👧🏻 : เราน่าจะอยู่ที่นี้ถึงสิ้นเดือนนี้มั้ง
20.43 ส่ง
ยินดีได้รู้จักนะเพื่อนใหม่ คิคิ
20.43 ส่ง
20.43 อ่านแล้ว
🤔 : ไปไหน
20.43
อยู่เที่ยวด้วยกันก่อน
20.44
👧🏻 : ไปตามหายานอวกาศที่ขั้วโลกเหนือ
21.08
🤔 : ไม่ให้ไป
21.16
ไปนานเลยหรอ
21.17
👧🏻 : ถ้าเจอยานอวกาศก็คงไปอยู่นั้นเลย
21.34 ส่ง
🤔 : ถ้าไม่เจอหละ
07.00
👧🏻 : ภาวนาให้เจอ แต่ถ้าไม่เจอก็อยู่ที่นี้ต่อ
09.14 ส่ง
บทสนทนาจบลงเพียงเท่านี้ และไม่มีการเปิดอ่านนะ 55
ทุกคนอาจจะแบบคุยอะไรกันเนี้ย คือเราก็ไม่อยากบอกเขาว่าเราจะไปไหน หรือไปทำอะไรที่ไหน
ที่เรามาตั้งกระทู้แค่เพียงอยากเขียนความในใจมั้ง ไม่รู้หรอกว่าเราจะสามารถชอบคน ๆ หนึ่ง ได้นานแค่ไหน แต่แค่ได้ชอบมันก็รู้สึกดีมากแล้ว มากกว่าการต้องมานั่งคาดหวัง มานั่งรอคอย เพราะชีวิตมันยังอะไรอีกมากมายให้เราต้องทำ
ชอบนะแต่ไม่คาดหวัง มาคุยกัน
เริ่มเลยละกัน..
เราเป็นผู้หญิงที่แทบจะไม่คุ้นชินกับเรื่องความรัก เพราะประสบการณ์รักสมัยมัธยมซึ่งผ่านมาเกือบ 8 ปีแล้ว มันทำให้เราไม่คิดโฟกัสเรื่องความรัก แฟน หรือแม้กระทั่งคนคุยเลย และทุกครั้งที่มีคนเข้ามาและเราก็รู้ว่าเขาชอบ เราก็จะชัดเจนว่าไม่นะ แต่จะเป็นวิธีการที่เราและคนที่เข้ามายังเป็นเหมือนเดิม คือ ก็ยังเป็นพี่ เป็นเพื่อนในโมเม้นต์ที่ดี เราไม่เคยให้ความหวังใคร ไม่ทำอะไรดูเป็นเชิงคำว่าคนคุย จวบจนเรียนมหาลัย ก็ยังยืดมั่นว่าจะไม่โฟกัสเรื่องความรัก จวบจนเรียนปี 4 มีคนเข้ามาคุยและเพื่อนคือเชียร์ให้เปิดใจสักที เพราะเราค่อนข้างที่จะเย็นชา ไม่อ่อนหวาน หลัก ๆ เป็นคนไม่ชอบตอบแชท รักอิสระ และโลกส่วนตัวสูง เพื่อนเลยอยากให้เราลองเรียนรู้มันอีกสักครั้ง ไอ้คำว่ารักเนี้ย เราเลยลองเปิดใจดูสักครั้ง ก็ถือว่ามันดีนะ เขาก็ชัดเจนกับเรา เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่แบบเออมันเป็นแบบนี้หรอ แต่เชื่อเถอะว่าอะไรที่มันเหมือนจะดี มันมักจะมีจุดพลิก ฉันโดนเขาเท เพียงเพราะว่า เขารู้สึกดีกับเรานะ แต่ไม่เท่าอีกคน ฉันจุกมาก ตอนนั้นเลยแบบ ไม่เอาแล้วเว้ย!! ฉันไม่สนใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อีก จวบจนเรียนจบปี 5 เข้าสู่ช่วงทำงาน