มาประจานก็ไม่เชิง เพราะผมเองก็ไม่ได้สบายและอยู่เหนือหรือได้เปรียบอะไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ประเด็นคือยายไม่ชอบแฟนน้า ซึ่งแฟนน้าเป็นคนขยัน แต่โดนยายวางตัวผู้บริหารเงินทองน้า ทุกวันน้าออกไปทำงาน ยายจะเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์ จนแฟนน้าสุดจะทนเลยต้องแยกทางกับน้า ไม่ไหวความเอาเปรียบของยาย จนมาถึงวันน้าเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต ผมและลูกๆของน้าและญาติไปช่วยจัดการศพน้าที่บ้านแฟนน้าที่เคยแยกทาง ประเด็นนี้แหละ ยายบอกลูกๆ หลานคนอื่นไม่ให้ไปช่วย ไปดูศพ จนกระทั่งการจัดการเรื่องเสร็จสิ้นเรียบร้อย ผลปรากฎว่า ใครที่ไปช่วยงานศพน้าโดนบอยคอด ถึงขั้นตัดญาติ
มันมีเรื่องการเสียชัวิตของน้าเป็นอุบัติเหตุซึ่งทางประกันต้องจ่ายหลายแสน และผู้ที่สามารถรับได้ก็แฟนน้าและลูกของน้า ยายก็มีสิทธิ์ แต่นั้นละครับ งานศพไม่ไปช่วยไม่ว่า ถือว่าแก่แล้ว แต่สุดจะทนเสี้ยมลูกๆ และหลานๆ ให้เกลียดผมและคนที่ไปร่วม นี้แหละประเด็น คนเราอยู่บนโลกมันต้องพึ่งพากัน สาเหตุอีกอย่างที่ยายเสี้ยมไม่ให้คนเพราะผมเป็นทำงานไปวันๆ อดมื้อกินมื้อ แต่ฝั่งลูกๆยาย และหลานเป็นข้าราชการครู จบจากสถาบันดังของจังหวัด แต่สถาบันคงไม่มีหลักสูตรแยกแยะความจริงผิดถูก ไม่โทษสถาบันครับ ผมทำงานไปวันๆเลี้ยงลูก และแฟนและบรรดาน้องแมวอีก5 ตัว สุดจะเหนื่อยก็พยายามดิ้นรน มีกินบ้างไม่มีบ้าง ตามสภาพไป ทุกท่านคิดว่าผมต้องทนอยู่แบบมีญาติแต่เหมือนไร้ญาติแบบนี้ไป คิดว่าผมควรทำอย่างไรต่อไป ถ้าร่ำรวยมีเงินทองไม่ซีเรียส แต่นี้คนเราต้องพึ่งพากันข้าวสารเม็ดหนึ่งก็ไม่ยอมช่วย ผมต้องไปยืมคนนอกและเพื่อน ๆ ติดหนี้หลายหมื่น ต้องทนแบบนี้อีกนานแค่ไหนไม่รู้ ทรมานความรู้สึกมาก ๆ ถ้าลำพังคนเดียว ผมไปทำงานต่างจังหวัด แต่นี้ลูกก็ต้องเรียนและอะไรหลายๆอย่างที่ทิ้งไปไม่ได้  ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