เรื่องนี้อาจจะยาวหรือซับซ้อนหน่อยนะคะ แต่เราอยากให้ทุกคนช่วยให้สมองกับหัวใจเราหาคำตอบหน่อยค่ะ

คือเรารู้จักกับเพื่อนผู้ชายคนนึงตอนม.1นามสมมุติ นนท์ เรายอมรับตรงๆเลยว่าเราแอบชอบเขา เขาก็ทำดีกับเราแต่เราก็ไม่ได้อะไรมากเราคิดว่าเราอาจจะแค่ชอบเขาแล้วก็ผ่านไป แต่เรื่องที่เราเจอทำเราจุกมาถึงทุกวันนี้เลยค่ะ

แน่นอนว่ามีเพื่อนผช.ก็ต้องมีผญ.เราเลยไปเข้ากลุ่มเพื่อนกลุ่มนึงตอนม.1แต่เขาทำไม่ดีกับเราเราเลยออกจากกลุ่มมา ตอนขึ้นม.2เราเลยว่าจะหาเพื่อนใหม่แต่พอเราเดินเข้าห้องเรียนก็มีเพื่อนคนนึงนามสมมุติ ฟ้า คือตอนม.1เรากับฟ้าไม่เคยคุยกันเลยสักคำแม้แต่ประโยคเดียวก็ไม่เคยเพราะไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน แต่วันเปิดเทอมม.2วันแรก ฟ้ามันเรียกให้เราไปนั่งข้างๆเหมือนกับเป็นเพื่อนสนิทกันเลยด้วยความที่มันเรียกขนาดนั้นแลวจะเดินไปนั่งที่อื่นก็ดูนิสัยแย่เลยไปนั่งข้างมันแล้วก็ทำความรู้จักกันจนสนิทกัน ช่วงนั้นไอนนท์มันก็เริ่มใบ้ๆเราแล้วแหละว่ามันชอบฟ้าแต่เราดันโง่ไม่รู้จนต้องให้มันบอกเองตอนนั้นหัวใจเราแตกสลายมากทั้งที่เราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเราเลยไปบอกไอฟ้า ฟ้ามันก็บอกมันชอบเหมือนกัน เราก็..อะ..ในเมื่อไอฟ้ามันชอบเราก็ยอมมันเพราะเรารู้ว่าเรากับนนท์มันไกลกันมากเราเลยช่วยเป็นแม่สื่อให้นนท์กับฟ้าตอนนั้นเราแทบไม่ได้นอนเลยมัวแต่ช่วยให้เพื่อนมันสมหวัง แล้วตอนที่มันขอเป็นแฟนกันเราก็อยู่ด้วย เราอยู่กับมันทั้งคู่แทบจะทุกเวลา มันเป็นแฟนกัน จะเซอร์ไพรส์กัน กินข้าวด้วยกัน ทะเลาะกัน เลิกกันแล้วก็กลับมาคบกันใหม่ ในทุกๆเหตุการณ์มีเราอยู่ในนั้น เราเองก็ไม่ได้อยากยุ่งนะแต่ไอฟ้ามันรั้งเราตลอดเวลาเราจะออกห่าง ให้มันได้อยู่กันสองคนแล้วไอนนท์มันก็ทำดีกับเราและฟ้าแบบดีมากจนบางทีเราเผลอใจไปชอบแฟนเพื่อนแต่เราก็ห้ามใจตัวเองตลอด จริงๆไอฟ้ามันก็รู้นิดๆว่าเราชอบนนท์แต่มันเห็นเราเปิดทางให้มันเลยไป ทุกครั้งที่มันทะเลาะกันและเลิกกันเราจะเป็นคนคอยช่วยให้มันได้กลับมาคบกันตลอดจน นนท์เคยบอกว่า (มีพระคุณกับกูมากแต่ไม่ต้องเหนื่อยมาช่วยพวกกูหรอก) เราเองก็ตอบไปว่าไม่เป็นไรเราเต็มใจเห็นเพื่อนมีความสุขก็โอเคเพราะมันทั้งคู่ทะเลาะกันบ่อยมาก จนครั้งนึงที่มันทะเลาะกันใหญ่มากๆจนเราเชื่อมมันทั้งคู่กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้เราก็คอยปลอบทั้งคู่จนวันนั้นเราไม่ได้นอนเลยไอนนท์มันก็โทรมาร้องให้กับเราส่วนไอฟ้าก็ทักมาหาเราไม่หยุดคือนนท์กับฟ้ามันทักมาแบบไม่ให้เราทำอะไรเลย