พวกนักเลง หรือ พวกที่เคยทำผิดกฏหมายร้ายแรง มาโดนรุมกระทืบหรือโดนทำร้ายบาดเจ็บสาหัส  มันทำให้ผมยิ้มกว้างมากๆเหมือนตอนที่มีความสุขที่สุดเลยครับ  เป็นความสุขที่สมน้ำหน้าคนพวกนั้น ในใจก็คอยพึมพำ "เอาเลย เอาอีก  ฟาดเลย  กระทืบเลย นั่นแหละ"  

จนมาถึงวันนี้ผมได้ดูคลิปชายชราโดนนักเลงลุมหาเรื่องโดนตบหน้าบ้างโดนผลักบ้าง แต่ในท้ายที่สุดไอนักเลง2คนนั้นก็โดนชาวบ้านรุมกระทืบ  ผมยิ้มกว้างในใจก็พึมพำ แล้วก็หัวเราะออกมาเป็นระยะ เอาอีกๆ แล้วน้ำตาผมก็ไหลออกมาเป็นน้ำตาที่รู้สึกได้เลยว่าเห้ย! นี่มันไม่ใช่น้ำตาของความสุข ผมยิ้มด้วยความสมน้ำหน้าพวกมัน พร้อมกับน้ำตาของความเศร้า  

(ผมผิดปกติและ มันเกิดจากอะไร  แล้วมันมีวิธีไหนที่แก้ไขได้บ้างครับ)