สวัสดีค่ะ

พอดีมีเรื่องคิดไม่ตก อยากฟังหลายหลายความเห็น คือพึ่งห่างกับแฟนที่คบมา5ปี - ไม่เคยทะเลาะกันแบบซีเรียสขนาดห่างกันเลยสักครั้ง

สถานการณ์มันเริ่มจากเรารู้สึกเบื่อเบื่อเค้ามาสักพัก ก็เลยเริ่มไม่สนใจเค้า ไม่ใส่ใจเค้า เหมือนเห็นเค้าแล้วมันรู้สึกขัดใจ เอือมไปหมด ก็เคยแอบสังเกตตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไร รักน้อยลงรึเปล่า แต่ไม่ได้รู้สึกแบบอยากเลิกนะคะแล้วช่วงปีนี้เราก็มีมรสุมชีวิตเรื่องอื่นเยอะด้วย คิดว่าอาจจะเป็นเครียดสะสมเลยจมในความทุกข์บ่อย แต่เรายังเจอกันอยู่ด้วยกัน คุยกันดี ไม่ได้หงุดหงิดใส่กัน แค่เหมือนมัน จืดดค่ะอยู่ไปวันวันอารมนั้น นั่งแยกกัน นอนแยกกัน ประมาณนั้นค่ะสำหรับเรา ซึ่งเราเป็นคนแสดงออกชัด เราคิดว่าเค้าก็น่าจะรู้สึกได้
แต่ว่าฝ่ายเค้าก้คือ ยังคอยทำดี คอยโทรหา วีดีโอคอล พูดหวานหวาน ตามเรา ชวนเราไปไหน เราอยากทำอะไรก็ทำให้ตามใจ ทำดีกับเราตลอดจนถึงก่อนจะมีปัญหาเลย คือเป็นแฟนที่ดีมากเลยค่ะ แต่ตัวเราเองคงไม่ค่อยได้พูดออกไป

จนประมาณ สองอาทิดล่าสุด ที่เราเริ่มรุ้สึกตะหงิด เหมือนมีเซ้นส แต่คือยังอยู่ด้วยกันแทบตลอดนะคะ แค่มันแค่โมเม้นเล็กกกจริงจริง แต่เราอยู่ด้วยกันมานาน ก็มีที่รู้สึกมันเอ๊ะยังไง ก็จับได้ว่าเค้ามีติดต่อผู้หญิงคนอื่น (จากเท่าที่เหนคือพึ่งรู้จักไม่นาน ไม่น่าจะจริงจังมั้ง)

ทีนี้พอเคลียร์กัน คือ เค้าก็บอกว่าเออ เค้ามองความสัมพันธ์มานานแล้ว รู้สึกว่าเราหมดรักเค้า คำพูดก็เหมือนไม่อยากมีเค้า ไม่ภูมิใจในตัวเค้า เค้ารู้สึกขาดจากเรามาก (ซึ่งปกติเค้าเป็นคนติดแฟน มีอะไรก็พาเราไปด้วยตลอด ชอบมีโม้เม้นดีดีด้วยกัน ชอบให้เรามีส่วนร่วมกับเค้าตลอด) เค้าพูดไปก็ร้องไห้ตลอด เราคิดว่าดูออกค่ะว่าไม่ได้โกหก หรือแถเพราะจับได้เรื่องคนอื่น และเราก็เป็นแฟนที่ไม่ดีมาสักพักจริงจริง - ซึ่งคนรอบตัวเราเองยังบอกเลยว่า เค้าเป็นฝ่ายรักเรามากกว่ามาตลอด

ตัวเราเป็นคนคุยด้วยเหตุผล แต่เค้าจะเป็นแนวอารมนำค่ะ (ไม่ใช่อารมร้อนนะคะ แต่เป็นคนใช้ชีวิตด้วยแบบ กู๊ดฟีลลิ่งประมานนั้นค่ะ) ทีนี้เราก็แบบเออ เราอยากลองปรับปรุงตัวเอง จะพยายามปรับความคิดให้ไม่จมกับความเครียด ลองกลับไปทำให้มันดีอีกครั้ง (ช่วงปกติที่คู่เราดี ก็คือค่อนข้างดีมากมากค่ะ ชอบเที่ยวเหมือนกัน ทำกิจกรรมใหม่ใหม่ด้วยกันตลอด แต่พอโควิดมันเลยลดลงไปเยอะ)

แต่เค้าก็บอกว่า เหมือนไม่อยากหวังอะไร เพราะเค้ามองดูเรามานานนะ ไม่ใช่แปปเดียว อยากให้เรากลับมาทบทวนว่ายังรักเค้าจริงหรอ และถ้าต้องปรับเปลี่ยนตัวเองจะเราไม่ทุกข์หรอ และเราก็เป็นคนจริงจัง เค้าก็บอกเรื่องจับได้อีกมันก็คงดีได้เหมือนเดิมยาก แต่ตลอดเวลาที่คุยก็คือเค้าเหม่อ ร้องไห้ สลับไป เราก็รู้สึกว่าเค้าสับสนจริงจริง ไม่ใช่เล่นละครอยากเลิกนะคะ คิดว่าดูออกและมั่นใจ

ทีนี้เรามาทบทวน เกือบสองอาทิด ก็ยังไม่รู้เลยค่ะว่าจะไปทางไหนยังไงดี บางทีก็อยากกลับไป บางทีก็ว่าหรือพอดีกว่าและด้วยนิสัยเราที่ชอบคิดออกมาเป็นลิสข้อข้อเลย ทำแบบนู้นจะดียังงู้นหรืออาจจะแย่อย่างงี้เพื่อมาชั่งใจ แต่บางทีเหมือนมันก็ต้องการฟีดแบคจากเค้าบางเรื่องเราถึงจะตอบได้ แต่เคยถามแตะไปรอบนึง เค้าก็จะเซ้นซิทีพไม่อยากตัดสินใจอะไรตอนนี้ ไม่อยากตอบ เค้าก็ว่าทำไมให้เราไปคิดแต่กลายเป็นต้องกลับมาถามเค้า อะไรคือสิ่งที่เราอยากทำ และเราทำแล้วมีความสุขจริงจริง เค้าก็อยากให้ทำอย่างนั้นดีกว่า เราก็ ฮือ ยิ่งสับสน ตอนนี้ก็ยังคุยไลน์นะคะ คุยกันดี แต่เหมือนเราเป็นฝ่ายที่รู้สึกมากกว่าแล้วค่ะ บางทีก็ท้อ ก็อยากลองถามความเห็นเพื่อนเพื่อนดู

เจอแบบนี้ ควรไปต่อมั้ย อะไรที่น่าจะดีกับเราทั้งคู่อะไรแบบนี้ค่ะ ที่พิมยาวเพราะอยากอธิบายให้เห็นภาพ เข้าใจสถานการณ์จริงจริงค่ะ เรารู้สึกว่ามันมีที่มาที่ไป อยากได้คำแนะนำดีดีค่ะ ถ้าจะเข้ามาซ้ำเติมก็ขอช่วยเห็นใจด้วยนะคะ🙏🏻

ปล เรื่องผู้หญิง เท่าที่ผ่านมาไม่มีนะคะ หรือไม่เจอไม่รู้ แต่ปกติเราก็รู้พาสเวิด เล่นมือถือเค้าได้มาตลอด แต่แทบไม่เคยเชคค่ะ เพราะตัวติดกันตลอด เค้ามีเวลาเท่าไหร่ก็ให้เราหมดประมาณนี้