เราว่าจะไปอาบน้ำกินข้าวก็ไปไม่ได้เพราะเราก็กลัวว่าเพื่อนมันจะเศร้าหนักเลยอยู่เป็นเพื่อนทั้งคู่โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ว่าเราอยู่กับอีกคนนึงด้วย หลังจากครั้งนั้นไอนนท์มันเปลี่ยนไปแบบ100%เลย มันตีตัวออกห่างมันไม่คุยมันไม่ยุ่งไม่อะไรกับเราเลยทั้งที่ปกติถึงจะทะเลาะกันแต่ทั้งคู่ก็จะทำตัวปกติกับเรา เราเลยจะไปถามนนท์ว่ามันเป็นอะไรแต่พอไปถามมันก็ตะคอกใส่เราเป็นคำตอบกลับมาทุกครั้งที่เราถามมัน เราก็พยายามใจเย็นแล้วก็สงบใจเราไว้คิดในใจตลอดว่าคงต้องในเวลามันหน่อย เราให้เวลามันใจเย็นเกือบอาทิตย์เลย พอกลับไปถามมันใหม่มันทั้งด่า ทั้งตะตอกใส่เราแบบเราไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ตอนนั้นกลับไปนั่งร้องให้เลยค่ะ เราก็คิดย้อนกลับไปว่าเราไปทำอะไรให้มันโกรธหรีอป่าวแต่ก็คิดไม่ออก แต่ถึงอย่างงั้นวันต่อมาเราก็ไปขอโทษไอนนท์อยู่ดี มันถามเราว่าเราขอโทษมันเรื่องอะไรเราก็บอกแค่อยากขอโทษแล้วมันก็เย็นลงคุยกับเราดีๆแต่ก็ยังทำตัวไม่เหมือนเมื่อก่อนคือมันพูดแทงใจดำเรามากในทุกประโยคที่มันพูด เวลามันมีปัญหาเราปลอบใจมันคุยกับมันยาวเหยียด แต่เวลาเรามีปัญหามันตอบกลับเรามาประโยคเดียว แล้วน้ำเสียงมันดูรำคาญมาก จนวันนึงเราทนไม่ไหว ไปพูดกับมันว่า เป็นอะไรบอกกันตรงๆต่อให้ปัญหามันใหญ่หรือเล็กจนไร้สาระเราก็ช่วยแก้ได้ แต่มันตะคอกเราว่าไม่ต้องยุ่งและมันเกลียดเราไม่ได้เห็นเราเป็นเพื่อนแต่แรกแค่มีเราไว้ช่วยปะครองความสัมพันธ์มันกับฟ้า ตอนเราได้ยินคำนี้โคตรกลั้นน้ำตาเลยค่ะเราจำได้ว่าโมโหเดินไปต่อยกำแพงหินจนเลือดไหลเป็นทางเลยพอไอฟ้ารู้มันก็บอกว่าตอนแรกมันก็คบเราหวังผลแต่ตอนนี้มันก็รักเรามากๆจนคิดแบบนั้นไม่ได้แล้ว เราจัดการกับสภาพอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยเราเครียดมากจนนอนไม่หลับเรื่องนี้เกิดมาเกือบ2เดือนแล้วแต่เราก็ยังลืมมันไม่ได้ เราเคยพยายามกินยาเพื่อให้หลับแต่ก็ไม่ช่วย แล้วด้วยความที่เราชอบมันด้วยก็ยิ่งเจ็บหนักเลยค่ะช่วยแรกๆคือนอนซมอยู่บนเตียงจนไม่มีแรงทำอะไรเลยกลายเป็นว่าเราไม่กล้าเปิดใจให้ใครเข้ามาใหม่ที่เราเล่าฝห้ฟังอาจจะดูเล็กน้อยแต่ในตอนนั้นแทบล้มทั้งยืนเลยค่ะ มีใครช่วยเราได้บ้าง ให้ลืมเรื่องแบบนี้ ที่บอกว่าเวลาช่วยเยียวยาได้เราว่าเรื่องนี้มันหนักไปจนเวลามันคงต้องนานหลายปีเลยค่ะ