พ่อแม่แท้ๆเราบังคับชีวิตเราทุกอย่าง บังคับแม้กระทั่งว่าต้องรู้สึกยังไง ต้องยิ้มต้องหัวเราะต้องสนุกห้ามเศร้าห้ามร้องไห้ห้ามโกรธห้ามหงุดหงิด บางครั้งตบหน้าเราแล้วก็บอกว่าห้ามร้อง เราจะขอพูดถแค่นี้นะคะถ้าอยากรู้เพิ่มเติมขอหลังไมค์ได้ค่ะจะเล่าให้ฟัง แต่ว่าเราเคยหนีออกจากบ้านแล้วโดนตามตัวจนเจอแล้วกลับบ้านแต่ก็โดนตีที่หนีไป เราอยู่รู้ว่าถ้าเราอยากขอเป็นเด็กบุญธรรมขอใครซักคนเราขอตัดสินเองได้ไหมเพราะพ่อแม่ต้องไม่ให้แน่ๆเราก็ไม่รู้ว่าทำไมพวกเค้าถึงจะให้เราอยู่กับพวกเค้าให้ได้ทั้งๆที่พออยู่ด้วยกันก็ไม่เคยให้เราได้พูดไม่รับฟังอะไร เราอยากรู้ว่าถ้าเราขอความช่วยเหลือจากสถานสงเคราะห์หรือใครก็ตามที่เป็นหน่วยงานด้านนี้ เค้าจะปกป้องและกันเราออกจากพ่อแม่ทันทีไหมคะ เรากลัวว่าถ้าทางหน่วยงานแค่คุยให้แล้วก็จบพ่อแม่ก็จะลงโทษเราหนักกว่าเดิมอีก
ตอนนี้อายุ17ปีค่ะ

ปล.แท็กผิดขออภัยนะคะ