รีวิวการ์ตูนทำอาหาร พ่อครัวจอมมายา ภาค 2 ผลงานของผู้เขียนไอ้หนูซูชิ

รีวิวเรื่องที่ 67

ชื่อเรื่อง พ่อครัวจอมมายา ภาค2 ミスター味っ子




แนวเรื่อง ทำอาหาร ตลก ชีวิตประจำวัน

ผู้เขียน ไดสึเกะ เทราซาว่า

ผลงานการเขียน (ยาวหน่อยนะ)

พ่อครัวจอมมายาภาค 1, พ่อครัวจอมมายา ภาค2 , พ่อครัวจอมมายา ภาคยุคเอโดะ , ไอ้หนูซูชิ ภาค1 , ไอ้หนูซูชิ ภาคแข่งทั่วประเทศ , ไอ้หนูซูชิภาค 2 , หักเหลี่ยมยอดนักชิม , นักสืบจอมโซ้ย

**อาจารย์ชอบเขียนการ์ตูนเกี่ยวกับอาหาร**

ที่มา

https://www.cmoa.jp/author/784/

จำนวนเล่ม 13 เล่มจบ มีแปลไทย

สถานะ จบมีภาคแยก

เรื่องนี้มี 3 ภาคนะครับ


ภาค 1 ที่เคยรีวิวไปแล้ว เรื่องราวของรุ่นพ่อ ก่อนภาค 2

https://www.facebook.com/100065473290350/posts/474519238073849/

ภาค 2 รุ่นลูก พระเอกภาคแรกมีบทเด่น 13 เล่มจบ ภาคนี้ที่กำลังรีวิวครับ

ภาค แยก ทำอาหารจากยุคเอโดะ 4 เล่มจบ ยังไม่ได้อ่าน

พล็อตเรื่อง

ฝั่งโยตะ

โยอิจิ(พระเอกภาคแรก) มีลูก มีเมีย เปิดร้านอาหารอยู่ที่เดิม แต่ใจยังคงรักการผจญภัย เลยออกจากบ้านไปโลกกว้าง เพื่อเรียนรู้วัฒนธรรมและการทำอาหารแบบใหม่ๆ ทำให้ลูกชาย　โยตะ ต้องมาทำอาหารแทน เจอปัญหาต่างๆ มีทั้งคนมาหาเรื่องร้าน คิดฮุบร้าน มาท้าทาย ทำให้โยตะ ต้องเจออุปสรรค ต่างกันไปในแต่ละวัน

ฝั่งโยอิจิ

ออกเดินทางผจญภัยในต่างแดน ศึกษาอาหารและวิถีชีวิตต่างๆ ระหว่างทางก็จะเจอปัญหาให้แก้ตลอด ก่อนจะกลับญี่ปุ่น เพื่อช่วยเหลืออาจิโอ

หลังจากการลงตำแหน่งของอาจิโอคนก่อน ทำให้ต้องมีการแต่งตั้งอาจิโอคนใหม่ กลับกลายเป็นเด็กหนุ่มคนนึง เท่านั้น แต่ไม่ใช่นั้น อาจิโอคนใหม่ รวมกับ กรรมการบริหาร เปลี่ยนรูปแบบนโยบาย องค์กรอาหารอาจิโอที่ปกครอง จากการเน้นรสชาติ เป็นองค์กรการค้า เน้นกำไร ทำให้โยอิจิ ต้องกลับมาญี่ปุ่นอีกครั้ง เพื่อกู้ชื่อเสียง องค์กรอาหารอาจิโอกลับมาให้ได้

เนื้อหา

การ์ตูนต่อเนื่อง อ่านข้ามเล่มไม่ได้นะครับ

ช่วงต้น โยตะกับการเรียนรู้

ช่วงแรกเนื้อหาจะเน้นไปที่โยตะ ลูกชายของโยอิจิ เจออุปสรรคในร้านค้าต่างๆสลับกับเรื่องราวของโยอิจิ ที่ไปผจญภัยในโลกกว้าง แก้ปัญหาเกี่ยวกับอาหารต่างๆ

ในการทำร้านอาหาร ฝีมือโยตะดีมาก จนไปเข้าตาผู้บริหารอาจิโอคนปัจจุบัน เลยทาบทามโยตะ เข้าสู่โรงเรียนอาหารของอาจิโอ

