ตั้งแต่เราเกิดมาเราเป็นอิสลามมาโดนตลอด ก่อนหน้าที่ยายยังไม่เสีย ที่บ้านก็ดูมีความสุขดี ไม่มีการบังคับละหมาดขนาดนั้น แต่พอยายเสีย พ่อกับแม่ก็เสียใจ แล้วต่างละหมาดให้ยาย แล้วมาบังคับเราให้ละหมาด เรารำคาญมาก แต่ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่จะตอบโต้ก็ไม่มีสิทธิ์ อีกอย่างพ่อเรามาบังคับหนักขึ้นเรื่อย ๆ มีการไปปรึกษาเพื่อนรุ่นพี่ที่เป็นครูสอนศาสนา ว่าให้ทำยังไงดี แต่สิ่งที่ได้รับคือเราโดรตะคอกโดนกดดันจนเราจนมุมมาก ๆ หน้าพ่อตอนนั้นคือเหมือนเขาจะตีเราเลย แล้วมาขู่เรื่องหลังความตายว่า พอตายแล้วผู้สอบสวน (มลาอิกะฮ์) จะสอบสวนเรื่องละหมาดเรื่องแรก แต่หารู้ไม่เลยว่าเรา ไม่ได้มีความเชื่อเรื่องอะไรเลย เราอยากอยู่อิสระ โดนมีสิ่งดี ๆ รอบตัวเป็นสิ่งยึดเหนี่ยว หรือการมีจริยธรรมและคุณธรรมโดยพื้นฐานอยู่แล้ว เช่นการทำดี ให้เกียรติผู้อื่น การมีมารยาท การบริจาคตามที่เราต้องการที่พึงมีพึงให้ ไม่ฆ่าคน หรือ ทรมานคน เป็นต้น เราไม่งมงาย ไม่ทำอะไรที่ฝืนธรรมชาติ เชื่อสิ่งที่เห็นและเป็นไปได้ ไม่เข้าข้างฝั่งใดฝั่งหนึ่ง ไม่ได้มีความเชื่อกับศาสนาทุกศาสนาเต็มร้อย แต่มีความเคารพสิทธิของมนุษยชาติอยู่คือเราไม่ก้าวก่ายความเชื่อการนับถือใคร แต่พ่อเราไม่เข้าใจเรา ได้แต่นำคำพูดคำแนะนำคนอื่นมาทำและทำกับเราด้วย เราเครียดมากเลย ในใจอยากออกจากบ้านไปอยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่ไม่มีที่ไป ไม่มีเงิน เราอายุ แค่ 16 เอง เราเหนื่อยใจที่เจออะไรแบบนี้ กว่าจะหลุดพ้นไปจากบ้านเฮงซวยหลังนี้คงต้องเจ็บใจและเสียสุขภาพจิตอีกมากเลยล่ะ