คือเรามีเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ปวช.จนตอนนี้เราอยู่มหาลัยแล้วก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกันนับตั้งแต่วันนั้นก็รวมๆ 6 ปีแล้วจะเรียกว่าเป็นเพื่อนสนิทเพื่อนซี้เลยก็ว่าได้ แรกๆเราก็โอเครมากกับเพื่อนคนนี้เพราะแรกๆเค้านิสัยดีมาก กินนอนด้วยกัน เที่ยวด้วยกันไปไหนไปกันแต่แล้วช่วง 3 ปีหลัง เรารู้สึกว่าเค้าเริ่มมีนิสัยที่เปลี่ยนไปจากเดิม วันนั้นเป็นวันที่วิทยาลัยเรารับใบเกรดเรากับเพื่อนไปรับใบเกรดด้วยกัน พอเรากับเพื่อนได้รับใบเกรดเสร็จ เพื่อนเรานางก็ถามว่าเราได้เกรดเท่าไรวิชาโครงงาน(มันเป็นงานกลุ่ม)เราก็บอกไปว่าเราได้ 4 เพื่อนเรานางก็บอกว่าทำไมได้ 4 อยู่คนเดียวทั้งที่เค้าก็ทำแต่ความเป็นจริง เราพิมพ์งานหาข้อมูล เสนองานเราต้องต้องจดโพยให้ทุกอย่าง ส่วนนางเเค่หาข้อมูลเพิ่มเติมให้เรานิดเดียว สรุปแล้วเราผิดเหรอที่ได้เกรด 4 อยุ่คนเดียว ส่วนนางได้ 3.5 แต่เราก็ไม่อะไรในตอนนั้น และล่าสุดที่เราไม่โอเครกับนางเราคือวันนั้นเป็นวันที่เราต้องไปงานแต่งงานเพื่อนแล้วเราก็ไปกับนางอีกเหมือนเดิม ก่อนออกนางก็บอกว่าโอเครเดียวไปถึงงานนางไม่กินข้าวนะ เราก็เลยบอกว่าโอเครนั้นเรากินนะเพราะเราพึ่งเรียนเสร็จเราเหนื่อยแล้วเราก็หิวด้วย พอถึงงานนางก็นั่งคุยกับเพื่อนที่เป็นเจ้าสาว ส่วนเราก็นั่งกินข้าวไปตามปกติ พอเรานั่งกินเสร้จแล้วก็นั่งคุยกับเพื่อนไปสักพักแล้วเราก้บอกเพื่อนว่ากลับเลยมั้ยเพราะตอนนั้นมันจะค่ำแล้วแล้วพรุ่งนี้เราก็มีเรียนด้วย เค้าก็บอกโอเครกลับก็ได้เรากับเพื่อนก็เอาเงินใส่ซอง(รวมเงินใส่ซองเดียวกัน) แต่วันนั้นเเฟนเรามาหาที่หอแล้วเพื่อนเราก็อยู่ในห้องด้วย แล้วเราก็คุยกับแฟนเราปกติ พอเเฟนเราพูดว่า "อ้วน อ้วนกินเยอะไปแล้วนะวันนี้ทำไมกินมากจัง" พอแฟนเราพูดจบนางก็พูดขึ้นมาว่า เหมือนวันนั้นเลยที่ไปงานเเต่งกินก็เยอะขนาดตังที่ใส่ซองก็ไม่ใส่นางใส่คนเดียวนางพยายามพูดให้เเฟนเราได้ยิน และนางยังไปพูดต่อหน้าเพื่อนแบบนั้นอีกแบบที่พูดให้เเฟนเราได้ยิน เราไม่เข้าใจว่าไปพูดแบบนั้นทำไมทั้งที่เราก็เอาตังใส่ไปซองแล้วแต่พอมาอยู่ต่อหน้าคนอื่นพยายามให้คนอื่นมองเราไม่ดีตลอด