วันนี้กลับเมืองไทยหลังจากมาท่องเที่ยวญี่ปุ่น 5 วันแบบ no visa, โผล่เข้ามาที่สนามบินนาริตะตอนบ่าย ต๊กกะจัย นึกว่าอยู่เมืองไทย เจอคนไทยเดินเต็มไปหมด น่าจะมี 3 ไฟลท์ที่ออกเวลาไล่เรี่ยกัน รู้สึกอบอุ่นดี ทักทายกันตามแถวต่อคิวซื้อของใน duty free ในระดับที่เรียกว่า last minute shopping และแถวต่อคิวยาวเป็นหางงู

ปรากฎการณ์ขนม Tokyo Banana หมดทุก shelf ทุกร้านใน terminal 1 แบบไม่เคยเห็นมาก่อนเท่าที่เคยบินมาญี่ปุ่นเกือบ 10 ครั้ง คงเพราะนางคงไม่นึกว่าจะขายดีขนาดนั้น เอาตามตรงนะครับ ผมเห็นหิ้วกลับกันทั้งมันฝรั่ง ช๊อคโกแลต กันแทบทุกคน นับเป็นนิมิตหมายที่ดีต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของโลก ถ้าโควิดไม่หนักหนากว่าเดิม 

นี่ถ้าจีนเปิดประเทศให้บินเข้ามาไทยได้แบบเสรี ผมว่าบ้านเราคงไม่ต่างจากญี่ปุ่นที่บรรดาคนที่มาเที่ยวอยากจะจับจ่ายใช้สอย ซื้ออาหาร ขนมกลับไปฝากบ้านเค้า และค่าเงินบาทที่อ่อนน่าจะแข็งแรงขึ้นในไม่นานนะผมว่า ตอนนี้ก็ได้แต่หวังภาคบริการและการท่องเที่ยวช่วยฉุดเศรษฐกิจเราให้ขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้ ในยุคเศรษฐกิจที่น่าจะง่อนแง่น ถดถอย วันจันทร์พรุ่งนี้ก็ได้แต่ลุ้นอย่าให้ตลาดพังลงไปเยอะ เดี๋ยวจะอิจฉาเซียนเหลานั่งอยู่บนฮาเล็ม

ปล. หวังว่าไม่เอาโควิดติดตัวกลับเมืองไทยก็พอเพี้ยง