เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นสาวสองอายุ15-16เราเริ่มแต่งหญิงแล้วเวลาเราไปไหนเราก็แต่งหญิงตลอด
แล้วทีนี้เราจะไปงานแต่งลูกของพี่แม่เราเราก็แต่งตัวแต่งหน้าเรียบร้อยละ พอเราออกจากห้องเพื่อจะไปงานแต่ง
ที่นี้แม่เราใล่ให้เราไปเปลี่ยนชุดแบบผู้ชายเราไม่โอเคเราเลยบอกว่าไปเลยเราไม่ไปแล้วพูดแบบเสียงน้อยใจ
ที่นี้เราก็เข้ามาในห้องแล้วเปลี่ยนเป็นชุดบ้านแม่เราก็พูดว่าไม่รู้จักอายคนแต่แม่เราก็เคยสอนนะว่า คนนะไม่ต้องอายถ้าเขาไม่ใด้หา
ให้เรากิน ที่นี้พอแม่เราไปพี่เราเราเกลียดพี่ตัวเองมากมันเยอะเย้ยเราเราก็ไม่คุยด้วยเรานอนร้องให้เราเสียใจในห้องเงียบๆ
พอเราไม่คุยกับมันก็พูดว่าตายแล้วหรอ เราเสียใจมากเราอยากหลุดพ้นจัง
ปากบอกรับได้แต่
แล้วทีนี้เราจะไปงานแต่งลูกของพี่แม่เราเราก็แต่งตัวแต่งหน้าเรียบร้อยละ พอเราออกจากห้องเพื่อจะไปงานแต่ง
ที่นี้แม่เราใล่ให้เราไปเปลี่ยนชุดแบบผู้ชายเราไม่โอเคเราเลยบอกว่าไปเลยเราไม่ไปแล้วพูดแบบเสียงน้อยใจ
ที่นี้เราก็เข้ามาในห้องแล้วเปลี่ยนเป็นชุดบ้านแม่เราก็พูดว่าไม่รู้จักอายคนแต่แม่เราก็เคยสอนนะว่า คนนะไม่ต้องอายถ้าเขาไม่ใด้หา
ให้เรากิน ที่นี้พอแม่เราไปพี่เราเราเกลียดพี่ตัวเองมากมันเยอะเย้ยเราเราก็ไม่คุยด้วยเรานอนร้องให้เราเสียใจในห้องเงียบๆ
พอเราไม่คุยกับมันก็พูดว่าตายแล้วหรอ เราเสียใจมากเราอยากหลุดพ้นจัง