ไม่ว่าเราจะทำอะไรนางพยายามจะหักหน้าฉีกหน้าเราตลอด ด่าเราต่อหน้าคนอื่น เวลานางให้เราไปเป็นเพื่อนเวลานางธุระเราก็ความที่เป็นห่วงเพื่อนไม่อยากให้นางไปคนเดียวเราก็ไปเป็นเพื่อนนางตลอด แต่พอเรามีธุระแล้วขอช่วยให้นางไปเป็นเพื่อนนางก็จะอ้างว่า กูปวดท้อง กูท้องเสีย เดียวกูต้องทำนู้นนี้ ทั้งที่ความเป็นจริงเราคุยกับนางแล้วว่าเอ้อบ่ายโมงเรามีไปทำธุระนะให้นางไปเป็นเพื่อนนางก็รับปากเราอย่างดีเเต่พอถึงเวลานางอ้างนุ้นนี่เราก็ไม่เข้าใจถ้าไม่อยากไปทำไมไม่บอกแต่เเรก เรื่องสอบก็เหมือนกันวันนั้นเป็นวันสอบย่อยอาจารย์สอบเก็บคะแนนแล้วนางบอกเราว่าให้เราบอกนางบ้าง เราก็ด้วยความที่หวังดีและรักเพื่อนเลยบอกให้นางลองทำดูลองนึกที่อาจารย์สอนมาทั้งหมดดูเรายังพูไม่ทันจบนางสวนกลับมาว่า "ไม่รู้จำไม่ได้" เราก็บอกว่าอ้าว?แล้วจะทำได้มั้ยละนางก็ว่าไม่เป็นไรเพราะมีเรา เราก็เลยตอบนางกลับไปว่าเราก็เดาเหมือนกันลองตอบเดาๆไปดูนะ แต่ความเป็นจริงคือเราอ่านโจทย์มาคราวๆแล้วแล้วลองทำแล้วด้วยและทำได้ พอเราไม่ให้นางลอกนางก็ไม่คุยกับเรา นางโกรธเราที่เราไม่ยอมบอกนาง นางบอกเราว่า แค่ช่วยเพื่อนแค่นี้ไม่ได้เลยเหรอเราใช่เพื่อนกันจริงๆมั้ย พอเราได้ยินแบบนั้นเราก็ได้เเต่พูดกับตัวเอง ว่าเราผิดอะไร เราผิดมากที่ไม่บอกเพื่อนแบบนี้เหรอ แต่แล้วหลังจากอาทิตย์นั้นนางก็หายโกรธเราแล้วนางก็มาคุยดีกับเรา ชวนไปเที่ยว ไปกินข้าวปกติ ไอเราก็ไม่คิดมาก เพราะเป็นที่ไม่ค่อยเอาเราไม่เป็นเรื่องมาคิด อีกอย่างเราเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยพูดมากสักเท่าไหร่เวลามีปัญหาอะไร แต่แล้ววันนั้นถึงคาบที่อาจารย์วิชานั้นมาบอกคะแนนสอบ คะแนนเต็ม 20 แต่ต้องให้ได้ 11 ขึ้นไปถึงจะผ่านไม่ต้องสอบแก้ เราได้ 16 นางได้ 9 หรือ 10 เนี้ยแหละ แล้วนางก็มาถามเราว่าเราผ่านได้ไง ถ้านางไม่ผ่านเราก็ต้องไม่ผ่านด้วยสิ้ ไอเราก็งงว่าทำไมคิดแบบนั้นว่าข้อสอบก็ของใครของมัน สมองใครสมองมัน ทำไมต้องคิดแบบนั้น เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงเปลี่ยนได้ขนาดนี้ หรือนี่เป็นนิสัยนางจริงๆแต่นางพึ่งจะมาออกลายตอนนี้ เราควรจะคบนางต่อไปมั้ย หรือเราควรอยู่ห่างๆนาง หรือยังไง