ต้องแยกย้ายไปใช้ชีวิต จากชีวิตที่เคยอยู่กับเพื่อนตลอด ไปไหนทำอะไรก็เพื่อนนี้แหละ แล้ววันหนึ่งมันไม่มี ย้ายมาอยู่หอคนเดียว ในสถานที่แปลกใหม่คนเดียว มันก็เลยเหงาเป็นธรรมดาสินะ มันมีความคิดอยากมีเพื่อนคุยสักคนหนึ่ง จนวันหนึ่งได้รู้จักกับคน ๆ หนึ่ง รุ่นเดียวด้วย เลยรู้สึกดีว่ามีเพื่อนแล้ว ในครั้งแรกเขาเข้ามาทำความรู้จักผ่านสื่อออนไลน์ และบังเอิญเขาเองก็พึ่งมาทำงานแถวเราอยู่ และไม่มีเพื่อนเหมือนกัน มันเลยทำให้รู้จักกัน ได้พูดคุยกัน และก็ห่างหายกันไป แต่เราน่ะอ่อนไหวเหลือเกิน ดันไปชอบเขา แล้วดันเป็นซื่อตรงกับความรู้สึก เลยบอกเขาไปว่าชอบ แรก ๆ นะ เราทักไปเกือบทุกวัน แต่วันละหนึ่งข้อความแค่นั้นเลย เพราะเราก็ไม่อยากรบกวน และต่อให้มันมีบทสนทนาเกิดขึ้น มันก็แค่ไม่กี่ประโยค จะบอกว่าทุกครั้งเขาตอบดีเสมอนะ ไม่ใช่ฟีลถามคำตอบคำ พอเวลาผ่านไปเราไม่ใช่ว่าท้อ แต่เรารู้จุดยืนตัวเอง ในหัวเราไม่ได้อยากมีแฟน แต่แค่อยากมีเพื่อนคุย แต่ในเมื่อเขาชัดเจนนะว่าไม่อยากคุย เราก็ห่าง ๆ ไป แล้ววันหนึ่ง เราตัดสินใจที่จะย้ายไปทำงานที่อื่น ซึ่งไกลจากที่เดิมมาก ตอนแรกคิดอยู่ว่าจะทักไปบอกดีไหม แต่เราก็บอกตัวเองว่าก็ไม่ได้ชอบ (ฉันต้องข่มตัวเองไว้ว่าไม่ได้ชอบแล้วนะ55) ไม่ได้คาดหวังอะไรแล้วไม่ใช่หรอ อย่างน้อยก็เพื่อนหน่า เลยลองทักไป
👧🏻 : เราน่าจะอยู่ที่นี้ถึงสิ้นเดือนนี้มั้ง
20.43 ส่ง
ยินดีได้รู้จักนะเพื่อนใหม่ คิคิ
20.43 ส่ง
20.43 อ่านแล้ว
🤔 : ไปไหน
20.43
อยู่เที่ยวด้วยกันก่อน
20.44
👧🏻 : ไปตามหายานอวกาศที่ขั้วโลกเหนือ
21.08
🤔 : ไม่ให้ไป
21.16
ไปนานเลยหรอ
21.17
👧🏻 : ถ้าเจอยานอวกาศก็คงไปอยู่นั้นเลย
21.34 ส่ง
🤔 : ถ้าไม่เจอหละ
07.00
👧🏻 : ภาวนาให้เจอ แต่ถ้าไม่เจอก็อยู่ที่นี้ต่อ
09.14 ส่ง
บทสนทนาจบลงเพียงเท่านี้ และไม่มีการเปิดอ่านนะ 55
ทุกคนอาจจะแบบคุยอะไรกันเนี้ย คือเราก็ไม่อยากบอกเขาว่าเราจะไปไหน หรือไปทำอะไรที่ไหน
ที่เรามาตั้งกระทู้แค่เพียงอยากเขียนความในใจมั้ง ไม่รู้หรอกว่าเราจะสามารถชอบคน ๆ หนึ่ง ได้นานแค่ไหน แต่แค่ได้ชอบมันก็รู้สึกดีมากแล้ว มากกว่าการต้องมานั่งคาดหวัง มานั่งรอคอย เพราะชีวิตมันยังอะไรอีกมากมายให้เราต้องทำ