เราให้เงินน้องไปดาวน์รถ สามแสนบาท เพราะเมื่อก่อนเราทำงานต่างประเทศ รายได้เยอะมาก จึงให้น้องไปดาวน์รถ เพื่อแทนคันเก่าที่ซ่อมหนักมาก เพื่อใช้พาพ่อแม่ไปธุระ ซึ่งตกลงกันว่า ให้น้องลาออกจากงานประจำ (งานลูกจ้างรายวันที่โรงพยาบาล ซึ่งตอนนั้นแผนกที่น้องทำงานอยู่ปิดเพราะโควิด น้องจึงไม่มีรายได้จากงานประจำ ) จึงให้มาดูแลพ่อแม่ ที่แก่แล้ว โดยพ่อช่วยให้เงินเดือนน้อง เดือนละ 20,000 บาท แต่น้องก็ไม่เคยใช้พอ (บ้านเราเป็นบ้านสวน อยู่ต่างจังหวัด ) และต่อมาน้องทะเลาะกับพ่อรุนแรง จึงไปหางานทำในกรุงเทพ ฯ  เราหมดสัญญาที่ต่างประเทศ จึงกลับมาอยู่ไทย ตอนแรก ๆ น้องก็เอารถคันเก่า ที่เป็นชื่อเรา ซึ่งน้องขับไปชน มาไว้ให้ใช้  ติดๆดับๆ บ้าง ก็ทนใช้ไป จนเครื่องพัง ไม่สามารถซ่อมได้แล้ว  เราจึงขอใช้รถคันใหม่ แต่แม่กลับไม่ให้เราใช้ โดยบอกว่า น้องไปทำงานไม่สะดวก  เราเสียใจมาก เพราะ ปกติ ค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมด ทุกคน เราเป็นคนรับผิดชอบ เมื่อก่อน น้องเราเป็นหนี้บัตรเครดิตก้อนโต เราก็เป็นคนจ่ายบัตรเครดิตให้ น้องขับรถไปชน ค่าซ่อมหลายแสน เราก็ออกให้ หรือแม้กระทั่งเคยส่งน้องไปเรียนที่เมืองจีน หมดไปเป็นล้าน แต่พอเราถามถึงรถ แม่กับน้อง กลับบอกว่า เราไปเ-ือก ให้เค้าเอง  และบอกให้เรา ไปซื้อรถมือสองขับเอาเอง  เราเห็นว่าน้องและแม่คงไม่ให้เราใช้รถแล้ว เราจึง บอกว่า เราขอเงินดาวน์ สามแสนบาท ของเราคืน เพราะน้องเองก็มีงานทำแล้ว และเราไม่ได้ใช้รถเลย แต่แม่และน้องกลับรุมว่าเรา ว่า เราทวงบุญคุณ  แม่เลี้ยงเรามายังไม่เคยทวงบุญคุณกับเราเลย 

เรารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม เราออกเงินดาวน์รถตั้งหลายแสน เราก็ควรจะได้มีสิทธิ์ใช้รถด้วย แต่แม่กลับบอกให้เราไปหารถมือสองใช้ หรือเวลาเราขอใช้รถ แม่จะถามว่า จะเอาไปใช้กี่วัน น้องไปทำงานไม่ได้  ตอนนี้เราจะไปไหนมาไหน เราต้องเช่ารถ หรือ ไปขอยืมรถเพื่อนมาขับ  เพื่อน ๆ คิดว่าเราควรทำอย่างไรดี  เรารู้สึกเหนื่อยมาก ๆ เมื่อก่อนเรามี เราก็ให้ทุกคนในครอบครัว ครั้งละ หลาย ๆ แสน  แต่ตอนนี้ เราไม่มีงานประจำทำ เราก็อยากเก็บเงินเอาไว้ใช้จ่าย  แม่ก็พูดแต่ว่า เราเนรคุณ อยากได้เงินแม่  แต่เราไม่ได้อยากได้เงินใคร เราอยากได้เงินของเราคืนก็เท่านั้น 

ปล. น้องเราเป็นคนเกเร ไม่ทำงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน สร้างแต่ความเดือดร้อนให้ที่บ้านเสมอมา  เป็นคนอารมณ์ร้าย และไม่ค่อยมีเหตุผล แต่ทุกครั้ง ที่บ้านก็ให้อภัย โดยเฉพาะแม่ จะรักน้องเรามาก ถ้าทะเลาะกัน น้องเราจะถูกเสมอ 

เราอยากจะตัดขาดความสัมพันธ์กับที่บ้านไปเลย แต่ในใจลึก ๆ ก็รู้สึกอยู่ตลอดเวลา ว่า มันไม่ยุติธรรมกับเรา ทำไมเงินเรา เราไม่ได้ใช้ เงินก็ไม่ได้ รถก็ไม่ได้  เพื่อน ๆ คิดว่า เราจะ  move on  ได้อย่างไรบ้าง