สวัสดีค่ะเรามีความเครียดอยากจะมาเล่าระบายให้ใครสักคนได้ฟัง.เราเป็นคนที่ครอบครัวไม่ได้สมบูรณ์พ่อแม่ของเราแยกทางกันไปตั้งแต่เราเกิดเราอยู่กับปู่ย่าและน้าอาที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของพ่อ.เราเป็นที่ไม่ได้สนใจว่าครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์จะทำให้เราไม่สามารถดำเนินชีวิตได่เพราะทุกอย่างขึ้นที่ตัวเรา
ค่ะตั้งแต่เด็กเราเป็นเด็กที่ต้องช่วยเหลือตัวเองมาตลอดเรามีความสามารในก้านการร้องเพลงเราแข่งและเป็นที่ชื่นชมจองทุกคนเราพยายามตั้งใจเเละเป็นคนเก่งมาตลอดตอนนี้เราอายุ21เรียนมหาลัยอย่างที่ว่าเราเป็นคนที่เก่งยิ่งโตเราก็แค่อยากคนที่ค่อยรับฟัง.เราแค่อยากมีคนที่ค่อยอยู่ข้างๆเป็นคนครอบครัวรักมากแต่ตอนนี้ยังไม่เรียนจบเราหาค่าห้องค่ากินช่วยแบ่งเบาที่บ้านมาตลอด.เเต่เราไม่เคยดีในสายของคนในครอบครัวเวลาที่เรามีปัญหาทุกคนกลับไม่เคยจะถามอย่างมากก็ซ้ำเติมเราด้วยคำพูดก็ไม่ฟังอย่างนั่นแย่างนี้เรา.ทุกคนที่รู้จักเราก็จะปรึกษาเราได้แต่เราแค่มีปัญหาด้านครอบครัวที่ไม่เคยไว้ใจ.ไม่เคยเข้าใจไท่เคยรับฟังต้านความคิดเราจัต้องเป้นแบบนี้เเบบนั่นอยู่เสมอ.ทุกอย่างต้องอยู่ในกรอทำดีแค่ไหนก็ไม่เคยพอต่อความต้องการ.ไม่เคยชมไม่เคยอวดเก่งแค่ไหนก็ไม่เคยไว้ใจ.เพราะคำส่าหัวโบราณของปู่ย่าที่ไม่เคยปลงไม่เคยจะปบ่อยตามเราอย่างกับเด็กไม่เคยทำให้ไว้ใจได้เลยสักครั้งเราเหรื่อยมากเราเลยไม่อยากที่ตะกลับบ้านอยู่ตลอดเวลาเรากลัวว่าจะถูกมองว่าเป้นเอ้กที่ำม่เคยเีพอเลยเรากลัวกลับกลายเป็นครอบครัวที่ทำให้เรารู้สึกขาดความมั่นใจในหลายๆอย่าง