สวัสดีค่ะ มาตามหาหนังสือรวมเรื่องสั้นเล่มนึงจำชื่อเรื่องกับชื่อนักเขียนไม่ได้เพราะอ่านเมื่อนานมากแล้วค่ะ แต่อยู่ดีๆก็นึกถึงหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา จำได้แค่ว่านักเขียนเป็นผู้ชายค่ะ

เราพอจะจำเรื่องสั้นแต่ละเรื่องได้คร่าวๆ 

เรื่องแรกจะเป็นตัวตลกตัวหนึ่งที่ไปเจอกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ ตัวตลกใช้ชีวิตด้วยการเล่นตลกให้คนดูมาทั้งชีวิต แล้วนานวันเข้าก็ผูกผันกับเด็กผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาค่ะ วันหนึ่งก็เล่นตลกให้เด็กผู้หญิงดู จนเด็กผู้หญิงหัวคนนั้นหัวเราะจนหายใจไม่ออก แต่ตัวตลกก็ขอความช่วยเหลือใครไม่ได้เพราะพูดไม่ได้ค่ะ 

เรื่องต่อมาเป็นเกี่ยวกับเด็กผู้ชายที่มีเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อว่าอ้นค่ะ อ้นเป็นผู้หญิงที่ชอบเล่นเหมือนผู้ชาย ปีนต้นไม้บ้าง วิ่งไล่จับบ้าง ไว้ผมสั้น แล้วก็ทะเลาะกับแม่เพราะแม่บังคับให้ใส่กระโปรง ก็เลยมานอนค้างที่บ้านเด็กผู้ชายแล้วก็ให้แม่ของเด็กผู้ชายช่วยตัดผมให้ (จำได้แค่นี้ค่ะ)

อีกเรื่องที่จำได้ก็คือหญิงชรากับไหสีฟ้าค่ะ หญิงชราบอกว่าใครก็ตามที่สามารถปั้นไหที่มีสีเหมือนท้องฟ้าและน้ำทะเลได้จะให้รางวัลอย่างงาม ไหไหนที่ไม่ถูกใจก็ทุบทิ้งหมดเลยค่ะ หญิงชราต้องการนำหัวของตัวเองไปไว้ในไหนั้นตอนตาย เพราะมีเรื่องฝังใจอยู่ว่าเคยติดบนแพ(หรือเรือก็ไม่ทราบ)กับผู้ชายคนหนึ่งลอยอยู่กลางทะเลเคว้งคว้างเห็นแต่ท้องฟ้าและทะเลกว้างและชายหนุ่มแค่นั้น แต่หลังจากนั้นก็มีเรือมาพบชายหนุ่มเข้าและช่วยเหลือเขาและทั้งคู่ก็ไม่ได้พบกันอีกเลย

เรื่องสั้นอีกเรื่องที่จำได้ก็คือ มีครอบครัวหนึ่งเต้นลีลาศกันทั้งตระกูลเลยค่ะ บ้านต่อเติมให้มีพื้นที่สำหรับเต้นลีลาศ และผู้หญิงคนหนึ่งเล่าเรื่องราวของครอบครัวว่าคุณยายแกก็มีลูกมีหลานหลายคน มีคนหนึ่งที่เป็นออทิสติก ยายแกเคยมีสามีเป็นฝรั่ง แต่สามีแกตายเพราะมาลาเรีย แกก็ไปแต่งงานใหม่กับคนขายถ่าน แต่ก็มีคนลือว่าแกมีสัมพันธ์กับเจ้า เพราะว่าแม่ของหญิงสาวผิวพรรณดี ไม่มีเค้าพ่อค้าถ่านเลย วันหนึ่งแกทะเลาะกับน้าไข่เรื่องที่จะต่อเติมบ้านเพิ่มทั้งๆที่ไม่ค่อยมีเงินแล้ว แล้ววันหนึ่ง น้าไข่ก็โดนซ้อม(หรือว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรสักอย่างจำไม่ได้ค่ะ) ทำให้แกเต้นลีลาศไม่ได้อีก แล้ววันหนึ่งน้าไข่ก็ตาย โดยมีน้าเจี๊ยบซึ่งน่าจะทำใจกับการจากไปของน้าไข่ไม่ได้ เลยเลียนแต่งตัวแบบน้าไข่ตั้งแต่หัวจรดเท้า เลียนแบบการพูด การเต้นลีลาศของน้าไข่ จนนายพูดขึ้นมาว่า "สงสัยผีไอ้ไข่เข้าสิงมัน" (แง จำได้คร่าวๆประมาณนี้ค่ะ)