สวัสดีครับ
ประสบการณ์งานผม 3 ปี และได้ย้ายงานมาทำทึ่ปัจจุบันได้อีก 1 ปี โดยก่อนย้ายมาที่ปัจจุบันนั้น
ตำแหน่งและหน้าที่รับผิดชอบของผมนั้นค่อนข้างเยอะเกินตำแหน่งที่ทำ และวัตถุประสงค์ที่ผมตั้งกระทู้เพียงเพราะผมกำลังเป็นและไม่แน่ใจว่าใครเป็นบ้างหรือควรทำอย่างไรครับ
โดยก่อนหน้านี้ผมเคยเข้ารักษาโรคเครียด/ซึมเศร้าอ่อนๆ จากงานปัจจุบัน สาเหตุคือเพราะเราคิดว่าเราทำได้มากกว่านี้
และต้องการความท้าทาย ความก้าวหน้า และด้วยความทะเยอทะยานของผมนั้นกลับกลายเป็นลูกศรหันกลับมาทำร้ายตัวเอง (สภาวะเครียด)
เสมือนผมกำลังทำร้ายตัวเอง
แต่หลังจากผมได้พบจิตแพทย์และกินยา อาการเครียดผมก็ดีขึ้นจนกลับมาทำงานได้ปกติ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือผมไม่รู้สึกทะเยอทะยานแล้ว
และคิดว่าไม่อยากย้ายหรือไปอยู่ที่ใหม่เพื่อหาความท้าทายหรือความก้าวหน้า แต่คงเหลือไว้แต่นิสัยอยากรู้อยากเห็น (แต่เดิมนั้นผมเป็นคนชอบฟัง ชอบอ่าน หรืออะไรที่เป็นความรู้จะพยายามพาตัวเองไปจุดนั้น) ปัจจุบันไม่อยากทำงาน แค่ให้ทำไปวันๆก็พอ ผมจึงกำลังคิดว่าความรู้สึกแบบนี้ที่เกิดขึ้นมันปกติไหมครับ หรือมันเกิดจากที่ตัวผมเองหมดไฟกับมันแล้ว เพราะความรู้สึกเฉยๆในทุกๆวัน
ที่ผมเป็นอยู่คือปกติไหมครับ หรือผมควรปล่อยมันไปเนื่องจากตัวผมเองก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ทะเยอทะยานเหมือนเดิมแล้ว
ขอบคุณครับ
สภาวะแบบนี้เรียกว่าหมดไฟหรือควรปล่อยไว้แบบนี้ครับ
ประสบการณ์งานผม 3 ปี และได้ย้ายงานมาทำทึ่ปัจจุบันได้อีก 1 ปี โดยก่อนย้ายมาที่ปัจจุบันนั้น
ตำแหน่งและหน้าที่รับผิดชอบของผมนั้นค่อนข้างเยอะเกินตำแหน่งที่ทำ และวัตถุประสงค์ที่ผมตั้งกระทู้เพียงเพราะผมกำลังเป็นและไม่แน่ใจว่าใครเป็นบ้างหรือควรทำอย่างไรครับ
โดยก่อนหน้านี้ผมเคยเข้ารักษาโรคเครียด/ซึมเศร้าอ่อนๆ จากงานปัจจุบัน สาเหตุคือเพราะเราคิดว่าเราทำได้มากกว่านี้
และต้องการความท้าทาย ความก้าวหน้า และด้วยความทะเยอทะยานของผมนั้นกลับกลายเป็นลูกศรหันกลับมาทำร้ายตัวเอง (สภาวะเครียด)
เสมือนผมกำลังทำร้ายตัวเอง
แต่หลังจากผมได้พบจิตแพทย์และกินยา อาการเครียดผมก็ดีขึ้นจนกลับมาทำงานได้ปกติ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือผมไม่รู้สึกทะเยอทะยานแล้ว
และคิดว่าไม่อยากย้ายหรือไปอยู่ที่ใหม่เพื่อหาความท้าทายหรือความก้าวหน้า แต่คงเหลือไว้แต่นิสัยอยากรู้อยากเห็น (แต่เดิมนั้นผมเป็นคนชอบฟัง ชอบอ่าน หรืออะไรที่เป็นความรู้จะพยายามพาตัวเองไปจุดนั้น) ปัจจุบันไม่อยากทำงาน แค่ให้ทำไปวันๆก็พอ ผมจึงกำลังคิดว่าความรู้สึกแบบนี้ที่เกิดขึ้นมันปกติไหมครับ หรือมันเกิดจากที่ตัวผมเองหมดไฟกับมันแล้ว เพราะความรู้สึกเฉยๆในทุกๆวัน
ที่ผมเป็นอยู่คือปกติไหมครับ หรือผมควรปล่อยมันไปเนื่องจากตัวผมเองก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ทะเยอทะยานเหมือนเดิมแล้ว
ขอบคุณครับ