ตามหัวข้อเลย เวลาเราทำอะไรมันจะดูไม่ถูกใจพ่อไปซะหมด ไม่เคยพูดชมหรือให้กำลังใจเลยสักครั้งเดียว 
- เราไปแข่งพับกระดาษของญี่ปุ่นได้ที่3 จากที่มี 10กว่าโรงเรียน พอเอาเกียรติบัติมาให้แม่ดู พ่อก็พูดว่าเค้าแข่งกันแค่3โรงเรียนรึเปล่าเลยได้ที่3
- ตอนเราได้ถือป้ายเดินขบวนกีฬาสี พ่อก็พูดกับเราว่าไปขอร้องเค้ารึเปล่าถึงได้ถือ โรงเรียนไม่มีคนสวยๆแล้วหรอ
- ตอนเราแข่งเต้นงานศิลปะ ได้ที่ท้ายๆ พ่อก็พูดว่าไปแข่งทำไมอายเค้า ได้ที่ท้ายๆขนาดนี้
- ตอนเราเป็นสิวพ่อก็พูดว่านอนๆอยู่หนอนเคยออกมาจากหน้าบ้างมั้ย
- เวลาเราทำความสะอาดห้องน้ำพ่อก็ชอบมาบอกว่านี่ทำแล้วหรอ เหมือนไม่ได้ทำ
- เรากวาดบ้านอยู่พ่อก็เดินมาเหยียบฝุ่นด้านหน้าเราที่กำลังกวาดทั้งที่ที่มีตั้งเยอะก็ไม่เดิน แล้วก็บอกว่าเรากวาดไม่สะอาด
- ถ้าเราทำความสะอาดบ้าน กวาด เช็ดถูแล้วเค้าไม่เห็น เค้าจะบอกว่าเราไม่ทำ แต่ถ้าเราทำให้เค้าเห็นเค้าจะบอกเราว่าตอนไม่มีคนอยู่ทำไมไม่ยอมทำ กลัวไม่รู้หรอว่าทำแล้ว
- เรารีดชุดทำงานให้เค้า เค้าก็จะพูดว่ารีดเหมือนไม่ได้รีด รีดเป็นรึเปล่าก็ไม่รู้
- เวลาแม่บอกเค้าว่าให้สอนเราอะไรที่เราทำไม่เป็น เค้าก็จะพูดกลับมาเลยว่าเรื่องแค่นี้ถ้าทำไม่เป็นก็ไม่ต้องไปทำอะไรกินแล้วแหละ (เช่น ทำกับข้าว)
- วันพ่อเราซื้อดอกไม้มาไหว้เค้า เค้าก็บอกเราว่าจะไหว้ทำไม มันก็แค่วันๆนึง แล้วเค้าก็ไม่ให้เราไหว้เค้า
เราก็พยายามทำทุกอย่างให้ดีแล้วนะ แต่เราทำเท่าไหร่มันก็เหมือนจะไม่เคยดีเลยสำหรับเขาเลยอ่ะเอาจริง เราย้ายมาอยู่กับเค้าได้4-5ปีแล้ว เรายังไม่เคยได้ยินคำชม หรือให้กำลังใจออกจากปากเค้าเลย ทุกวันนี้คือพยายามไม่สนใจกับคำพูดเค้านะ แต่บางครั้งคือมันก็รู้สึกแย่จริงๆ