หลังการเข้าเรียนโยตะได้เรียนรู้ สิ่งต่างๆ การทดลองเปิดร้าน การทำอาหารให้คนกินในแบบที่ต้องเร่งรีบ อาหารเฉพาะตัวกับอาหารโรงอาหารต่างกันยังไง และ ท้ายสุด ก็ได้เข้าไปสู่แผนก มัธยมปลาย ของ อาจิโอ

แผนกมัธยมปลาย ของอาจิโอนั้น สามารถให้นักเรียนกู้เงินไปลงทุนเปิดร้านเท่าไหร่ก็ได้ สามารถเปิดร้านได้ในพื้นที่กำหนด และต้องใช้เงินทุนคืนหลังการจบการศึกษา ทำให้โยตะได้เข้าไปเรียนรู้ประสบการณ์เปิดร้านจริงๆ

ช่วงกลาง ชีวิตจริงและชีวิตในอุดมคติ

โยตะได้เข้าไปทำงานในร้านพาร์ทไทม์ แห่งนึง จะได้เจอปัญหาด้านการบริหารกับชีวิตจริง ในยุคที่เศรษฐกิจลำบาก คนหวังอาหารดี ราคาถูก แต่ถ้าจะทำแบบนั้นได้ ก็ต้องไปกดราคากับเกษตรกรอีกต่อ การบริหารร้านสาขา บริหารจัดการวัตถุดิบ เป็นสิ่งที่แก้ไม่ได้ง่ายๆ โยตะจะทำยังไงนะ

ช่วงท้าย การแข่งขันชิงตำแหน่งราชาอาหาร

เป็นช่วงการรวมตัวละครต่างๆ ทั้งรุ่นพ่อ รุ่นลูก รุ่นปู่ ผู้จัดการคนเก่า คนใหม่ และอื่นๆอีกมากมาย มาแข่งทำอาหารกัน โดยจัดแข่งกันเป็นคู่ เรื่องราวจะเป็นยังไง ใครชนะ ใครแพ้ ต้องตามไปเองอ่านครับ

รีวิว

ส่วนตัวชอบภาคแรกกว่ามากกกก เทคนิคเรียบง่าย ทำอาหารตามได้ วัตถุดิบไม่เวอร์เกินไป อ่านแล้วนึกรสชาติออก

ภาคสองต้นเรื่องช่วงแรกนี่ดีมากครับ อาหารกำลังดีพอ เจออุปสรรคต่างๆ ยิ่งช่วงโยตะไปเข้าโรงเรียนนี่ชอบมาก ทำให้เราได้เจออุปสรรคจริง เห็นข้อดี ข้อเสีย ของการเปิดร้านอาหาร อันนี้ชอบครับ

เข้ากลางเรื่องรู้สึกเวอร์ๆไป ยิ่งขึ้นเครื่องบิน เข้าสู่สภาวะไร้แรงโน้มถ่วงเพื่อทำอาหารเนี้ย เวอร์มาก เราอ่านแล้วจินตนาการรสชาติตามไม่ค่อยออก แค่เออ อร่อยขึ้นมั่ง

พอเข้าสู่โลกการทำงาน เหมือนคนเขียนไม่แน่ใจว่า จะเขียนสายเรียล หรืออุดมคติดี การทำงานเจอปัญหาเรียลๆ แต่แก้ด้วยวิธีอุดมคติ ทำให้รู้สึกไม่ลงตัวเท่าไหร่

พอเข้าช่วงท้าย การแข่งขันอภิมหาตัวละคร รุ่นพ่อ รุ่นลูก รุ่นปู่ยังมี ไม่ใช่แค่นั้น ผู้จัดการอาหารคนเก่า คนใหม่ มาหมด โคตรเยอะ แข่งรวมๆกัน บอกตามตรงไม่ค่อยสนุก มันเยอะเกินไป เราไม่เห็นขั้นตอนทำอาหารด้วย แค่ชิมแล้วบอกวิธีการทำว่ามีเทคนิคยังไง ไม่ค่อยอิน

ตอนจบ โอ้ กล้ามาก ให้ลุงตัวร้ายทำอาหาร และตามสไตล์ อาจารย์แกเขียนครับ สุดท้ายก็ไม่มีคนเลวจริงๆ ดีกันหมด ก็ถือว่าจบโอเคอยู่นะ

คะแนน 6.5/10 ถ้าเอาแค่ช่วงแรก ให้ 8 เลยนะ ชอบมาก พอเข้าช่วงท้ายๆ ไม่ค่อยสนุก เลยให้แค่นี้ครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้





[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้